دانشجو نه تنها جوینده‌ی علم، که جوینده‌ی حقیقت است؛ او در پی روشنایی است وهمچون شمعی در تاریکی می‌سوزد تا راه را برای دیگران روشن کند.

در این روز از سال برمی‌گردم به سال ۱۳۳۲ حدود چهار ماه بعد از واقعه کودتای ۲۸ مرداد همان سال،که ندای آزادی در دانشگاه تهران به صدا درآمد و خون هم‌دانشگاهی‌های شجاع و دلیر مثل مصطفی بزرگ نیا، احمد قندچی و مهدی شریعت رضوی بر سنگفرش دانشگاه تهران جاری شد .
از آن پس، دانشگاه معبدی برای آزادی و عدالت بدل شد .
به همین سبب در ایران ۱۶اذر ماه به نام دانشجو در تاریخ ثبت شد و مقام دانشجو همچون ستاره در آسمان علم درخشید؛ این تاریخ ثبت شد تا بدانیم دانشجو صرفا محصل یک رشته نیست بلکه می‌تواند پرچم دار آرمان‌های یک ملت باشد.
من این نظر را دارم که دانشجو باید بداند او فقط وارث علم نیست ؛ او وارث آرمان‌های یک ملت است.
این تاریخ ثبت شد تا بدانیم دانشگاه قلب یک ملت و دانشجو خون جاری در رگ‌های آن است.

جامعه ما؛ جامعه دانشجویان، نقش مهمی در تحولات سیاسی و اجتماعی ایران می‌توانیم داشته باشیم. می‌توانیم نشان دهیم ، برقرارکننده پیوند میان دانشگاه و جامعه هستیم. می‌توانیم مسئولیت یک سرزمین را برعهده بگیریم زیرا که رهبران،مدیران و دانشمندان امروز همان دانشجویانی بودند که دیروز بر صندلی ما می‌نشستند .
این روز به نام دانشجو نوشته شد که نشان می‌دهد هیچ قدرتی نمی‌تواند صدای حقیقت را خاموش کند؛ زیرا حقیقت در جان دانشگاه زنده است.
هر ملتی باید ارزش دانشجویان خودرا بالا ببرد، نیازهای آنان را برطرف کند، از نبوغ و استعدادهای آنان در راه استقلال و پیشرفت خود استفاده کند؛ زیرا یک دانشجو همواره منبعی از افکار نو و خلاق بوده .
بر عقیده من دانشجو همیشه قدم‌های محکم برای کشور برداشته است؛ هر تحقیق و پایان‌نامه او گامی برای اختراعات و نوآوری‌ها بوده؛ در بزنگاه‌های تاریخی، دانشجویان پیشگام اعتراض و مطالبه‌گری بوده‌اند وحضور آنان در فعالیت‌های فرهنگی و اجتماعی، جامعه را پویا و زنده نگه داشته است. قلم و عمل خود نماد مقاومت در برابر سلطه و بی عدالتی بوده است.

روز دانشجو یادآور جایگاه بی‌بدیل دانشگاه در تاریخ این سرزمین است؛ هر پژوهش او چراغی برای پیشرفت، هر فریاد او نمادی برای عدالت، و هر اندیشه‌اش بذری برای آینده‌ای روشن‌تر. ارج نهادن به مقام دانشجو، ارج نهادن به حقیقت و آزادی است؛ و احترام به او، احترام به فردای کشور. جامعه‌ای که دانشجویانش را پاس می‌دارد، چراغ‌های امید آن همیشه روشن است.

نویسنده: حدیثه محمدی - دانشجوی کارشناسی حقوق

انتهای پیام./