به گزارش سیرویس دین و اندیشه باشگاه خبرنگاران دانشجویی (ایسکانیوز)، آنجا که نقطه عطف عشق است نجوای عاشق، ذکر حسین(ع) است. محرم برای هیئتی ها مثل یک قرار می ماند؛ قراری که میتوان آن را یک تجدید بیعت نامید یا قرار عاشقی. و چه دلسوختگانی که در این دایره دلدادگی مو، سپید و از مسیر عاشورا عبودیت را لمس کرده اند و نامشان کنار سالار شهیدان گره خورده است که اگر قرار بر ذکرشان باشد قلم و شمارش کم می آید. حاج «غلامرضا سازگار» یکی از این سوخته دلان دستگاه سیدالشهدا(ع) است که آوازه مریدی اش به این خاندان، او را به لقب «میثم» معروف کرده. این پیرغلام اهل بیت(ع) از ذاکران و شاعرانی است که فراز و نشیب های بسیاری را در دستگاه سیدالشهدا(ع) تجربه کرده؛ از محدودیت هایی که قبل از انقلاب اسلامی برای برپایی مجالس وجود داشت تا این روزها که کرونا بی امان جان می گیرد. اما به قول خودش هیچ کدام از اینها نتوانسته شور توأم با شعور اهل بیت(ع) را از دلش کم کند و همچون نخلی بلندقامت و استوار، نام ارباب بی کفن را با نوای دلسوخته بر زبان می آورد. متأسفانه محرم امسال برای او طور دیگر رقم خورد و شایعه ناگوار فوتش دل بسیاری را سوزاند و خانواده اش را پریشان خاطر کرد.
به خودم نهیب می زنم
حال دل امثال حاج غلامرضا، حالی از جنس حسین(ع) است. برای هیئتی ها و مریدان اهل بیت(ع) غریب نیست که همه مسائل اطرافشان را طور دیگری بینند و بسنجد. این موضوع وقتی برایمان به یقین تبدیل می شود که صحبتمان را از شایعه فوتش آغاز میکنیم. فروتنانه با همان کلام آرام همیشگی اش از حال و هوای آن روزها می گوید: «برای خانواده و دوستان و خیلی ها ناراحت کننده بود. امیدوارم همگی عاقبت به خیر باشند و خداوند مسیر هدایت را برای کسی که این کار را انجام داده است باز کند. من از آن فرد دلخوری ندارم ولی اینکه برای خودنمایی باعث آزرده خاطر کردن عده ای شویم و خانواده ای را نگران کنیم کار جالبی نیست.»
حاج غلامرضا آهی از ته دل می کشد و با تکرار این جمله که «به آبروی سیدالشهدا(ع) همه مریدانش نزد خدا و بنده اش روسپید باشند» نگاه متفاوتش را از رخداد شرح می دهد؛ زاویه دیدی که تنها اهلش می توانند از آن درک داشته باشند: «وقتی پسرم خبر شایعه مرگم را با احتیاط برایم شرح داد لحظه ای خشکم زد. گاهی اتفاقاتی رخ می دهد که می تواند آینه روزگاران آینده باشد. به پسرم، زهیر گفتم: خب؛ چه می گویند. پسرم گفت: خبر فوت شما همه جا پیچیده. هیئت ها مرتب تماس می گیرند. گفتم: پشتش چه حرفی است؟ زهیر مکثی کرد و لبخندی زد. متوجه منظورم شده بود. گفت: همه نگران هستند و شما را دوست دارند. نگران شدم؛ نگران اینکه باید مواظب باشم. باید آبرودار ارباب باشم. خدا کند همه روسپید باشیم. مثل تلنگری بود در هشتمین دهه زندگی ام. انگار با هر تماس، با هر مواجهه با افرادی که یک عمر با هم ذکر ارباب را گفته بودیم به خودم نهیب می زنم که باید بیشتر مراقب باشم. خدا همه ما را از شر شیطان دور کند.»
امسال همه جا حسینیه بود
روزهای کرونایی برای همه هیئتی ها حال و هوای دیگری دارد؛ روزهایی که هیئت ها با سربلندی در حال برگزاری آن هستند اما برای حاج آقا سازگار روایت خواندنی دارد: «مسیر سیدالشهدا(ع) پر از آزمون هایی است که تنها با توسل به خود ایشان می توانیم از آن عبور کنیم. محرم امسال برای من با شنیدن خبر مرگم و وجود ویروس کرونا طور دیگری بود. به این نکته همه مردم آگاهند که هیئت یک سیستم جمعی و منظم است که همه چیز باید بر پایه اصول انجام شود. مشاهده می کنیم که هیئت همواره پیرو نظم است؛ این نظم را به اشکال مختلف می توانیم مشاهده کنیم. یک کار بزرگ و سنتی دیرینه و ارادتی خالصانه که سالهاست در حال برگزاری است. امسال دستورالعمل ها به درستی و با دقت توسط هیئت ها اجرا شد که به عنوان یک الگوی بی مانند در این شرایط حساس می توان از آن نام برد. مردم ثابت کردند که عشق امام حسین(ع) در وجودشان موج می زند و در هر شرایطی ارادتشان را همه جانبه نشان می دهند. محرم امسال متفاوت بود؛ همه جا هیئت شده بود؛ از خانه ۵۰مترمربعی در نقاط مختلف شهر تا گوشه و کنار کوچه ها و همه جا حسینیه شده بود.»
همه ما نظر کرده لطف سیدالشهدا(ع) هستیم
حاج غلامرضا می گوید که در راه اهل بیت(ع) معجزه ها دیده و صحنه های زیادی برایش تداعی شده است: «یک بار با مداحان برای زیارت رفته بودیم. دعا خواندیم. حالی شد. خدام خیلی نسبت به ما احترام کردند. زمستان بود و خلوت. دور ضریح بچه فلجی بود. خودم دیدم که خیلی ضعیف بود و پاهایش مثل ریسمان سیاه و خشک شده بود. این طفل فلج را بغل یکی از مداحان به نام حاج آقای منایی گذاشتند. شیون دوستان بلند شد. این طفل فلج را من بغل کردم و آوردم جلوی آسانسور دارالولایه اتاق خدام و ایستادم و روضه حضرت رقیه(س) را خواندم؛ یک وقت دیدم این بچه سنگین است. او را پایین گذاشتم. خدا را شاهد می گیرم مثل کسی که سوار دوچرخه است بچه حرکت می کرد. حاج آقا داستانی که با من بود گفت: این بچه به برادرش گفت ببین امام رضا(ع) مرا شفا داده است. و قبل از اینکه مردم لباس های این بچه را پاره کنند، بچه را بردند.» سازگار بهترین خاطره دوران مداحی اش را مربوط به حرم امام رضا(ع) می داند و در پایان می گوید: «حالا در دوران شیوع ویروس کرونا، دست غیب الهی همراه دلهایی می شود که برای بهترین این دنیا دلشان می جوشد. سیدالشهدا(ع)، آقایی که من می شناسم قطعاً در این روزهای سخت نظری به مردمانی که عاشقانه دوستش دارند می کند. و قطعاً همه ما نظرکرده لطف ایشان هستیم.»
انتهای پیام/
نظر شما