به گزارش خبرنگار ایسکانیوز، این یک واقعیت اجتماعی است که زنان حدود نیمی از جمعیت جامعه را تشکیل می‌دهند و در کنار نیمه دیگر جامعه یعنی مردان، با برعهده گرفتن نقش‌های متفاوت، ارتباطات اجتماعی را تکمیل و جامعه را در مسیر زمان، رو به جلو به حرکت در می‌آورند، اما جایگاه زنان در فعالیت‌های اجتماعی، دقیقا کجاست؟

استفاده از توانمندی‌های این بخش از جامعه، همواره محل مناقشه دیدگاه‌های مختلف بوده است. هم در سطح جامعه و هم در میان متفکران مستقل و وابسته به مکاتب مختلف فکری و ایدئولوژی، این اختلاف وجود داشته است.

نوع و نحوه رفتار متقابل زنان، جامعه و تعریف نقش‌های اجتماعی مختلف، بهره‌مندی از توانمندی‌های زنان در نقش‌های اجتماعی علاوه‌بر نقش‌های مادری در خانواده و مسائلی از این دست، همواره مورد بحث بوده است.

اشتغال زنان یکی از مهم‌ترین بخش‌های این مباحثات و مجادلات را تشکیل داده است که کدام نقش، شغلی و خانواده، در زندگی زنان می‌تواند اولویت پیدا کند؟

پاسخ این سوال البته فقط بر حوزه فردی زندگی زنان تاثیر ندارد و می‌تواند بر تصمیم‌گیری‌های جامعه درخصوص سپردن عناوین مختلف شغلی، مدیریتی و تصمیم‌گیری به آنها موثر باشد.

ارائه ۳ الگو در اشتغال زنان

 در برخی پژوهش‌ها به سه الگو در خصوص اشتغال زنان اشاره می‌شود. در نخستین الگو با در نظر گرفتن نقشی تقریبا منفعلانه، زنان فقط به خانه‌نشینی فراخوانده می‌شوند.

در الگوی دوم، زنان خانه‌گریز و بر اساس غفلت از الویت اصلی وی یعنی خانواده و بر اساس اعتباردهی بیشتر به شغلشان، معرفی می‌شوند.

الگوی سومی هم وجود دارد که در آن معایب الگوی اول و دوم به حداقل رسیده است به این معنا که خانواده‌گرایی زنان در کنار حضور فعالشان در اجتماع و در دست گرفتن نقش‌های اجتماعی که با روحیه، آفرینش و فطرت زنان هماهنگی بیشتری دارد تعریف می‌شود و به این ترتیب اولویت خانواده مورد غفلت واقع نشده و از طرف دیگر نقش زنان به عنوان یک انسان و یک زن در مدیریت روابط اجتماعی مورد توجه قرار می‌گیرد.

تعیین و بهره‌مندی از الگوی سوم البته نیاز به تغییر رویکرد، نگرش و باور سامانه‌های مدیریتی و تصمیم‌گیری کشور دارد تا بتواند زنان را در سیستم خود پذیرفته و نقش‌های مختلف را برای وی تعریف کند. آنچه در کشور ما در این رابطه اتفاق افتاده، مطلوب است، اما کافی نیست. سیری اجمالی در فهرست بلند بالای انتصابات و تعریف مسئولیت‌های اجتماعی در دولت‌های مختلف نشان می‌دهند، این کفه به سمت مردان سنگینی می‌کند؛ در حالی که در مسیر مبارزات سیاسی و اجتماعی تا پیروزی انقلاب، دوران دفاع مقدس و سازندگی و پس از آن، نمونه‌های موفق متعدد از حضور زنان موفق و موثر را می‌توان بر شمرد.

به هر ترتیب قدر مسلم آن است که بهره‌مندی از زنان توانمند مسلمان در حوزه‌های مختلف اجتماعی و سیاسی، فرهنگی، اقتصادی، ورزشی، هنری و ... با لحاظ کردن اولویت خانواده‌گرایی، می‌تواند در فعال کردن این بخش از ظرفیت اجتماع بیش از گذشته، موثر واقع شود.

رئیس اداره خبر و رسانه دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی

انتهای پیام/