یونس فرزین‌فر عضو شورای ناظر نشریات دانشجویی وزارت علوم در مورد جشنواره نشریات دانشجویی بیان کرد: اینکه چرا این جشنواره‌ها به سمت منطقه‌ای، استانی یا کشوری نمی‌روند، چند موضوع در این زمینه مطرح است. ما جشنواره‌های بومی، محلی یا دانشگاهی را داریم که بعضاً توسط خود دانشگاه‌ها برگزار می‌شوند. برای مثال، دانشگاه تبریز سال گذشته مجری برگزاری یک جشنواره بود. همچنین، برخی تشکل‌ها نیز سالانه جشنواره نشریات مخصوص به خود را برگزار می‌کنند. اما با وجود اینکه در دستورالعمل اجرایی ضوابط نشریات دانشجویی برگزاری جشنواره‌های منطقه‌ای پیش‌بینی شده است، این اتفاق نمی‌افتد.

وی ادامه داد: دلیل اصلی این موضوع، نبود حمایت کافی است. تا زمانی که سیاست‌گذاران و مجریان دستگاه‌های وزارت علوم به اهمیت نشریات دانشجویی پی نبرند، دانشگاه‌ها نیز در این زمینه اقدامی نخواهند کرد. وزارت علوم فعالیت خود در این زمینه را محدود به برگزاری جشنواره کشوری «تیتر» می‌کند و هیچ تعریف دیگری از این موضوع ندارد. بسیاری از دانشگاه‌ها تمایل دارند جشنواره‌هایی در سطح دانشگاهی، منطقه‌ای، شهری یا استانی برگزار کنند، اما به دلیل عدم حمایت مالی از این کار صرف‌نظر می‌کنند.

عضو شورای ناظر بر نشریات وزارت علوم افزود: عده‌ای از سیاست‌گذاران در وزارت‌خانه معتقدند که نشریات دانشجویی هنوز به آن مرحله نرسیده‌اند که بخواهیم برای آن‌ها جشنواره‌های منطقه‌ای برگزار کنیم. آن‌ها می‌گویند تعداد نشریات فعال در هر منطقه به اندازه کافی نیست. اما من شخصاً با این نظر مخالفم. برگزاری جشنواره‌ها می‌تواند انگیزه و بازخوردی مثبت برای نشریات باشد و آن‌ها را تقویت کند. اگر هدف ما تقویت نشریات است، برگزاری جشنواره‌ها می‌تواند مفید باشد. اما اگر با این تفکر پیش برویم که تعداد نشریات کم است و به همین دلیل جشنواره برگزار نکنیم، این فقط بهانه‌ای برای عدم صرف هزینه در این زمینه است.

فرزین فرد تاکید کرد: نظام ساختارمندی برای اختصاص بودجه و حمایت مالی از نشریات دانشجویی در دانشگاه‌ها وجود ندارد. در حالی که قانون می‌گوید دانشگاه‌ها باید در چارچوب ظرفیت‌های خود از نشریات حمایت کنند، برخی دانشگاه‌ها به دلیل برخوردهای سلیقه‌ای حتی یک ریال هم به نشریات اختصاص نمی‌دهند. در مقابل، برخی دانشگاه‌ها تا سقف چند میلیون تومان به چاپ و طراحی نشریات کمک می‌کنند.

وی یادآور شد: در وزارت علوم، یک نسخه واحد برای حمایت از نشریات وجود ندارد. اما اگر ببینیم دانشگاهی واقعاً از نشریات حمایت نمی‌کند، تلاش می‌کنیم با آن برخورد کنیم و آن را به سمت حمایت از نشریات سوق دهیم. البته، هنوز با نقطه ایده‌آل فاصله زیادی داریم. وزارت علوم نزدیک به یک سال است که پیگیر پیاده‌سازی نظام رتبه‌بندی در نشریات دانشجویی است. اما هنوز مشخص نیست که این رتبه‌بندی به چه میزان به حمایت از نشریات منجر خواهد شد.

عضو شورای ناظر بر نشریات وزارت علوم توضیح داد: برخی نشریات در تلاشند که برای خود منابع مالی ایجاد کنند. آن‌ها به دنبال اسپانسر می‌گردند، از نهادهای بیرون از دانشگاه بودجه می‌گیرند یا با چاپخانه‌ها صحبت می‌کنند تا نشریات خود را با قیمت کمتری چاپ کنند. در مجموع، باید بگویم که ما هنوز نظام حمایتی ثابتی در نشریات دانشجویی وزارت علوم نداریم. دانشگاه‌ها متناسب با شرایط خود عمل می‌کنند و بسیاری از آن‌ها از این موضوع طفره می‌روند.

وی اظهار کرد: وضعیت کنونی نشریات دانشجویی تا چه حد تحت تأثیر فرهنگ منفعت‌طلبی حاکم بر بین دانشجویان قرار دارد. این فرهنگ باعث می‌شود که دانشجویان به دنبال انجام کارهایی باشند که برایشان سود مالی یا شغلی به همراه داشته باشد؛ در نتیجه دغدغه‌ی مشارکت خودجوش و فعالیت در زمینه‌های فرهنگی و اجتماعی کم‌رنگ می‌شود.

فرزین‌فر در خصوص بهبود وضعیت نشریات دانشجویی پیشنهاداتی ارائه کرد: برای درمان ریشه‌ای نیازهای دانشجویان ابتدا باید دردهای دانشجویان را شناسایی و رفع کنیم. اگر دانشجویان احساس کنند که دانشگاه از آن‌ها حمایت می‌کند و بستر مناسبی برای فعالیت‌هایشان فراهم شده، انگیزه بیشتری برای مشارکت خواهند داشت.

عضو شورای ناظر بر نشریات وزارت علوم تاکید کرد: همچنین برای دسترس‌پذیری آموزش تخصصی، دانشگاه‌ها باید دسترسی به آموزش‌های تخصصی و متناسب با نیازهای روز را فراهم کنند. این آموزش‌ها باید از طریق پلتفرم‌های دیجیتال و فضای مجازی ارائه شود، به‌طوری‌که دانشجویان بتوانند از آن‌ها بهره‌مند شوند.

وی عنوان کرد: برای افزایش ارتباط با فعالان رسانه دانشجویان نیز باید فرصتی برای برقراری ارتباط با متخصصان رسانه، خبرنگاران و نویسندگان داشته باشند. من متوجه شده‌ام که دانشجویان به دنبال چگونگی تبدیل شدن به خبرنگار یا نویسنده کتاب هستند، اما محدودیت‌های ساختاری مانع از ایجاد این ارتباطات می‌شود.

به گفته فرزین‌فرد، جهت تربیت نیروی متخصص باید بستر برای ورود دانشجویان به حوزه‌های مرتبط با خبرنگاری، تولید محتوا و نویسندگی فراهم شود. با ایجاد شبکه‌های ارتباطی و به اشتراک‌گذاری تجربه‌ها، می‌توانیم نویسندگان و اهل قلم موسسه‌های آینده را تربیت کنیم.

عضو شورای ناظر بر نشریات خاطرنشان کرد: تغییر نگرش سیاست‌گذاران مهم‌ترین عامل برای بهبود شرایط نشریات دانشجویی، تغییر نگرش سیاست‌گذاران در این حوزه است. اگر دانشگاه‌ها و دانشجویان بتوانند فشار روانی مثبت و مستمری به سیاست‌گذاران وارد کنند تا به اهمیت و جایگاه قلم، تولیدات مکتوب و رسانه‌ای پی ببرند، ما شاهد تغییرات مثبتی خواهیم بود.

انتهای پیام/