به گزارش گروه اجتماعی ایسکانیوز، سیستان و بلوچستان پس از کرمان به عنوان دومین استان پهناور کشور در جنوب شرقی ایران واقع شده است. سیستان شامل زابل و هامون و هیرمند و نیمروز و زهک است که البته بخش بزرگ سیستان قدیم در افغانستان بوده که هماکنون جزو خاک افغانستان است و سرزمین بلوچستان امروزی که ناحیه جنوبی استان را تشکیل میدهد، از ۲۱ شهرستان (زاهدان، میرجاوه، خاش، سراوان، ایرانشهر، نیکشهر، چابهار، سرباز، کنارک، دلگان، مهرستان، سیب وسوران، بمپور، قصر قند، فنوج، دشتیاری، لاشار، زرآباد، گلشن، تفتان و راسک) تشکیل میشود.
ساکنان سیستان و بلوچستان از دو قوم سیستانی و بلوچ تشکیل شده که بلوچها به گویش بلوچی صحبت میکنند و پیرو اسلام و مذهب تسنن هستند. آب و هوای این استان گرم و خشک است، اما در عین حال از تنوع آب و هوایی و اقلیم ویژهای برخوردار است و مناطق کوهستانی، جنگلی و باتلاقی نیز در این استان پهناور به چشم میخورد. تاکنون زیرساختهای مناسب جهت ایجاد اشتغال این مردم فراهم نشده و آنها چارهای جز روی آوردن به مشاغل کاذب ندارند. مردم از حداقل امکانات اولیه زندگی برخوردار نیستند و اگر نظام سنتی و اصالت این افراد نبود، شاید مردم بیش از این دچار مشکلات و آسیب میشدند. روی آوردن برخی مردم استان به قاچاق که میتواند به قیمت جانشان تمام شود، اثرات روحی و روانی بدی برای خانوادهها دارد. دلیل اصلی این قاچاق عدم استفاده از ظرفیتهای داخلی استان سیستان و بلوچستان است.
این استان ظرفیتهای بسیار خوبی دارد که میتواند به عنوان یکی از محورهای تولید و عرضه محصولات و کالاهای مختلف در کشور شناخته شود. اما متاسفانه با محرومیت های بسیاری دست و پنجه نرم می کند.
زاهدان دومین شهر حاشیه نشین کشور
شهرهای بزرگ استان همچون زاهدان، ایرانشهر و چابهار با آمار وحشتناک حاشیه نشینی مواجهند. زاهدان به عنوان مرکز استان، دومین شهر حاشیهنشین کشور است. و چابهار به عنوان یک بندر استراتژیک بیش از ۶۰ درصد جمعیتش به طرز فاجعهباری در حاشیه شهر زندگی میکنند.
- بیش از ۱۳۰ هزار بلوچ، طبق آمارهای دولتی در چند سال گذشته به عنوان بی شناسنامه ثبت شدهاند که بنا بر ادعایشان این رقم تاکنون به نصف رسیده است. آمار فوق دولتی و محافظه کارانه است.
- مدارس کپری، کانکسی و غیر استاندارد همچنان سهم پنجاه درصدی را به خود اختصاص دادهاند.
- حداقل به ۱۲ هزار معلم در این استان نیاز است.
- بیش از ۱۲ هزار کودک در بلوچستان سوء تغذیه دارند.
ترک تحصیل به خاطر نداشتن توان خرید عینک
یکی از دلایل افت تحصیلی یا کلا ترک تحصیل دانشآموزان این استان ضعیفبودن چشم و نداشتن توان خرید عینک است. هرچند که ممکن است این باور این واقعیت سخت باشد.
بیش از هفتاد درصد مردم استان امنیت غذایی ندارند؛ یعنی دسترسی کافی به وعدههای غذایی سالم ندارند.
ورق دیگری از محرومیت های سیستان و بلوچستان
دشتیاری، منطقهای در جنوب بلوچستان است که با بی توجهیهای مکرر مسئولین دست و پنجه نرم میکند. شهرستان مردمان خوب و دشتهای سخاوتمند که گیر نامهربانیهای پیاپی بالادستی هاست. سرزمین زنان کوزه به دستی که به کوه و دشت می زنند تا آب بیاورند. هرچند که وجود چشمهها در دل کوه و دشتهای اطراف روستا مزیت به حساب میآید اما ساکنین تعداد زیادی از روستاهای استان مجبور به ساخت هوتکهایی برای جمع آوری آب باران هستند.
هوتک هایی که نه آب آنها بهداشتی است و عاری از بیماری و نه همیشه عامل نجات. چنان که در برخی موارد جان کودکان این دیار را هم گرفته. چندی پیش خبر فوت پسر بچه ۹ سالهای که بعد از نجات دوستانش در داخل یکی از هوتکهای سیستان و بلوچستان غرق شد، بازتاب رسانهای پیدا کرد.
امیرحسین عظیمی، فعال رسانهای بلوچ در خصوص کم آبیهای روستاهای جنوب استان سیستان و بلوچستان میگوید: هوتکها پدیدهای زاییده از خشکسالیها و نبود آبرسانی منظم است. هوتکهایی دست ساز که محل دپوی آب از باران است و مردم برای رفع حاجت مجبور به استفاده از آن هستند. آبهایی که تائیدیه بهداشت و استاندارد ندارد و مخل سلامتی مردم میشود.
عظیمی میگوید: هوتک گودالی پر از آبهای راکد است که مردم مجبور به استفاده از آن هستند، چرا که سهمیه روزانه ۱۵ لیتر جوابگوی مصارف آنها نیست. با این حال شرایط برای مردم روستاهایی که حتی از تانکرهای آبرسانی محرومند دشوارتر است.
مابقی روستاها یعنی چیزی حدود ۱۷۰۰ روستای آن از همین آبرسانیهای گاه و بی گاه تانکرها بی بهره اند و آبفا با بهانههایی مثل صعب العبوری دسترسی به روستا و عدم وجود جاده مناسب از فرستادن تانکر آب به این مناطق خودداری میکند.
روستاهای زیادی در استان وسیع سیستان و بلوچستان با بحران آب، روزگار میگذرانند. در این میان بنا به اعداد و ارقام موجود، حال روستاهای دشتیاری از تمام مناطق وخیمتر است که تعدادی هم مربوط به شهرستانهای چابهار و نیکشهر میشوند.
انتهای پیام/
نظر شما