به گزارش خبرنگار استانی ایسکانیوز از مازندران، کاهش قابل‌توجه سطح زیرکشت و تولید پیله ابریشم در سال‌های اخیر، این فعالیت سنتی را در آستانه فراموشی قرار داده است.

در دهه ۱۳۸۰، توزیع جعبه‌های کرم ابریشم در مازندران به بیش از ۱۸ هزار جعبه می‌رسید، اما این رقم اکنون به حدود سه هزار جعبه کاهش یافته و زنگ خطر برای آینده این صنعت به صدا درآمده است.

واردات گسترده و ارزان‌قیمت پیله و نخ ابریشم، افزایش هزینه‌های تولید داخلی و مهاجرت روستاییان از مهم‌ترین دلایل این افت محسوب می‌شوند.

با وجود این چالش‌ها، استان همچنان از ظرفیت‌های بالقوه‌ای برای احیای این صنعت برخوردار است. وجود ۴۷۵ هکتار توتستان به‌عنوان منبع تغذیه کرم‌های ابریشم و تمرکز فعالیت نوغانداری در مناطقی چون بندپی شرقی و غربی، بابلکنار، آهنگرکلای قائم‌شهر و لفور سوادکوه شمالی نشان‌دهنده زیرساخت‌های نسبی این بخش است.

کارشناسان معتقدند توسعه زنجیره تولید، از پرورش کرم تا تولید نخ و پارچه، می‌تواند نقشی کلیدی در احیای نوغانداری و ایجاد اشتغال پایدار در مناطق روستایی ایفا کند. همچنین، حمایت از تعاونی‌ها، بهره‌گیری از ظرفیت صندوق‌های زنان روستایی و گسترش آموزش‌های کاربردی از جمله راهکارهای مؤثر در این زمینه به‌شمار می‌آیند.

در سال جاری حدود سه هزار و ۵۰۰ جعبه تخم نوغان در مازندران توزیع شده و در صورت مساعد بودن شرایط آب‌وهوایی، تولید ۱۱۰ تن پیله‌تر پیش‌بینی می‌شود.

با توجه به هزینه پایین و بازده بالای نوغانداری، بسیاری از متخصصان بخش کشاورزی آن را یکی از مسیرهای مناسب برای رونق اقتصاد روستاها ارزیابی می‌کنند.

با این حال، آینده این صنعت وابسته به برنامه‌ریزی اصولی، حمایت‌های مؤثر دولتی و بازگشت اعتماد بهره‌برداران به بازار داخلی ابریشم است؛ در غیر این صورت، نوغانداری مازندران به‌جای توسعه، به مرور زمان به حاشیه کشیده خواهد شد.

خبرنگار: زهرا ابراهیم‌پور

انتهای پیام/