بندرعباس شهری است که همیشه با آفتاب سوزان، شرجی طاقت‌فرسا و دریا شناخته می‌شود. اما این روزها نام دیگری در حال گره خوردن با زندگی مردم است: تب دِنگی. بیماری‌ای که شاید تا همین چند سال پیش فقط نامش را در اخبار کشورهای جنوب شرق آسیا شنیده بودیم، حالا به خانه‌های ما رسیده و طبق اعلام دانشگاه علوم پزشکی، تنها در همین روزها ۲۶ مورد ابتلا در بندرعباس شناسایی شده است.

اگرچه خوشبختانه تاکنون هیچ فوتی گزارش نشده، اما نباید فراموش کنیم که این بیماری ساده و گذرا نیست. ناقل آن پشه‌ای است به نام آئدس که در محیط‌های مرطوب و در آب‌های راکد تکثیر می‌شود؛ چیزی که متأسفانه در بسیاری از محله‌های بندرعباس به وفور یافت می‌شود؛ از حیاط خانه‌ها گرفته تا ظروف بی‌استفاده و حتی جوی‌های آب.

تب دِنگی به‌ظاهر شبیه یک سرماخوردگی شدید آغاز می‌شود، تب بالا، سردرد، بدن‌درد و لکه‌های پوستی. اما در مراحل پیشرفته می‌تواند باعث افت خطرناک پلاکت خون و حتی تهدید جان بیماران شود. همین ویژگی است که آن را به یک زنگ خطر جدی برای سلامت عمومی تبدیل کرده است.

پرسش مهم اینجاست، چه باید کرد؟ آیا منتظر بمانیم تا آمار مبتلایان چند برابر شود یا اینکه همین امروز برای کنترل آن اقدام کنیم؟

پاسخ روشن است. مبارزه با تب دِنگی تنها از دست کادر درمان برنمی‌آید. این یک موضوع اجتماعی است و همه ما مسئولیم. خشک نگه داشتن ظروف، پر نکردن بشکه‌ها و گالن‌ها از آب بی‌استفاده، همکاری در طرح‌های سم‌پاشی و مراقبت از کودکان و سالمندان، حداقل کارهایی است که می‌توانیم برای حفاظت از خانواده و شهرمان انجام دهیم.

بندرعباس در گذشته هم تجربه‌های سختی را پشت سر گذاشته است؛ از بحران آب تا گرمای طاقت‌فرسا و مشکلات زیرساختی. اما امروز دشمن ما یک حشره کوچک است که در سکوت و بی‌توجهی رشد می‌کند. اگر هوشیار نباشیم، این بیماری می‌تواند به یک بحران تازه برای استان تبدیل شود.

این روزها تب دِنگی بیش از هر زمان دیگری به ما یادآوری می‌کند که سلامت، نتیجه‌ی همکاری جمعی است. همان‌طور که دریا با همه قطره‌هایش معنا پیدا می‌کند، امنیت بهداشتی بندرعباس نیز بدون مشارکت تک‌تک مردم، ممکن نخواهد بود.

*فعال اجتماعی

انتهای پیام/