به گزارش گروه علم و فناوری باشگاه خبرنگاران دانشجویی(ایسکانیوز)، از زمان سوار شدن اولین انسان در موشک و پرتاب شدن به فضا حدود ۲۱ نفر جان خود را از دست داده‌اند، اما در حالی که آژانس‌های فضایی خود را برای اولین ماموریت انسانی به مریخ آماده می‌کنند، بسیار مطمئنند که تعداد کشته‌شدگان بیشتر از این خواهد بود. زیرا فضانوردانی که به سمت سیاره سرخ می‌روند، باید حداقل هفت ماه را درون یک کپسول بگذرانند و در مسیری حرکت کنند که تا به حال هیچ انسانی طی نکرده است و تازه اگر زنده به این سیاره برسند، باید محیط سخت مریخ را تحمل کنند.

در این میان اگر خدمه‌ای بمیرد، ماه‌ها یا سال‌ها طول می‌کشد تا جسدش به زمین برگردانده شود و این کار اصلا معقولانه نیست. پس بدن شخصی که در فضا می‌میرد، چه می‌شود؟

کارشناسان روش‌های مختلفی را برای دفن جسد فضانوردان پیشنهاد داده‌اند؛ از جمله اینکه آن را در ورطه تاریک سیاره مریخ دفن کنند آن هم بعد از اینکه بقایای آن سوزانده می‌شود تا محیط را آلوده نکند. یکی از بدترین ایده‌های ارائه شده نیز این است که بدن او غذای همکاران فضایی‌ای شود که در سیاره مریخ چیزی برای خوردن ندارند.

با این حال ما در حال ورود به دوران هیجان‌انگیز فضایی هستیم و بسیاری از دانشمندان امیدوارند که سیاره مریخ به زودی شاهد فرود چکمه‌های انسان باشد. با این همه ایلان ماسک، مدیرعامل شرکت فضایی اسپیس‌ایکس، یک بار گفت: اگر می‌خواهید به مریخ بروید، خود را آماده مرگ کنید!

ناسا هنوز پروتکل‌هایی را برای مقابله با مرگ در فضا تنظیم نکرده است، اما محققان از سرتاسر جهان سعی دارند تا روشی محترمانه برای دفن فضانوردانی پیدا کنند که پا در مسیر سیاره سرخ خواهند نهاد و بیش از ۲۷۳ میلیون کیلومتر از سیاره زادگاهشان فاصله خواهند داشت.

یکی از روش‌های پیشنهادی این است که جسد را در سردخانه نگه دارند یا منجمد کنند تا زمانی که فضاپیما به سمت زمین می‌آید، آن را با خود حمل کند. اما خشک کردن انجمادی در فضا بسیار متفاوت از زمین است؛ بدن باید در خارج از کپسول نگه داشته شود و در واقع این فضاست که جسد را منجمد می‌کند. اگر سرد نگه داشتن گزینه مورد قبول نباشد، خدمه باقی‌مانده می‌توانند همکار متوفی‌شان را در فضا رها کنند.

کاترین کانلی از دفتر حفاظت ناسا از سیارات می‌گوید: در حال حاضر هیچ دستورالعمل خاصی در سیاست حفاظت از سیاره چه در سطح ناسا و چه در سطح بین‌المللی وجود ندارد و هنوز نمی‌دانیم با جسد فضانوردی که جان خود را در فضا از دست داده، چه کار کنیم.

رها کردن جسد در فضا آسان‌ترین گزینه به نظر می‌رسد، جسد در همان جایی که رها می‌شود، باقی می‌ماند. اما اگر این روند ادامه پیدا کند و ماموریت‌های زیادی به مریخ انجام شود، موشک‌های آینده‌ در دریایی از اجساد مرده حرکت خواهند کرد.

به غیر از مسیر طاقت‌فرسا و خطرناکی که فضانوردان آینده مریخ با آن مواجه خواهند شد، در خود سطح مریخ هم با چالش‌های جدیدی روبرو می‌شوند که یکی از آنها تابش شدید است. داده‌های قبلی نشان می‌دهد که میزان تشعشعات سیاره سرخ ۷۰۰ برابر میزان تشعشعات کره زمین است. این تشعشعات می‌تواند سیستم قلبی عروقی را دچار اختلال کند،‌ به قلب آسیب برساند، سرخرگ‌ها را سخت و باریک کند یا برخی از سلول‌های موجود در رگ‌های خونی را از بین ببرد و در نهایت منجر به بیماری‌های شدید قلبی و مرگ شود.

زمانی که فضانوردان در سطح مریخ می‌میرند، دفن کردن آنها ضروری خواهد بود، اما ناسا قوانین سختگیرانه‌ای در مورد آلوده کردن سیارات به میکروب‌های زمینی دارد.

در همین راستا نیز کانلی می‌گوید: در مورد دفع مواد آلی در مریخ، تا زمانی که همه میکروب‌های مربوط به کره زمین از بین بروند، هیچ محدودیتی اعمال نخواهد شد. پس با این حساب سوزاندن جسد در مریخ ضروری است.

با این حال، همه فضانوردانی که جان خود را در مریخ از دست می‌دهند، قرار نیست که به خاک سپرده شوند؛ ممکن است توسط بقیه خورده شوند تا زنده بمانند. شاید وحشیانه به نظر برسد، اما کارشناسان بارها و بارها اتفاقاتی نظیر آنچه در سال ۱۹۷۲ در سقوط هواپیما در کوه‌های آند رخ داد را بررسی کردند. در این اتفاق مسافران هیچ راهی برای به دست آوردن غذا نداشتند و بنابراین تصمیم سختی گرفتند و کسانی که در هنگام سقوط هواپیما مرده بودند را خوردند.

پل وولپه، متخصص اخلاق زیستی، می‌گوید: دو روش برای دفن اجساد وجود دارد؛ یکی اینکه به بدن فرد مرده احترام بگذاریم و جسدش را دفن کنیم. اما روش دوم زمانی است که تنها راه برای زنده ماندن خوردن بدن مرده باشد؛ این روش قابل قبول است، اما مطلوب نیست‌.