به گزارش گروه علم و فناوری باشگاه خبرنگاران دانشجویی(ایسکانیوز) به نقل از رویترز؛ تیمی از محققان موسسه فناوری نیومکزیکو بدن پرندگان مرده را با کمک تاکسیدرمی حفظ می‌کنند و آنها را به هواپیمای بدون سرنشین تبدیل می‌کنند تا روی پرواز مطالعه کنند.

دکتر مصطفی حسنعلیان، استاد مهندسی مکانیک که این پروژه را رهبری می‌کند، سال‌هاست که روی طراحی و بهبود عملکرد وسایل نقلیه هوایی و هواپیماهای بدون سرنشین فضایی و دریایی تحقیق می‌کند، ولی تجربه سال‌ها او را به این درک رساند که پرندگان مصنوعی و مکانیکی نتایج مورد نظر او را نمی‌دهند. از این رو، به این ایده رسید که از پرندگان مرده استفاده کند.

یک محقق ایرانی جایزه گزارش علمی برتر مجله نیچر را بُرد

خودش در این مورد می‌گوید: در نهایت به این ایده رسیدیم که می‌توانیم از پرندگان مرده استفاده کنیم و آنها را به پهپاد تبدیل کنیم. با این کار، در واقع همه چیز را در دسترس داریم و فقط مهندسی معکوس انجام می‌دهیم.

چندین پهپاد پرنده تاکسیدرمی در قفسی که در آزمایشگاه ساخته شده، مورد آزمایش قرار می‌گیرند تا می‌توانند درک بهتری از شکل‌گیری و الگوهای پرواز دسته‌جمعی پرندگان را به محققان بدهد. به گفته حسنعلیان، این درک و اطلاعات به نوبه خود می‌تواند در صنعت هوانوردی تحولی ایجاد کند.

او می‌گوید: اگر یاد بگیریم که چگونه پرندگان انرژی را بین خودشان مدیریت می‌کنند، می‌توانیم همان روش را در صنعت هوانوردی آینده به منظور صرفه‌جویی در انرژی و سوخت اعمال کنیم.

برندن هرکنهوف، دانشجوی دکتری حسنعلیان، در این پروژه تحقیقاتش را روی رنگ‌بندی و کارآیی پرواز متمرکز کرده است. در حالی که بسیاری از محققان رنگ پرنده را راهی برای جذب جفت یا استتار می‌دانند، او در حال مطالعه تاثیر رنگ بر کارآیی پرواز است.

او می‌گوید: آزمایش‌هایی انجام داده‌ایم که نشان می‌دهند اعمال رنگ خاصی روی بال ثابت هواپیما، می‌تواند کارآیی پرواز را تغییر دهد. ما معتقدیم که این موضوع در مورد پرندگان نیز صادق است.

حسنعلیان می‌گوید: نمونه اولیه پرنده تاکسیدرمی فعلی حداکثر ۲۰ دقیقه پرواز می‌کند، بنابراین مرحله بعدی کشف چگونگی طولانی‌تر کردن پرواز و انجام آزمایش‌های مورد نیاز در طبیعت در بین پرندگان زنده است.

مصطفی حسنعلیان کارشناسی‌ و کارشناسی‌ ارشدش را در رشته مهندسی مکانیک از دانشگاه صنعتی اصفهان گرفته است. اما بعد تصمیم به مهاجرت می‌گیرد و به آمریکا سفر می‌کند. در آنجا در دانشگاه ایالتی نیومکزیکو در همین رشته فوق لیسانس دومش را می‌گیرد و دکتری‌اش را نیز در همین دانشگاه می‌گذراند.

او هم‌اکنون دانشیار دانشگاه نیومکزیکو است و سال‌هاست روی فیلدهای زیست‌تقلید (یا زیست‌همانندسازی، تقلید از الگوها، سامانه‌ها و عناصر طبیعت با هدف حل مشکلات پیچیده انسان) و روبات‌های هوایی و آبی الهام گرفته از محیط زیست، طراحی و بهبود عملکرد وسایل نقلیه هوایی و همچنین پهپادهای فضایی و دریایی و مفاهیم جدید برای اکتشاف سیاره و فضا تحقیق می‌کند.