به گزارش خبرنگار استانی ایسکانیوز از نجف‌آباد، به نقل از نیچر ژنتیکس؛ ملانومای چشم نوعی سرطان است که از سلول‌های تولیدکننده رنگدانه (ملانوسیت) در چشم منشأ می‌گیرد. این سرطان می‌تواند بخش‌های مختلف چشم از جمله عنبیه، جسم مژگانی و مشیمیه را درگیر کند. این نوع سرطان معمولاً در بزرگسالان رخ می‌دهد و می‌تواند به سرعت پیشرفت کند. پژوهشگران با بهره‌گیری از فناوری ویرایش ژن CRISPR-Cas9، دو ژن CDS1 و CDS2 را شناسایی کردند؛ ژن‌های حیاتی که برای بقای سلول‌های سرطانی ملانومای چشمی موثر هستند. ملانومای چشمی نوعی سرطان نادر و بسیار تهاجمی است که اغلب به سایر اندام‌ها، به‌ویژه کبد، متاستاز (به فرآیندی گفته می‌شود که طی آن سلول‌های سرطانی از تومور اولیه به نقاط دیگر بدن گسترش می‌یابند و تومورهای ثانویه را در مکان‌های جدید ایجاد می‌کنند.) می‌دهد و گزینه‌های درمانی تهاجمی شامل جراحی چشم یا دریافت پرتودرمانی به چشم دارد. این کشف می‌تواند مسیر تازه‌ای برای توسعه درمان‌های هدفمند و دقیق‌تر فراهم کند.

برای کمک به رفع نیاز به گزینه‌های درمانی جایگزین، دانشمندان از مؤسسه سانگر و همکارانشان به بررسی بهتر ژنتیک سلول‌های ملانومای انسانی پرداختند.

محققان از ابزاری به نام CRISPR-Cas9 که امکان ایجاد تغییرات دقیق در DNA را فراهم می‌کند، استفاده کردند تا ژن‌های منفرد و جفت‌های ژنی که برای بقای سلول‌های سرطانی ضروری هستند را شناسایی کنند. بر اساس نتایج تحقیق، چندین ژن شناسایی شدند که نقش کلیدی در بقای ملانومای چشمی ایفا می‌کنند؛ از جمله ژن‌های CDS1 و CDS2 که با هم تعامل دارند و هر دو ژن آنزیم‌هایی را کد می‌کنند که در سنتز فسفواینوزیتیدها نقش دارند و این فرایند برای مسیرهای کلیدی سرطان، از جمله ملانوما، ضروری است.

محققان کشف کردند که سلول‌های سرطانی با بیان پایین CDS1 به شدت به CDS2 برای بقا وابسته هستند. آن‌ها نشان دادند که از دست دادن CDS2 سنتز فسفواینوزیتیدها را مختل می‌کند. این امر منجر به کاهش رشد تومور و مرگ سلولی می‌شود، اما تنها زمانی که سطوح بیان CDS1 پایین باشد.

با توجه به اینکه بسیاری از سلول‌های نرمال دارای بیان نرمال CDS1 هستند، این استراتژی درمانی ممکن است بتواند سلول‌های سرطانی را از بین ببرد و در عین حال سلول‌های سالم را حفظ کند.

سپس محققان به داده‌های مربوط به انواع دیگر سرطان‌ها نگاه کردند و نشان دادند که بیان پایین CDS1 در چندین نوع سرطان مشاهده می‌شود. محققان اکنون در حال بررسی این موضوع هستند که آیا هدف‌گیری تعامل CDS1/CDS2 به طور مؤثر سلول‌های سرطانی را در این بدخیمی‌ها از بین می‌برد یا خیر.

دیوید آدامز، نویسنده ارشد و رهبر گروه در موسسه ولکام سانگر می‌گوید: مطالعه ما یک رابطه ژنتیکی ناشناخته در ملانومای چشمی را آشکار می‌کند که ناشی از رابطه خاص بین ژن‌های CDS1 و CDS2 است. این کشف نه تنها درک ما از بیولوژی تومور را عمیق‌تر می‌کند، بلکه مسیرهای جدیدی برای توسعه درمان‌های دقیق باز می‌کند. آنچه این یافته را به‌ویژه هیجان‌انگیز می‌کند، ارتباط آن فراتر از ملانومای چشمی است، زیرا تحقیقات ما پتانسیل درمانی برای طیف وسیعی از سرطان‌ها را پیشنهاد می‌دهد.

مترجم: مهشید ترکیان

انتهای پیام/