به گزارش خبرنگار اجتماعی ایسکانیوز، سیاستمداران آلمانی در نظر دارند تا ده سال آینده، کمبود ۲۷۰ هزار نفری پرسنل پرستاری و کادر پزشکی را با مهاجرت کادر درمان به این کشور برطرف کنند، این جمله را یکی از سایت‌هایی که در زمینه مهاجرت فعالیت می‌کند نوشته بود و در ادامه شرایط رویایی کار برای کادر درمان در آلمان را شرح داده بود. سایت دیگری هم از کمبود کادر درمان در سوئد و تمایل مسئولان آن کشور برای جذب کادر درمان سایر کشورها نظیرایران مقاله نوشته بود اما شرایط کادر درمان در کشور به چه صورت است که ترجیح می‌هند عطای زندگی در وطن را به لقایش ببخشند؟
شرایط رویایی کشورهای حاشیه خلیج فارس برای کادر درمان
کشورهای حاشیه خلیج فارس هم در این زمینه گوی سبقت را از کشورهای اروپایی ربوده‌اند. امارات در این میان پیشتاز بود و در سال‌های اخیر جمعیت بسیاری از کادر درمان را از کشورهای دیگر جذب کرده است.
شیخی؛ سخنگوی کمیسیون بهداشت مجلس در گفت‌وگویی به درآمد میلیونی پزشکان در امارات اشاره کرده و گفته است: امارات ماهی ٣۵٠ میلیون تومان به پزشکان ایرانی پیشنهاد می‌دهد تا قطب سلامت در منطقه شوند و پزشکان را از ایران تامین می‌کنند و بدون امتحان زبان بچه‌های پرستاری و پزشکی ایرانی را جذب می‌کنند. ما هنوز در برخی تخصص‌ها مشکل داریم و وزارت بهداشت برخی تخصص‌ها را به رسمیت نمی‌شناسد و این در حالی است که امارات با زندگی لوکس و ماشین لندکروز به من پیشنهاد دادند که یک کلینیک در تخصص خودم راه اندازی کنم و من، چون فرزند شهید هستم در مملکت خودم مانده‌ام اما بروید ببینید چند نفر از رتبه‌های زیر ١٠٠ پزشکی هم دوره‌های من در ایران ماندند.
شیخی، سخنگوی کمیسیون بهداشت و درمان مجلس شورای اسلامی بیان کرد: ما هنوز در برخی تخصص‌ها مشکل داریم و وزارت بهداشت برخی تخصص‌ها را به رسمیت نمی‌شناسد و این در حالی است که امارات با زندگی لوکس و ماشین لندکروز به من پیشنهاد دادند که یک کلینیک در تخصص خودم راه اندازی کنم و من، چون فرزند شهید هستم در مملکت خودم مانده ام، اما بروید ببینید چند نفر از رتبه‌های زیر ١٠٠ پزشکی هم دوره‌های من در ایران ماندند.
یکی از سایت‌های مهاجرت در ایران هم میانگین حقوق دریافتی پزشکان عمومی در امارات را حدود ۳۸۱۰۰ درهم امارات یا معادل ۱۰ هزار دلار آمریکا عنوان کرده است. میزان حقوق دریافتی بسته به سابقه کار افراد می تواند متغیر باشد و حداقل حقوق دریافتی ماهیانه ۲۰ هزار درهم و حداکثر حقوق ۵۷ هزار درهم است که با احتساب قیمت 7,577 تومانی درهم امارات در بازار ایران مبلغ نزدیک به 300 میلیون تومان دور از انتظار نیست.
پرستاران: ما امنیت شغلی نداریم
یکی از پرستاران با سابقه از استان خراسان از مشکلات این قشر به خبرنگار اجتماعی ایسکانیوز گفت: پرستارها به صورت پیمانی، قراردادی و شرکتی کار می‌کنند و بیشترین اجحاف هم در حق پرستاران قراردادی و شرکتی صورت می‌گیرد. پرستاران شرکتی در صورت نیاز مراکز با قراردادهای ۸۹ روزه جذب می‌شوند و حجم کاری بسیار بالایی دارند و در بخش‌های کرونا هم کار می‌کنند اما بعد از تمام شدن ۸۹ روز یا با آنها قرارداد نمی‌بندند یا شرایطی ایجاد می‌کنند که خودشان بروند. در روزهای اوج کرونا بیشترین شیفت‌ها مربوط به پرستاران شرکتی و قراردادی بود که با بیماران کرونایی در آی سی‌ها در تماس بودند.
او ادامه داد: متاسفانه حقوق این پرستاران هم به درستی پرداخت نشد و کارانه‌ها را هم ندادند. علاوه بر این پرستاران در مراکز بهداشتی هم حضور داشتند و نقش ویژه‌ای در بیماریابی و انجام تست‌های تشخیص کرونا ایفا کردند. امروز هم بیشترین بار کاری واکسیناسیون بر دوش پرستاران مراکز بهداشت است. قرار بود حقوق پرستاران شرکتی افزایش پیدا کند اما این اتفاق نیفتاد. همکاران من برای سومین و چهارمین بار مبتلا به کرونا شدند و حتی حالشان وخیم شد اما هیچکس به حرف ما گوش نمی‌دهد و باور نمی‌کند که کار ما سخت است.
این پرستار با گلایه از وعده‌های عمل نشده مسئولان اظهار داشت: هر سال در روز پرستار وعده می‌دهند اما هیچ کدام اجرا نمی‌شود. پرستارانی با سابقه ۱۷ سال هستند که هنوز قراردادی بوده و تبدیل وضعیت نشده‌اند. ما امنیت شغلی نداریم البته از اینکه این شغل را انتخاب کردیم پشیمان نیستیم اما از حمایت نشدن‌ها دلسرد هستیم. شاید اگر از سمت مسئولین حمایتی می‌دیدیم دلگرم می‌شدیم اما این اتفاق نیفتاد. بسیاری از همکاران ما حتی در همین دوران کرونا به کشورهای دیگر مهاجرت کردند؛ حتی سال گذشته کشور آلمان بدون نیاز به مدرک زبان تنها با مدرک پرستاری افراد را جذب کرد و امروز هم که با آنها در تماس هستم تمایلی به بازگشت ندارند. قطعاً کار کردن در کشوری دیگر برای من که در ایران درس خوانده‌ام سخت است اما حتما نقاط مثبتی دارد که دوستانم نمی‌خواهند بازگردند. چرا باید این اتفاق بیفتد که با همه سختی‌های زندگی در غربت، ماندن در آنجا را به زندگی در وطن ترجیح دهیم؟!
رئیس کل سابق سازمان نظام پزشکی هم دلیل مهاجرت پزشکان را اینطور شرح داده بود:تحمل مشکلات راه، مشکلات عدیده اقتصادی و اجتماعی و تعهدات گوناگون قانونی و غیرقانونی در پایان این مسیر دشوار، شوق خدمت را زایل و میل به مهاجرت را افزایش داده است.
اقدام به مهاجرت ۳۰۰ درصد افزایش پیدا کرده است
سال گذشته محمد میرزابیگی رئیس نظام پرستاری عنوان کرده بود: چون پرستارها از کانال‌های مختلف مهاجرت می‌کنند، آمار دقیقی از میزان مهاجرت آنها وجود ندارد؛ ولی اقدام به مهاجرت ۳۰۰ درصد افزایش پیدا کرده است و دو دلیل باعث افزایش مهاجرت پرستارها شده که یکی جذابیت‌های مقصد و دیگری مشکلات مبدأ است.
او در مقایسه شرایط پرستاران ایران و کشورهای پیشرفته هم گفته بود: در کشور سوئد بسیاری از پرستارها در دوران پاندمی کرونا استعفا داده‌اند. ببینید سوئد کشوری است که به ازای هر هزار نفر ۹ پرستار دارد و حتی در این کشور با این تعداد پرستار به دلیل فشار کاری نیروهای‌شان استعفا می‌دهند. حالا خودتان ببینید چه فشاری روی پرستارهای ما وجود دارد، با این تعداد کم. در اینجا کارانه ۱۶۰هزارتومانی و ۲۰۰هزارتومانی هم شش ماه با تأخیر پرداخت می‌شود، در این شرایط پرستارها تصمیم به مهاجرت می‌گیرند.
نباید به‌راحتی سرمایه‌هایمان را از دست دهیم
مدیر روابط‌عمومی سازمان نظام پزشکی هم در گفت‌وگویی به خسارتی که با مهاجرت کادر درمان به کشور وارد می‌شود، اشاره و عنوان کرده بود: برای هر دانشجوی پزشکی در ایران سالانه حدود ۱۰ هزار دلار هزینه می‌شود. این دانشجو هفت سال درس می‌خواند و بعد هم دوره طرح خود را در یک منطقه محروم می‌گذراند و تجربه مفیدی کسب می‌کند. قطعا جذب این افراد برای هر کشوری می‌تواند مفید و جذاب باشد؛ اما موضوع اصلی این است که ما نباید به‌راحتی چنین سرمایه‌هایی را از دست دهیم. همین الان هفته‌ای حدود ۱۰ مطب تعطیل می‌شود که همین عدد به‌خوبی مشکلات جامعه پزشکی و پزشکان را نشان می‌دهد.
مهاجرت ذاتا امر بدی نیست اما مسئولان ما باید از خود بپرسند که چرا شرایطی ایجاد شد تا نیروهایی که سال‌ها برای آنها هزینه کرده بودند و امروز باید به کشورشان خدمت کنند، تن به مهاجرت می‌دهند؟ شیفت‌های طولانی، توزیع نامناسب پزشک و پرستار در کشور، پرداخت نشدن کارانه‌ها و تمام این شرایط کادر درمان را وادار می‌کند که راهی امارات و آلمان و سوئد شوند و این برای کشوری که هدف تبدیل شدن به قطب سلامت منطقه را دارد، اتفاق خوبی نیست.
انتهای پیام /
نظر شما