منیره نظری، پرستار بیمارستان فاطمیه همدان در گفت‌وگو اختصاصی با خبرنگار استانی ایسکانیوز از همدان به مناسبت فرا رسیدن روز پرستار و بهورز در پاسخ به سوالات ایسکانیوز چنین گفت:
ایسکانیوز: چه چیزی باعث ورود شما به حرفه پرستاری شد؟
من علاقه‌ای را در خود دیدم که هنگام مطالعه درس زیست، فوران می‌کرد و همین علاقه منجر به مطالعه آزاد در رابطه با مسائل پزشکی شد. با ورودم به این حرفه این علاقه، دو چندان شد.
ایسکانیوز: چه بخشی از کار پرستاری را بیشتر دوست دارید؟
از آن جایی که حرفه ما با جان افراد در ارتباط است، لحظه‌ای که متوجه سلامت و بهبود جان مراجعه کننده در اثر مراقبت‌ها و رسیدگی‌های ما از آن‌ها می‌شویم، لحظه بسیار شیرینی است که حس با ارزش بودن را به ما القا می‌کند.
ایسکانیوز: سخت ترین چالشی که تا به حال در این حرفه با آن مواجه شده‌اید، چه بوده؟
حرفه ما به گونه‌ای است که همواره با چالش مواجه است و زمانی که می‌پذیری وارد این حرفه شوی، گویی با آغوش باز به استقبال چالش‌ها می‌روی. برخی از این چالش‌ها شامل شیفت‌های شلوغ و حضور در ایام مناسبتی در محل کار است. که این، شامل ایام کرونا نیز می‌شد. غالب شاغلین در آن ایام دور کاری داشتند، اما کادر درمان بایستی در بیمارستان حضور داشته و به صورت مستقیم فعالیت می‌کردند. این ارتباط مستقیم با ویروس کرونا منجر به در خطر بودن سلامت جان کادر درمان و همین‌طور اعضای خانواده آن‌ها شد.
مورد دیگر اینکه من همواره سعی کرده‌ام مادر بودن و پرستار بودن را در کنار هم پیش ببرم تا هیچ یک باعث لطمه به دیگری نشود. البته متعادل سازی این دو مورد نیز سختی‌هایی را به همراه دارد.
ایسکانیوز: یکی از خاطرات به یادماندنی دوران پرستاری را بفرمایید.
به یاد دارم که شروع کارم در یکی از بیمارستان‌های اطراف همدان بود. شبانه نوزادی را با زردی بالا به بیمارستان آوردند و پزشک بعد از معاینه گفت که نوزاد نیاز به تعویض خون دارد. در همان لحظه ما با آزمایشگاه ارتباط گرفتیم و موضوع را با آن‌ها در میان گذاشتیم. آن‌ها هم با واحد خون همدان ارتباط گرفتند. اما متاسفانه در آن زمان، خونی که با گروه خونی نوزاد هم‌خوانی داشته باشد، موجود نبود. پزشک گفت که اگر نوزاد تا صبح به همین وضع بماند، ممکن است درصد زردی بیشتر شده و منجر به آسیب مغزی شود. من در همان زمان به دلیل مناسب بودن گروه خونی‌ام با نوزاد، داوطلب شدم و به آن نوزاد خون اهدا کردم. خدا را شاکرم که نوزاد بهبود یافت و هر بار مرور این خاطره به من احساس شادی و رضایت‌مندی می‌دهد.
ایسکانیوز: چه توصیه‌ای به دانشجویان و یا کسانی که می‌خواهند وارد این حرفه بشوند، دارید؟
توصیه من به همکاران آینده این است که به این کار عشق بورزند و با عشق زیاد وارد این حرفه شوند. توانایی علمی و عملی خود را بالا ببرند و نیز صبر و تحمل خود را تقویت کنند. چرا که مراجعه کنندگان و همراهانشان، نگرانی زیادی دارند، مستاصل شده‌اند و نیازمند راهنمایی می‌باشند. در این حالت، راهنمایی و توضیحات ما منجر به آرام شدن‌شان می‌شود. علاوه بر این‌ها، باید به این موضوع واقف باشیم که مراجعه کنندگان و همراهانشان در وضعیت روحی مناسبی نیستند. در نتیجه حتی اگر رفتار و برخورد نامناسبی داشتند، باید بر خود مسلط باشیم و از نشان دادن واکنش متقابل بپرهیزیم.
ایسکانیوز: چطور خودتان را از نظر علمی به روز نگه می دارید؟
هر ساله در بیمارستان، دوره‌های آموزشی عمومی و تخصصی مرتبط به کارمان برگزار می شود. شرکت در این دوره‌ها اختیاری است اما من در این دوره‌ها شرکت می‌کنم. همچنین ما هر ساله مورد ارزشیابی علمی قرار می‌گیریم پس باید اطلاعات‌مان را به روز کنیم. در همین راستا، همواره در حال مطالعه مقالات و منابع مرتبط با حرفه پرستاری هستیم.
ایسکانیوز: فکر می کنید باید چه تغییراتی در سیستم بهداشتی کشور ایجاد شود؟
از آن‌جا که در ارگان ما نسبت به سایر ارگان‌ها، امکانات رفاهی، مزایا و حقوق پایه کمتر است، در عین حال ساعات کاری زیادی داریم، متاسفانه برخی از همکاران ناامید شده و در حال مهاجرت هستند. لذا اگر سیستم بهداشت و درمان تدبیری در این راستا داشته باشد که منجر به افزایش انگیزه در جامعه پرستاری شود، می تواند بسیار کمک کننده باشد.
ایسکانیوز: به نظر شما چه ویژگی‌هایی، یک پرستار را برجسته می کند؟
در این حرفه بایستی روان شناس هم باشی و در هر حالتی شرایط روحی مراجعه کننده و همراهانش را درک کنی و از خود مهربانی، دلسوزی، صبر و حوصله بالا نشان دهی.
ایسکانیوز: چه هدفی برای آینده حرفه خود دارید؟
از آن‌جا که حرفه پرستاری، فرسایش بسیار زیادی را برای پرستاران به همراه دارد، بنده امسال بعد از گذشت 25 سال خدمت پرستاری، درخواست بازنشستگی داده‌ام تا اگر موافقت شد، ایامی را بدون استرس و با آرامش خاطر در کنار خانواده‌ام سپری کنم.
خبرنگار: سیده زهرا موسوی خلوصیان
انتهای خبر/
نظر شما