به گزارش گروه علم و فناوری باشگاه خبرنگاران دانشجویی(ایسکانیوز)؛ ضایعاتی که زنبورهای عسل در کندوی خود به جا می‌گذارند، می‌تواند بینش ارزشمندی در مورد سلامت عمومی شهرهای ما به دست دهد. دانشمندان در پروژه جدید خود روش جدیدی را برای جمع‌آوری اطلاعات میکروبی از محیط با استفاده از بقایای زنبور عسل ابداع کردند. به گفته آنها، شناسایی میکروب‌های یک شهر، تصویری از تنوع میکروبیوم آن شهر را به محققان می‌دهد که در نهایت می‌تواند منجر به نتایج بهتری برای سلامت و درمان افراد شود. این تکنیک همچنین به نظارت بر باکتری‌ها و ویروس‌های بیماری‌زا در بین زنبورها و انسان‌ها کمک می‌کند.

محققان می‌گویند: شاید نتوانیم میکروارگانیسم‌ها را ببینیم، ولی آنها نقش بسزایی در پشت صحنه شکل دادن به بقای ما دارند. به عنوان مثال، میکروب‌های روده نه تنها به هضم غذا در بدن‌مان کمک می‌کنند، بلکه سلامت سیستم ایمنی ما را حفظ می‌کنند و اولین خط دفاعی در برابر باکتری‌های «بد» به شمار می‌آیند که باعث مسمومیت غذایی و سایر عفونت‌ها می‌شوند. به طور معمول، هر چه میکروبیوم یک فرد متنوع‌تر باشد، سلامت او بیشتر است و یکی از راه‌های افزایش تنوع میکروبیوم، تعامل با محیط بیرون است.

محققان دانشگاه نیویورک سعی داشتند که وسعت تنوع میکروبیوم‌ها و میکروب‌هایی که در محیط‌های شهری با آنها تعامل داریم را درک و برای این کار نقشه‌های میکروبی از شهرهای مختلف تهیه کنند. اما نمی‌دانستند که بهترین روش برای این هدف چیست. چندین ایده داشتند؛ یکی استفاده از سواب بینی. اما این کار غیرعملی بود، زیرا باید از تمام افراد یک منطقه وسیع و متنوع سواب بینی می‌گرفتند. گزینه دوم بررسی فاضلاب بود، اما آنها می‌خواستند همه چیزهایی را که شهرنشینان با آن در تماس هستند، بررسی کنند؛ نه فقط آنچه را که هضم می‌کنند.

قارچ‌ زامبی قربانی‌اش را غلام حلقه به گوش می‌کند

از این رو، به فکر افتادند که کندوهای زنبور عسل را مطالعه کنند. زیرا زنبورهای عسل در هنگام جست‌وجوی شهد دائماً با محیط در تعامل هستند و اغلب هنگام بازگشت به کندو، برخی از باکتری‌ها، قارچ‌ها و میکروارگانیسم‌ها را با خود حمل می‌کنند.

دانشمندان از تکنیکی به نام توالی‌یابی متاژنومیک برای مطالعه تمام ژن‌های یافت شده در یک نمونه محیطی استفاده کردند. این کار به آنها اجازه داد تا ژن‌ها را با گونه‌های مختلف میکروبی مرتبط با سلامت کندو مطابقت دهند و به نوبه خود وضعیت سلامت زنبورها را درک کنند. اما آنها باید اول می‌فهمیدند که چه نمونه‌ای از کندو را باید جمع‌آوری کنند. برای این کار با زنبورداران محلی شروع به کار کردند و نمونه‌هایی از عسل، بره موم (ماده‌ای رزین مانند که برای پوشاندن داخل کندوها استفاده می‌شود)، زباله‌ها و لاشه زنبور عسل و هر چیزی که می‌تواند بیشترین اطلاعات را در مورد میکروارگانیسم‌ها ارائه دهد، برداشتند.

آنها دریافتند که میکروب‌های موجود در عسل و بره موم در کندوها مشابه هستند و زنبورها واقعاً در کنترل محیط میکروبی کندوهای خود خوب هستند. تنها ماده‌ای که از کندو به کندو متفاوت بود، زباله‌های باقیمانده در پایین کندو بود و این منبعی شد که آنها در مجموعه آزمایش‌های بعدی جمع‌آوری کردند.

برای بررسی مشخصات میکروبیوم‌های شهری، این تیم نمونه‌هایی از زباله‌ها را از 17 کندو از چهار شهر در سراسر جهان گرفتند: سیدنی و ملبورن در استرالیا، توکیو و ونیز. DNA استخراج شده از بقایای زنبور عسل حاوی موادی از منابع مختلف از جمله گیاهان، پستانداران، حشرات، باکتری‌ها و قارچ‌های منطقه بود.