به گزارش گروه سیاسی ایسکانیوز، علی لاریجانی، رئیس سابق مجلس شورای اسلامی در جمع گروهی از کارآفرینان سخنرانی کرد. اهم اظهارات علی لاریجانی را در ادامه می‌خوانید:

 بعضی آقایان طوری حرف می زنند که اگر ما اگر در برخی از پایتخت ها نفوذ داشته باشیم خیلی کار مهمی انجام دادیم. نه، این وظیفه تبعی ماست وظیفه اصلی ما این است که مردم خودمان زندگی قابل پیش بینی داشته باشند و بدانند مسیر آینده چیست؟

بیشتر بخوانید:

لاریجانی: آیت‌الله خامنه‌ای نزدیک به ۶۰ سال با دیکتاتوری مبارزه کرد

 خب حال سوال این است که توسعه پایدار و ملی چگونه صورت می گیرد؟ چند نظریه وجود دارد یک نظریه همان است که مارکسیست ها و سوسیالیست ها می گویند و معتقدند دولتها باید آن را فراهم کنند، بنابراین کارخانجات بزرگ و کشتزارهای مشترک را توسعه کشور می دانند ، یعنی حکومت جایگزین فرد می شود افراد باید در سایه حکومت حرکت کنند. این نگاه منهای اشکالات فلسفی نتایجش در دنیای معاصر روشن شده و جواب نداده یعنی مردم نمی توانند صرفا کارگر باشند و کارگر حکومت هم باشند.

نظریه دیگر مربوط به غربی هاست که هرکسی مطابق میل خودش زندگی کند و ما بسترهایش را فراهم می کنیم یعنی دموکراسی لیبرال آن هم به شکل افراطی خودش. معنایش این است که دولت ها هیچ وظیفه ای ندارند و دولت حداقلی است .بنابراین کارشان این است که زمینه مسابقه را فراهم کنند و هرکس مطابق میل خودش عمل می کند.. لذا اینجا با یک تکثر میل مواجه می شویم و معلوم نیست که بتوانیم همه را هم راستا کنیم.

این نظریه از این جهت که به آزادی افراد توجه کرده بهتر از نظریه قبلی است ولی به هر حال ضایعاتی دارد و با یک عدم تعادل در زندگی ها مواجه می شویم چه در مسائل سیاسی چه در مسائل اقتصادی.

 نظریه سوم این است که اگر ما معتقدیم انسانها از یک فطرت مشترک الهی برخوردارند دولت ها نمی توانند جایگزین مردم بشوند. دولتها وظیفه شان زمینه سازی و بستر سازی برای رشد مردم است. تفاوت این نظر با غربی ها این است که آنها بیشتر به آزادی منفی توجه دارد این طرف به آزادی مثبت توجه دارد. تفاوت این است که در آزادی منفی مانع فقط رفع می شود در آزادی مثبت زمینه سازی برای این می شود که فرد با اختیار بتواند از آزادی اش استفاده کند . مثل این می ماند که یک فردی ممکن است آزاد باشد در یک استخری شنا کند ولی شنا بلد نیست در این نظریه سوم گفته می شود ما به تو شناگری را یاد می دهیم تا خودت شنا کنی. بنابر این دولتها باید بسترهای توسعه را فراهم کند و مردم آزاد باشند حسن این عمل این است که هم هدف مشترک است و هم مردم توانمند می شوند و توانمند سازی مردم خیلی مهم است.

باید روشن کنیم عقلانیت یعنی چه؟ وگر نه دستمایه امور دیگر می شود. مثل عدالت است. کدام دولتی می گوید ما عدالت اجتماعی را دنبال نمی کنیم؟ همه می گویند ما عدالت اجتماعی را دنبال می کنیم. منتهی تعریفشان از عدالت اجتماعی یکی سوسیالیزم است و یکی یارانه دادن است.

تلقی من این است که اگر ما تعریف روشنی از وظیفه ذاتی حکومت داشته باشیم و روی این تفاهم درکشور حاصل بشود و بعد هم مقصودمان از اینکه چگونه به این می رسیم را هم روشن کنیم هم کمک می کند به توسعه کشور می رسیم و اگر این روشن نشود به نظر من دولت ها می آیند و می روند و نمی توانند کار زیادی انجام بدهند کما اینکه شما سند چشم انداز داشتید و بنا بود بیست ساله ما به کشور اول منطقه تبدیل بشویم ولی نرسیدیم. دولت ها هم قصد خیر داشتند و هیچکدام ازدولت ها نمی خواستند بگویند که ما می خواهیم کشور عقبگرد پیدا کند! اما تلقی نادرست داشتند یا تلقی واحد از توسعه نداشتند.

اینکه صرفا ما بگوییم بیست سال دیگر می خواهیم به کجا برسیم مشکل ما را حل نمی کند. این هم که بگوییم با عقلانیت راه می رویم کفایت ندارد. البته گفتن این حرف خوب است اما فقط یک علامت است. عقلانیت را باید بسط بدهیم و به این پرسش پاسخ بدهیم که که می خواهیم در حکومت چکار کنیم.

انتهای پیام/