به گزارش خبرنگار بینالملل ایسکانیوز، در ماههای اخیر تنش بین ایالات متحده و ونزوئلا وارد مرحلهای حساس شده است. ترامپ در سخنانی که رسانهها از آن بهعنوان احتمال حمله مستقیم یاد کردهاند، گفته است که گزینه نظامی علیه کاراکاس را رد نمیکند و تهدید کرده است اگر مادورو حاضر به کنارهگیری نشود واشنگتن سایر گزینهها را بررسی خواهد کرد.
همزمان، ارتش ایالات متحده در کارائیب حضور پرقدرتی دارد. ناوهای جنگی، بمبافکنها و جنگندههای اف-۳۵ در این منطقه مستقر شدهاند که ایالات متحده آن را بخشی از یک عملیات امنیتی علیه قاچاق مواد مخدر معرفی کرده است ولی در اصل نشانهای از آمادگی برای اقدامهای نظامی تعبیر میشود.
اما شواهد عملی در راستای آغاز حمله زمینی تمامعیار به ونزوئلا وجود ندارد. تحلیلهای نظامی و نشریات معتبر گزارش دادهاند که ایالات متحده فاقد نیروی کافی در منطقه برای انجام چنین تهاجمی است و تهدیدها نه به معنای عملیات نطامی گسترده بلکه بیشتر جنبه فشار سیاسی و روانی دارد.
عملیات «نیزه جنوبی» پوششی برای فشار و نه جنگ
ایالات متحده از اوایل سال ۲۰۲۵ یک کمپین مشترک نظامی تحت عنوان نیزه جنوبی را آغاز کرده است. این کمپین با هدف شناسایی و تضعیف شبکههای جنایی فراملی در کارائیب و اطراف ونزوئلا انجام میشود و شامل پرسنل، ناوهای جنگی، هواپیماها و زیردریاییها در منطقه است. در چارچوب این عملیات، ایالات متحده تاکنون اقدام به حمله به شناورهایی در کارائیب کرده است که واشنگتن آنها را متعلق به کارتلهای مواد مخدر میداند. اما کاراکاس این ادعاها را رد کرده و شواهدی ارائه داده است که نشان میدهد قربانیان این عملیات ماهیگیران عادی بودند.
واشنگتن ادعا میکند هدفش مبارزه با قاچاق است و به همین دلیل عملیات را توجیه میکند. اما حملات مکرر به شناورهای ونزوئلایی و تشدید حضور نظامی در منطقه پیش درامدی برای جنگ رسمی نیست بلکه بهعنوان نوعی فشار برای تضعیف دولت کاراکاس تعبیر میشود.
تحریم، محاصره و دشمنسازی ایالات متحده
ایالات متحده در کنار فشار نظامی، در ۲۴ نوامبر ۲۰۲۵ «کارتل دل سولس» را بهعنوان یک سازمان تروریستی خارجی تعیین کرد و ادعا کرد این گروه در قاچاق مواد مخدر و فعالیتهای خشونتآمیز نقش دارد و با مادورو همکاری میکند.
در واکنش به این اقدامات، دولت ونزوئلا این تحریمها و اقدامات نظامی و دریایی را مضحک، غیرمنطقی و نقض قوانین بینالمللی خوانده و اعلام کرده است که آمریکا با این رفتار عملاً حقوق بشر، تجارت آزاد و حاکمیت ملی ونزوئلاییها را زیر سوال برده است.
همچنین کشورهای دیگری نظیر کوبا و برخی کارشناسان سازمان ملل متحد، محاصره نفتکشها و تحریمهای ایالات متحده علیه ونزوئلا را نقض منشور سازمان ملل و قوانین بینالمللی و تهدید علیه حقوق بنیادین انسانها توصیف کردهاند.
واکنش کاراکاس؛ آماده دفاع
نیکلاس مادورو -رئیسجمهوری ونزوئلا- چندین بار اعلام کرده است که کشورش آماده دفاع تمامعیار در برابر هرگونه تجاوز نظامی آمریکاست و ادعا کرده که ونزوئلا هیچ عملی انجام نداده که توجیهکننده تهدید ایالات متحده باشد.
واضح است اقدامات واشنگتن تا به امروز استعماری، بخشی از یک نقشه برای اشغال منابع نفتی و تلاش برای تسلیم دولت قانونی ونزوئلا بوده است. بسیاری از مردم ونزوئلا نیز با توجه به سابقه طولانی درگیریهای سیاسی با ایالات متحده اعمال اخیر را بخشی از تلاش این کشور جهت تغییر حکومت داخلی ونزوئلا میدانند.
چشماندازهای جایگزین ایالات متحده
در حالی که رسانههای ایالات متحده و تحلیلگران غربی از گزینههای نظامی احتمالی از جمله حملات هوایی یا عملیات محدود صحبت کردهاند. تعدادی از کارشناسان نظامی هشدار دادهاند که جنگ مستقیم برای ایالات متحده هزینههای زیادی دارد. همچنین آغاز این جنگ از نظر سیاسی در داخل آمریکا محبوبیت ندارد. بنابراین اعلام کردهاند که واشنگتن برای پیشبرد اهداف خود در ونزوئلا بهتر است بر روی فشار اقتصادی، تحریمها و تلاش برای ایجاد تغییر حکومت از طریق ابزارهای غیرنظامی تمرکز کند.
شبکه خبری الجزیره نیز گزارش داده است که تمرکز فعلی ایالات متحده بر فشار اقتصادی و به ویژه اعمال فشار بر صادرات نفت ونزوئلا برای تضعیف اقتصاد است که منجر به نارضایتی داخلی خواهد شد.
پیامدهای انسانی، حقوقی و منطقهای
اگرچه جنگ رسمی هنوز قریبالوقوع بهنظر نمیرسد پیامدهای فشارهای آمریکا برای مردم ونزوئلا جدی است. تحریمها و محاصره نفتی ممکن است موجب تنش بیشتر اقتصادی، کمبود کالا و افزایش مهاجرت شود.
واکنشهای بینالمللی از جمله محکومیت سازمان ملل متحد و کشورهایی مثل کوبا نشان میدهد که این مناقشه میتواند فراتر از دو کشور گسترش یابد و به چالشی برای نظم بینالملل تبدیل شود. جامعه جهانی بر لزوم حلوفصل دیپلماتیک و احترام به حاکمیت ملی تاکید دارد اما اقدامات یکجانبه واشنگتن ممکن است این تلاشها را تضعیف کند.
در مجموع، وضعیت کنونی نه حمله ای تمام عیار بلکه حاکی از فشارهای اقتصادی، تحریمها و عملیات محدود نظامی است و به نظر میرسد که واشنگتنبه جای پیگیری جنگی پر هزینه بیشتر دنبال فشار حداکثری برای تسلیم سیاسی دولت مادورو باشد.
انتهای پیام/
نظر شما