بندرعباس، شهری که گرمای تابستان‌هایش زبانزد است و مردم خونگرمش همواره با چالش‌های روزمره دست و پنجه نرم می‌کنند، این روزها با مجموعه‌ای از مشکلات زیرساختی روبه‌روست که نیاز به نگاه جدی و اقدام سریع مسئولان دارد. از جاده‌های پرخطر و ایستگاه‌های اتوبوس فاقد امکانات، تا ورود فاضلاب شهری به دریا، هر کدام از این مسائل نه تنها کیفیت زندگی شهروندان را تحت تأثیر قرار می‌دهد، بلکه پیامدهای اقتصادی، زیست‌محیطی و اجتماعی گسترده‌ای به همراه دارد.

جاده‌هایی که به تهدید تبدیل شده‌اند

بندرعباس و استان هرمزگان، با وجود ظرفیت‌های اقتصادی و ترانزیتی، هنوز از زیرساخت‌های حمل‌ونقل مناسب محروم هستند. محورهای اصلی شهر، به‌ویژه مسیرهای بندرعباس-میناب و بندرعباس-سیرجان، پر از گودال‌ها و ترک‌های عمیق‌اند. این وضعیت نه تنها موجب آسیب به خودروها می‌شود، بلکه جان رانندگان و مسافران را در معرض خطر قرار می‌دهد. هر بار که خودروها با این جاده‌های آسیب‌دیده مواجه می‌شوند، هزینه‌های تعمیر و نگهداری افزایش می‌یابد و تصادفات اجتناب‌ناپذیر جلوه می‌کنند.

اقتصاد استان نیز از این آسیب‌ها در امان نیست. زمان سفر طولانی‌تر و هزینه‌های اضافی برای تعمیرات خودروها، فشار مضاعفی بر خانواده‌ها و کسب‌وکارها وارد می‌کند. کارشناسان حمل‌ونقل معتقدند بدون یک برنامه جامع برای بازسازی و نگهداری جاده‌ها، وضعیت نه تنها بهبود پیدا نخواهد کرد، بلکه در آینده نزدیک به بحران تبدیل خواهد شد.

سایه فاضلاب بر دریای خلیج فارس

در کنار جاده‌های پرخطر، ورود روزانه بیش از ۹۰ هزار مترمکعب فاضلاب به خلیج فارس، چالشی جدی برای محیط زیست و اقتصاد محلی ایجاد کرده است. این فاضلاب‌ها، حاوی مواد شیمیایی و میکروارگانیسم‌های بیماری‌زا، سلامت آبزیان و زیستگاه‌های دریایی را تهدید می‌کنند. کاهش جمعیت ماهی‌ها، آسیب به گونه‌های آبزی و تخریب اکوسیستم دریایی، تنها بخشی از پیامدهای این وضعیت است.

صنعت شیلات و گردشگری استان، که بخش مهمی از اقتصاد هرمزگان را تشکیل می‌دهند، مستقیماً تحت تأثیر قرار گرفته‌اند. با وجود تلاش‌های محیط زیست برای تغییر مسیر فاضلاب و اجرای پروژه‌های تصفیه، هنوز راه حل جامع و بلندمدت اجرا نشده است. هر روز تأخیر در این زمینه، به معنای افزایش خسارت به محیط زیست و تهدید معیشت خانواده‌های وابسته به دریاست.

در حالی که مردم بندرعباس با مشکلات جاده و محیط زیست دست و پنجه نرم می‌کنند، وضعیت حمل‌ونقل عمومی نیز ناامیدکننده است. ایستگاه‌های اتوبوس، به خصوص در مناطق پرتردد، فاقد سایبان، نیمکت و سیستم تهویه هستند. مسافران، به ویژه سالمندان، کودکان و بانوان باردار، در ساعات اوج گرما مجبورند زیر آفتاب سوزان منتظر بمانند. این وضعیت باعث نارضایتی عمومی، کاهش استفاده از حمل‌ونقل عمومی و افزایش ترافیک و آلودگی هوا می‌شود.

کارشناسان شهری تأکید دارند تجهیز ایستگاه‌ها به سایبان، نیمکت و سیستم تهویه، نه تنها رفاه شهروندان را افزایش می‌دهد، بلکه موجب تشویق مردم به استفاده از حمل‌ونقل عمومی و کاهش فشار بر خیابان‌ها و محیط زیست می‌شود.

هرمزگان با همه زیبایی‌ها و ظرفیت‌هایش، این روزها در انتظار تصمیم و اقدام جدی مسئولان است. جاده‌های ناامن، ورود فاضلاب به دریا و کمبود امکانات شهری، سه عاملی هستند که همزمان کیفیت زندگی، اقتصاد و محیط زیست را تحت فشار قرار داده‌اند. مردم استان خواستار برنامه‌ریزی دقیق، تخصیص بودجه کافی و اجرای فوری طرح‌ها هستند تا این مشکلات از سطح هشدار عبور کرده و به بحران تبدیل نشوند.

مسئولان باید بدانند که هر روز تأخیر، هزینه‌های جانی، اقتصادی و زیست‌محیطی بیشتری به همراه دارد و حل این چالش‌ها، نه تنها یک ضرورت اجتماعی و اخلاقی، بلکه یک الزام برای توسعه پایدار استان هرمزگان است.

فعال اجتماعی*

انتهای پیام/