نرگس دیرباز استاد رشته مهندسی کامپیوتر دانشگاه تهران در گفت‌وگو با خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز بیان کرد: رشته‌ من مهندسی کامپیوتر است و همزمان با تدریس در دانشگاه در یکی از مجموعه‌های استارتاپی نیز مشغول فعالیت هستم. زمانی که به عنوان استاد وارد دانشگاه شدم متوجه فاصله جدی بین دانشگاه و صنعت شدم. با اینکه من در دانشگاه‌های مطرح کشور تحصیل و تدریس کرده‌ام،با این حال شاهد بودم که بسیاری از مفاهیم درسی به صورت تئوری مطرح می‌شود و یا اگر به صورت عملی است در سطح نیاز محیط کار نیست.

وی افزود: برای مثال یک زبان برنامه‌نویسی آموزش داده و پروژه‌هایی نیز انجام می‌شود اما این پروژه‌ها صرفا در فضای آکادمیک است نه فضای واقعی، در این شرایط دانشجویان سختی‌ها و چالش‌های یک پروژه‌ واقعی را درک نخواهند کرد. البته از طرفی هم زمان تدریس در دانشگاه‌ها محدود است و سرفصل‌هایی از سمت وزارت علوم تنظیم شده که اساتید موظف‎ به تدریساین مفاهیم در کلاس درس هستند. دانشجویان نیز برا اینکه بتوانند در آزمون کارشناسی ارشد حضور یابند نیاز به فراگیری همین سرفصل‌ها دارند. در نتیجه برای بطرف شدن این چالش سرفصل‌های آموزشی باید بازنگری و تغییر داده شود.

دیرباز با اشاره به اینکه سرفصل‌های آموزشی از سال‌ها پیش تا کنون تغییری نکرده‌اند گفت: از زمانی که من دانشجوی رشته‌ کامپیوتر بوده‌ام تا به الان که استاد این رشته هستم سال‌ها گذشته و سرفصل‌ها هیچ‌تغییری نکرده درحالی که این تکنولوژی هر روز در حال تغییر است. در واقع وزارت علوم بدون در نظر گرفتن نیازهای جدید جامعه به همان روند قبل ادامه می‌دهد. دنشجویان در دانشگاه باید پلتفرم‌های کار را یاد بگیرند.

وی ادامه داد: در حال حاضر اساتیدی که وقت آزادتری دارند و با مجموعه‌های دیگر در ارتباط‌اند،فرصت تجربه فضای کار واقعی را در اختیار برخی از دانشجوان قرارداده‌اند یا به گونه‌ای تدریس می‌کنند که مفاهیم برای آینده دانشجویان کاربردی باشد. ولی در حالت کلی اگر اساتید بخواهند به موظفی خود عمل کنند مجبور به تدریس همان سرفصل‌های قدیمی هستند.

استاد دانشگاه تهران با بیان اینکه وزارت علوم باید واحدهای درسی را بر اساس پیش‌نیازهای دنیا و کشور درنظر بگیرد گفت: تمام واحدهای عملی نباید در محیط دانشگاه تشکیل شود، بلکه بهتر است دانشگاه با شرکت‌های دانش بنیان تعامل داشته و دانشجویان را به انجام پروژه‌های این شرکت‌ها سوق دهد. همچنین دانشگاه باید پروژه بگیرد و انجام صفر تا صد آن را به دانشجویان بسپرد زیرا در دنیای امروز درکنار علم ، مهارت افراد نیز بسیار اهمیت دارد.

وی افزود: در مقطع کارشناسی دانشجویان بین ۱۳۰ الی ۱۴۰ واحد درسی را می‌گذرانند. من معتقدم برای رشته‌هایی مانند مهندسی کامپیوتر حداقل ۷۰ واحد درسی باید عملی باشد. عملی نه به این معنا که دانشجویان در آزامایشگاه و کارگاه‌های دانشگاه حضور پیدا کنند، به این معنا که در شرکت‌ها باشند. دانشگاه باید در رابطه با مهارت دانشجویان و حضور آنها در شرکت‌ها دانش‌بنیان، پارک‌های علم و فناوری و شرکت‌های استارتاپی تسهیل‌گیر باشد. شرکت‌ها نیز نیازمند نیروی انسانی تلنت هستند و در دانشگاه این نیروی انسانی وجود دارد اما ارتباط بین این دو مجموعه ناقص است. دانشگاه باید با تعریف‌ واحدهای مناسب و تسهیل‌گیری، دغدغه‌ی اشتغال دانشجویان را داشته باشد. در این شرایط سهم دانشجو هم مورد توجه است که تا چه میزان از این فرصت استفاده می‌کند. اما در ابتدا ارتباط صنعت و دانشگاه باید شکل بگیرد.

دیرباز در مورد اینکه آیا اساتید می‌توانند برای تسریع در روند تغییر سرفصل‌ها قدمی بردارند یا نه؟ اظهار کرد: می توان گفت که شاید این رسالت تاحدودی برگردن اعضای هیئت علمی و یا اساتیدی است که به واسطه سمت‌های اجرایی با وزارت علوم ارتباط بیشتری دارند. در واقع نیاز به آموزش مهارتی دیده می‎شود این مسئله از طرف افراد بسیاری نیز مطرح شده اما شنیده شدن این درخواست مهم است. همیشه سلسله مراتبی بوده و شاید اگر اعضای هیئت علمی با هماهنگی یکدیگر برای این چالش آموزش عالی قدمی بردارند موثرتر خواهد بود. اما من نقص اصلی را در وزارت علوم می‌بینم. تغییر باید به صورت بنیادی و اساسی صورت بگیرد.

انتهای پیام/

خبرنگار: مطهره سادات قاسمی