احسان رسولی نژاد عضو هیئت علمی دانشگاه تهران در گفت‌وگو با خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز، با بیان این که تحریم‌ها یکی از مهم‌ترین مشکلات جامعه علمی ایران است، اظهار کرد: مواردی وجود دارد که مقالات ما به دلیل ایرانی بودن نویسنده رد می‌شود یا اگر IP ثبت کننده مقاله از ایران باشد، مقاله پیش از رسیدن به دست ادیتور، از سوی خود مجله رد می‌شود.

وی با اشاره به این که یکی دیگر از مشکلات پژوهشگران ایرانی، کمبود بودجه پژوهشی است، افزود: این کمبود بودجه در حوزه علوم انسانی و اجتماعی بسیار جدی‌تر است.

رسولی‌نژاد با تصریح بر این که قوانین و مقررات پژوهشی ایران، یکی دیگر از موانعی است که بر سر راه محققان کشور وجود دارد، یادآور شد: متاسفانه آیین‌نامه‌های مرتبط با پژوهش، چابکی لازم را ندارند تا بتوانند به پژوهشگر در حوزه بین‌الملل کمک‌ کنند.

عضو هیئت علمی دانشگاه تهران با تاکید بر این که بروکراسی‌های اداری و نامه‌نگاری‌های مختلف، پژوهشگران را با مشکل مواجه می‌کند، گفت: یکی دیگر از مشکلات پژوهشگران نبود فرهنگ پژوهش است. این مانع در ایران ریشه‌ای تاریخی دارد.

وی با بیان این که فرهنگ کار گروهی و سرمایه‌گذاری برای تولید دانش و زایش تفکر و اندیشه در کشور وجود ندارد، تصریح کرد: چون جامعه ما ضرورتی برای تحقیق قائل نیست و دلیل اصلی آن هم وابستگی به درآمدهای نفتی است.

بی‌توجهی و بی‌اعتمادی مدیران آموزشی به یافته‌های پژوهشی حوزه علوم انسانی و اجتماعی 

رسولی‌نژاد مشکل دیگر پژوهشگران را مربوط به مدیریت، سیاستگذاری و نظام تحقیقاتی ایران دانست و افزود: مدیران دانشگاهی در بسیاری مواقع نسبت به یافته‌‎های پژوهشی به خصوص در حوزه‌ علوم انسانی و اجتماعی، بی‌توجه و بی اعتماد هستند.

عضو هیئت علمی دانشگاه تهران با ذکر مثالی یادآور شد: بانک توسعه آسیایی بودجه خود را از آمریکا می‌گیرد و به همین دلیل، استادان ایرانی نمی‌توانند به طور مستقیم پروپوزالی برای آن ارائه دهد. استادان معمولا ناچارند که پروپوزال خود را از طریق یک واسط خارجی مثلا یک استاد پاکستانی یا ویتنامی ارائه دهند.

وی در ادامه خاطرنشان کرد: وقتی می‌خواهیم اینگونه پروژه‌ها را به عنوان یک آورده پژوهشی در دانشگاه تهران ارائه کنیم و حاضریم که بالاسری هم پرداخت کنیم، دانشگاه می‌گوید که باید این پروژه بین دانشگاه تهران و بانک توسعه آسیایی بسته شود که در عمل ممکن نیست.

رسولی‌نژاد با اشاره به این که وقتی پروژه‌ای در سامانه دانشگاه ثبت نشود، نه تنها هیچ امتیازی برای من ندارد، بلکه دانشگاه هم نمی‌تواند سود مالی داشته باشد، گفت: تنها حالت مورد پذیرش برای دانشگاه این است که کل پول را بگیرد، بالاسری خود را بردارد و مابقی پول را به استاد بدهد.

عضو هیئت علمی دانشگاه تهران در پایان با بیان این که دانشگاه تهران تمایل به بین‌المللی شدن دارد؛ اما بیشتر تعاریف از حوزه بین‌المللی درحوزه فنی و مهندسی و علوم آزمایشگاهی است، اظهار کرد: باید جایگاه ویژه ای به علوم انسانی داده شود و آیین‌نامه‌هایی خاص برای فعالیت در حوزه بین‌المللی در علوم انسانی و اجتماعی تعریف شود.

انتهای پیام/