به گزارش گروه دانشگاه ایسکانیوز، نعیمه مرسلی از شرکت کنندگان برتر در جشنواره ایثار است. وی از سال ۱۳۸۰ با ورود به دانشگاه آزاد اسلامی واحد ابهر به عنوان دانشجو با رزومه پژوهشی و فرهنگی عضو باشگاه پژوهشگران جوان شده است، همزمان در دوران دانشجویی به تدریسِ تفسیر و قرائت قرآن و کامپیوتر در دانشگاه پرداخته و ماحصل این فعالیت‌ها ده‌ها مقاله علمی پژوهشی،ISI ، تالیف و  ترجمه ۶ کتاب، ارائه بیش از ده مقاله در همایش‌های بین المللی خارج از کشور و داوری در نشریات بین المللی و ... بوده است. از سال ۸۰ به صورت افتخاری و از سال ۹۲ به صورت رسمی در دانشگاه‌ها تدریس می‌کند. همچنین از سال ۸۷ به عنوان جوان برتر علمی در جشنواره علی اکبر  در ابهر و  ۹۷ به عنوان چهره ماندگار در حوزه مدیریت و کارآفرینی در جشنواره ملی و سال ۱۳۹۸ به عنوان مدرس برتر در حوزه مسئولیت اجتماعی در کشور انتخاب شده است. در حوزه هنری رتبه‌های کشوری در قالیبافی، معرق، شعر و ... داشته و در  قرائت، تفسیر و اجرای طرح‌های قرآنی رتبه کشوری اخذ کرده است. 

ایثار اسباب پویایی جامعه است

با توجه به اینکه زنده نگهداشتن ایثار یکی از سرمایه‌های فرهنگی جامعه محسوب می‌شود برای ارتقای جایگاه این مهم در دانشگاه‌های کشور چه اقداماتی را پیشنهاد می‌کنید؟

ایثار محصول پدیده‌ای به نام ایمان و ایمان زاییده دو قانون طلایی است خود را در جای دیگران قرار دادن  است. پدیده ایثار یعنی جاری شدن ایثار در شریان اجتماع  و سرمایه فرهنگی محسوب شده و اسباب پویایی جامعه است. بر اساس  فرمایش رهبر معظم انقلاب، دانشگاه، ضربان سنجِ حیاتِ ملی جامعه است، توصیه من برای مدیران و مسئولان در خانواده، مدرسه و جامعه  و دانشگاه این است که این دو را سرلوحه فعالیت‌های شخصی و اجتماعی خود قرار دهند اولین گام،این است هنگام انجام وظایف شخصی و کاری، خود را در جایگاه فرد مقابل قرار داده و دو اولویت را منافع عامه قرار دهیم نه منفعت شخصی خودمان. در این مسیر دانشگاه‌ها با تقویت فعالیت‌های کانون ایثار که چشم انداز عالی برایش متصور شده می‌تواند به اهداف متعالی در این خصوص دست یابد و در این روزهای سخت به فعالان فرهنگی آیه ۱۳۹ سوره آل عمران را یادآور می‌شوم که «وَلَا تَهِنُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ »سست نشوید و اندوهگین نباشید و شما برترید اگر مومن باشید.

ترجیح دانشگاه‌ها  بر پژوهش‌های کمی است

ارائه مقالات و پایان نامه‌ها در زمینه ایثار تا چه حد توانسته برای دانشجویان جذاب باشد و از سوی دیگر به چه میزان مورد توجه مسئولان امر قرار گرفته است؟

تا وقتی حمایت‌ها عملیاتی نشود و پژوهشگران و دانشجویان درگیر کاغذبازی اداری شوند هیچ توفیقی در این زمینه حاصل نمی‌شود. بنده به عنوان فردی که از سال ۸۰ تاکنون و به مدت دو دهه درگیر پژوهش بودم و خود راهنما و مشاور پایان نامه‌های دانشجویی هستم و شاهد این بودم که ترجیح دانشگاه‌ها بر پژوهش‌های کمی است و به پژوهش های کیفی و حتی ترکیبی توجه کمتری می‌شود. برای مثال پایان نامه ارشد و دکترای بنده که در حوزه مسئولیت اجتماعی بود سختی‌های فراوان در مسیر دفاع از پروپوزال داشتم و اگر حمایت اساتید راهنما و مشاور نبود توفیقی حاصل نمی‌کردم، گاه شاهد این موضوع هستیم اطلاع رسانی‌ها برای دانشجویان ضعیف بوده و مسیر حرکت در این فقره با کاغذبازی‌های اداری همراه است و این دانشجویان را دلسرد از همکاری در این نوع پژوهش‌های پیشنهادی سازمان‌ها می‌شود و  دانشجویان را دلسرد می‌کند و افرادی که باید دانشجو را راهنمایی کنند خود اشراف به موضوع  ندارند.

منتخبان فرهنگی جذب هیات علمی شوند

به دلیل شرکت در این جشنواره از سوی دانشگاه امتیازی هم در یافت شده است؟

اگر منظورتان مزایایی برای منتخبان این جایزه ایثار است، باید تاکید کرد که  به جز هدیه نقدی و نماد جایزه ملی ایثار، در شرایط کنونی مزایایی دریافت نکردم. هرچند دانشجویانی که در سطح عالی و دکترا تحصیل می‌کنند انتظار همکاری با دانشگاه‌ها به عنوان هیات علمی را دارند که در طی سال‌های اخیر این مهم حاصل نشده است، اگر این حادث شود و منتخبان با داشتن رزومه علمی و فرهنگی جذب هیات علمی شوند عالی اشت. بنده از سال ۱۳۸۴ به صورت سهمیه آزاد استخدام دانشگاه آزاد اسلامی واحد تاکستان شدم و با اخذ مدرک دکتری و کسب رتبه اول در مقطع ارشد و دکتری با رزومه پژوهشی که عارض بودم با وجود بخشنامه‌های اداری بابت ارتقا به هیات علمی هنوز موفق به این خواسته خود نشدم.

باید از منتخبان جشنواره‌ها و المپیادهای علمی برای همکاری دعوت شود

در اسفند۱۴۰۰ احمد صالحی آراد، رییس مرکز امور شاهد و ایثارگران دانشگاه ازاد اسلامی تاکید کرد که دانشجویان فقط منتخب نباشند بلکه باید زمینه کارآفرینی آنها ایجاد شود.  در زمینه ایجاد زیرساخت ها برای تحقق این مهم توضیح دهید.

توصیه بنده این است که این حرکت ارزشمند فرهنگی نباید  به برگزاری جشنواره در روز خاصی ختم شود و از این دانشجویان در مراکز پژوهشی و فرهنگی و پارک‌های  فناوری دعوت به همکاری شود، دانشگاه‌های آزاد و دولتی مراکز پژوهشی بسیاری را دارند که هنوز به صورت علمی فعال نشده است که باید از منتخبان جشنواره‌ها و المپیادهای علمی برای همکاری دعوت شود و زیر ساخت‌هایی همچون تامین اعتبار برای حمایت از نخبگان، کاهش ساعات کار موظف و حداقل محاسبه فعالیت‌های پژوهشی در ساعات کاری، حمایت‌های مادی و  معنوی به ویژه برای خانم‌هایی که هم مادر هم شاغل و هم پژوهشگر هستند باشد . در همایش های بین المللی که در دانشگاه های خارج از کشور برگزار شد و مقالات ما منتخب شد از طرف دانشگاه‌های خارج از کشور دعوت به همکاری شدیم که همکاری برای‌مان مقدور نشده است. بنده یک سالی به صورت داوطلب در مرکز تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین فعالیت داشتم.  

انتهای پیام/