به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز، برایتان جشن میگیرند، امکانات سفر فراهم میکنند؛ حتی وام هم میدهند تا بتوانید زندگی خود را آسانتر آغاز کنید. اصطلاح ازدواج دانشجویی اولین باز از سوی یکی از استادان دانشگاه تهران پیشنهاد شد و اولین جشن ازدواج از این نوع، در زمستان سال ۱۳۷۶ با کمک نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه شهید بهشتی و با شرکت ۶۰ زوج از دانشجویان این دانشگاه برگزار شد. البته این رویکرد در سالهای بعد نیز نه تنها ادامه پیدا کرد؛ بلکه در ابعاد گستردهتری پیگیری شد.
برگزاری دومین همایش بزرگ احیاگران سنت نبوی در حرم حضرت عبدالعظیم حسنی(ع)
آمار طلاق در ازدواج های دانشجویی سال ۱۴۰۰، ۵.۸ درصد اعلام شده است. از جمله مزایای این ازدواج میتوان به هم سن بودن، تناسب مقطع تحصیلی و سنخیت فرهنگی و اجتماعی اشاره کرد. ازدواج دانشجویی این شانس را به افراد میدهد که بیشتر مورد حمایت خانوادهها یا نهادهای متولی قرار بگیرند. اما نمیتوان گفت که این نوع ازدواج با هیچ مشکل یا چالشی همراه نیست. به عنوان مثال از آنجایی که پسر دانشجو سن کمی دارد و مشغول به تحصیل است، نمیتواند به صورت تمام وقت شغلی را در اختیار داشته باشد یا اگر مشغول به کار پاره وقت باشد، قادر نیست که از پس هزینههای یک زندگی به سادگی برآید. مسائل اقتصادی نیز امکان دارد که بر روی ابعاد دیگر زندگی زوجین اثر بگذارند و آنها را درگیر مشکلات عاطفی یا روحی کند و سلامت زندگی مشترک را به خطر بیندازد.
طبیعتا این زوجین به ویژه با گذشت چند سال از آغاز زندگیشان، نیاز به حمایتهای عاطفی یا حضور در جلسات مشاورهای داشته باشند.
یکی از دانشجویانی که ازدواج دانشجویی داشتهاند؛ نسبت به حمایت نشدن از سوی مسئولان دانشگاهی پس از ازدواج گلایه دارد. وی در این باره به ایسکانیوز میگوید: من و همسرم متولد دو استان بسیار دور نسبت به یکدیگر هستیم، بنابراین تفاوتهای فرهنگی و گاهی اجتماعی در زندگی مشترک ما وجود دارد. این اختلاف نظرها یا چالشها، در برخی از مواقع، روابط بین ما را تحت الشعاع قرار میدهد.
این دانشجو عنوان میکند که من تا سالها نتوانستم شغل مناسب با حقوق مکفی داشته باشم، بنابراین من و همسرم فشار اقتصادی سختی را تحمل کردیم. در این میان افرادی که ما را تشویق به ازدواج کرده بودند؛ هیچ کمکی به ما نکردند، فقط در نهایت یک تماس تلفنی گرفتند؛ که به هیچ عنوان تسکین دهنده دردهای ما نبود. متاسفانه حتی برای دل خوشی ما هم شده؛ کسی سراغی از ما نگرفت.
میزان پایداری دانشجویان متاهل توسط نهاد رصد میشود
معاون فرهنگی و سیاسی نهاد رهبری در دانشگاهها بر این باور است که رصد زندگی زوجهایی که ازدواج دانشجویی داشتهاند جزو ماموریتهای نهاد رهبری محسوب نمیشود؛ بلکه تنها فعالیت در حوزههای آموزش، تسهیلگر و فرهنگ سازی جزو اهداف اصلی نهاد است.
حجت الاسلام مهدی فاطمی پور در این باره به ایسکانیوز میگوید: «نهاد رهبری در این باره هیچ مسئولیتی برعهده ندارد؛ بلکه تنها مسئولیت ستاد ملی ازدواج دانشگاهیان را عهده دار است. گفتمان سازی، فراهم کردن شرایطی برای ازدواج آسان و آموزش افراد برای انتخاب همسر یا رایزنی با نهادها یا سازمانهای خدمترسان جزو وظایف نهاد است.»
به گفته وی، رصد از زندگی آینده این زوجین توسط نهاد به صورت حداقلی است.
حمایت عاطفی از دانشجویان توسط مراکز سلامت
«زوجین دانشجو نباید از لحاظ عاطفی، فرهنگی یا اجتماعی به حال خود رها شوند.» این جملهای است که معاون فرهنگی وزیر علوم، تحقیقات و فناوری در گفتوگو با ایسکانیوز مطرح کرد. عبدالحسین کلانتری در این باره میگوید: «این امر بر عهده معاونتهای دانشجویی و به صورت مشخص مراکز مشاوره دانشگاهها که ذیل سازمان امور دانشجویان وزارت علوم، تحقیقات و فناوری بوده، است.»
وی درباره رصد و پیگیری میزان سلامت زندگی افرادی که ازدواج دانشجویی کردهاند، عنوان میکند که آنها باید مشاورههای پس از ازدواج به این افراد ارائه دهند.
ترویج و ترغیب جوانان(دانشجویان) به ازدواج کردن و تهیه پیوست فرهنگی برای تاسیس و گسترش خوابگاههای متاهلی در دانشگاهها از جمله این وظایف است که کلانتری برای معاونت فرهنگی وزارت علوم تعریف بیان میکند. البته وی ادعا دارد که این معاونت هر۲ وظیفه را انجام داده و فعالیتهای خود را در این حوزه پیش میبرد.
معیارهای مناسبی برای رصد وضعیت دانشجویان پس از ازدواج وجود ندارد
ترویج و ترغیب دانشجویان به ازدواج تنها یک طرف ماجراست؛ از طرفی دیگر باید مسئولان با در نظر گرفتن مشاورههای پس از ازدواج، از پایداری این پیوند اطمینان پیدا کرده و در صورت بروز برخی مشکلات، به آنان راهکار ارائه دهند. وضعیت زوجین پس از ازدواج دانشجویی در بسیاری از موارد رصد نمیشود، در برخی موارد دیگر نیز تنها به صورت صوری پیگیری میشود. یک کارشناس فرهنگی نسبت به کلیشهای بودن معیارهای ازدواج دانشجویی انتقاد دارد. جواد طباطبایی در این باره به ایسکانیوز میگوید: در این راستا باید فعالیتهای مسئولان در حوزه ازدواج دانشجویی متنوع باشد. این موضوع نیز از طریق تحقیقات میدانی و به روزرسانی بخشنامهها امکان پذیر است.
به اعتقاد وی، فرهنگ دانشجویان دانشگاههای مختلف مانند دانشگاههای علوم پزشکی و علمی و کاربردی و امیرکبیر متفاوت است. بنابراین وزارتخانههای علوم، تحقیقات و فناوری و بهداشت، درمان و آموزش پزشکی نباید یک نسخه واحد یا بخشنامه کلی ابلاغ کنند؛ چرا که بین ازدواج دانشجویی و فرهنگ دانشجویان ارتباط مستقیمی برقرار است.
به گزارش ایسکانیوز، ازدواج دانشجویی را میتوان یکی از الگوهای موفق برای ازدواج و آغاز زندگی جوانان دانست. این ادعا را نیز میتوان با توجه به پایین بودن میزان طلاق در این نوع ازدواج، اثبات کرد. بنابراین دور از ذهن نیست اگر از مسئولان انتظار داشته باشیم، علاوه بر برگزاری جشنها یا طرحهایی برای ازدواج دانشجویان تحت عنوان مختلف مانند «همسفر تا بهشت» یا تدوین سندهایی مانند «ازدواج دانشگاهیان» یا اعطای وام، برای حمایت عاطفی یا اجتماعی از آنان به ویژه پس از گذشت چند سال از زندگیشان، چاره اندیشی کرده و معیارهای مشخصی را برای رصد وضعیت زندگی پس از ازدواج آنان در نظر بگیرند.
انتهای پیام/
نظر شما