به گزارش گروه ورزشی ایسکانیوز، یوونتوسِ این روزها را انگار اصلا نمی شناسیم. چه بلایی سر آن همه اقتدار و شکوه آمد؟ آن خط دفاعی نفوذناپذیر چگونه جایش را به این دفاع پراشتباه داد؟ از آندره پیرلو که یووه ای ها به او لقب مائسترو داده بودند چگونه به این خط هافبک رسیدیم؟

تقریبا ۱۱ سال قبل بود که یک مربی جوان به نام آنتونیو کنته از سیه نا به تورین آمد و رهبر یوونتوس شد. آن روز حتی خوش بین ترین هوادار بیانکونری فکر نمی کرد چه داستان عاشقانه ای در حال آغاز شدن است. کنته با یک تیم متشکل از بازیکنان معمولی اما یکدست حماسه ای را آغاز کرد که بعدا الگری آن را تکمیل کرد. ۹ اسکودتوی متوالی، ۵ کوپا ایتالیا، ۵ سوپرجام و ۲ نایب قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا. البته ۳ تا از این جام ها در زمان ساری و پیرلو به دست آمد.

اما به نظرم روزگار سیاه یووه با تصمیمات اشتباه مدیران این تیم آغاز شد. آندره آنلی که چند سال پیش ناگهان به فکر برند سازی و افزایش درآمد افتاد، با این تفکرات، زیبایی فوتبال یووه را کشت و به جایش با خریدن کریستیانو رونالدو بدون هیچ گونه نقشه مشخص، باعث شد تا آن تیم یکدست از بین برود. 
در واقع آنلی رونالدو را به تیمی آورد که بر مبنای تفکرات دفاعی ساخته شده بود ولی در کنار رونالدو هافبک تراز اولی به یوونتوس نیاورد و مربی بزرگی با تفکرات هجومی استخدام نکرد. این اشتباهات باعث شد تا یووه نقطه قوت اصلی اش در این سالها را که همان یکدست بودن و تیم بودن به معنای واقعی کلمه بود، از دست بدهد. موضوعی که بعد از جدا شدن رونالدو، جیانلوئیجی بوفون و لئوناردو بونوچی هم در مصاحبه هایی به آن اشاره کردند و گفتند آمدن رونالدو باعث شد تا ما ویژگی "تیم بودن" خود را از دست بدهیم.
آنلی که خود معمار موفقیت های یووه در عصر جدید بود در چند سال اخیر فوتبال را قربانی مسائل اقتصادی کرد و حتی با تغییر لوگوی یوونتوس به لوگویی که هیچ اِلِمان فوتبالی در آن دیده نمی شود، شخصیت بزرگ یووه را از این تیم گرفت. همان شخصیتی که تیم های متمولی مثل پاریس و منچسترسیتی علیرغم صرف هزینه های نجومی فاقد آن هستند و یووه قدر این ثروت عظیم را چندسال است که نمی داند.

حسام داراب نوش تهرانی