امیر فرزانه عضو هیئت علمی برتر ارتباط با صنعت در گفت‌وگو با خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز درباره مشکلات پژوهشگران اظهار کرد: در مسیر پژوهش و فعالیت صنعتی، با موانع و مشکلات متعددی روبه‌رو بوده‌ام که تأثیر قابل‌توجهی بر سرعت و کیفیت اجرای پروژه‌ها داشته‌اند. برخی از مهم‌ترین این چالش‌ها شامل سیستم اداری پیچیده و ناکارآمد، عدم همکاری و هماهنگی بین بخش‌های مختلف، کمبود حمایت مالی و تجهیزات آزمایشگاهی، عدم حمایت کافی از تجاری‌سازی ایده‌ها و اتلاف انرژی و زمان درگیر در مسائل غیرتخصصی است.

وی افزود: ساختار اداری در بسیاری از دانشگاه‌ها و مراکز تحقیقاتی بیش از حد پیچیده، زمان‌بر و مستهلک است. انجام ساده‌ترین امور مانند دریافت مجوزهای پژوهشی، تأمین تجهیزات آزمایشگاهی، عقد قراردادهای صنعتی و تصویب پروژه‌های تحقیقاتی، نیازمند طی مراحل اداری طولانی و فرسایشی است. این روند نه‌تنها باعث اتلاف وقت و انرژی پژوهشگران می‌شود، بلکه موجب دلسردی و کاهش انگیزه آن‌ها برای ادامه فعالیت‌های علمی و صنعتی می‌شود.

فرزانه خاطرنشان کرد: یکی از مشکلات اساسی، عدم تعامل و همکاری مناسب میان دانشگاه، صنعت و نهادهای اجرایی است. در بسیاری از موارد، بخش‌های صنعتی نیازهای خود را به‌طور شفاف با دانشگاه‌ها در میان نمی‌گذارند یا به دلیل عدم آشنایی با توانمندی‌های علمی داخل کشور، به دنبال راهکارهای خارجی هستند. از سوی دیگر، در داخل دانشگاه نیز ارتباط مناسبی بین گروه‌های تحقیقاتی و واحدهای اجرایی وجود ندارد، و در بسیاری از موارد، فرآیندهای اداری به‌جای تسهیل پژوهش، مانعی در مسیر آن ایجاد می‌کنند.

عضو هیئت علمی دانشگاه مراغه گفت: بسیاری از پروژه‌های تحقیقاتی و صنعتی به دلیل کمبود بودجه یا عدم دسترسی به تجهیزات و مواد اولیه با چالش‌های جدی روبه‌رو می‌شوند. در برخی موارد، تجهیزات آزمایشگاهی موجود فرسوده یا قدیمی هستند، و امکان انجام آزمون‌های دقیق و به‌روز وجود ندارد. همچنین، تأمین مواد اولیه و قطعات خاص، به دلیل وابستگی به واردات و مشکلات ارزی، به‌کندی انجام می‌شود.

وی تصریح کرد: بسیاری از تحقیقات علمی به دلیل نبود حمایت‌های لازم در مرحله تجاری‌سازی، تنها در حد مقالات باقی می‌مانند و به تولید محصول یا کاربرد صنعتی نمی‌رسند. در حالی که کشورهای پیشرفته از پژوهش‌های دانشگاهی برای توسعه فناوری‌های جدید و رشد اقتصادی استفاده می‌کنند، در ایران مسیر ورود ایده‌های نوآورانه به صنعت بسیار دشوار است. نبود مراکز رشد کارآمد، حمایت‌های مالی ناکافی و عدم وجود سرمایه‌گذاران ریسک‌پذیر از جمله موانع تجاری‌سازی پژوهش‌های دانشگاهی است.

فرزانه تاکید کرد: بخش زیادی از زمان و انرژی پژوهشگران به‌جای تمرکز بر کار علمی و صنعتی، صرف پیگیری‌های اداری، دریافت تأییدیه‌ها، و هماهنگی‌های غیرضروری می‌شود. این مسئله باعث کاهش بهره‌وری، کاهش انگیزه و در برخی موارد توقف پروژه‌های تحقیقاتی می‌شود.

عضو هیئت علمی برتر ارتباط با صنعت درباره راهکارهای پیشنهادی اظهار کرد: اصلاح ساختار اداری دانشگاه‌ها برای تسهیل انجام پروژه‌های صنعتی و پژوهشی، افزایش تعامل بین صنعت و دانشگاه از طریق تعریف پروژه‌های مشترک و حمایت از طرح‌های کاربردی، تمرکززدایی در تصمیم‌گیری‌های پژوهشی و مشارکت دادن پژوهشگران و کارشناسان در فرآیندها، سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های آزمایشگاهی و تجهیزات مدرن و ایجاد بسترهای حمایتی برای تجاری‌سازی دستاوردهای علمی و تشویق سرمایه‌گذاران برای ورود به این حوزه از جمله راهکارهای حل مشکلات پژوهشگران است.

وی در پایان خاطرنشان کرد: در مجموع، اگرچه مشکلات فراوانی در مسیر پژوهش و فعالیت صنعتی وجود دارد، اما با اصلاح سیاست‌ها و بهبود تعاملات بین دانشگاه، صنعت و دولت، می‌توان از ظرفیت بالای علمی کشور برای رشد تولید و توسعه فناوری استفاده کرد.

انتهای پیام/