در روز برفی اسفند ۱۴۰۳، در هتل بیستون کرمانشاه، خاطرهای عمیق و معنوی در دل من نقش بست؛ جایی که دکتر طهرانچی با سخنانش سفری به عمق تاریخ و ایمان را برای حاضران رقم زد و نشان داد که جنود حق بودن یعنی گذشتن از خویش و ایستادن در راه حقیقت.
در همان روز برفی اسفند ۱۴۰۳، در هتل بیستون کرمانشاه و در کنار دکتر طهرانچی، احساسی عمیق در دل من جاری شد که هنوز هم زنده است. آنجا، در فضایی که پرچمهای سیاه بر دیوارها آویخته بود و حال و هوای حسینیه داشت، منتظر سخنرانیای بودیم که قرار بود روحمان را جلا دهد. اما دکتر طهرانچی با سخنانش ما را به سفری معنوی برد؛ سفری به عمق تاریخ و ایمان.
او سخنش را با روایت عاشورا و امام حسین (ع) آغاز کرد و بر ضرورت الگو گرفتن از مکتب امام حسین (ع) تأکید نمود. سپس به توضیح واژه «جنود» پرداخت؛ واژهای که معمولاً برای دو گروه عقل و جهل بهکار میرود، اما او گفت: «ما جنود حضرت حق هستیم»، یعنی لشکریان خداوند؛ کسانی که آمادهاند در راه حق و برای خدا کار کنند. میدانید چرا چریکها همیشه پیروز میداناند؟ چون آزادند و دلبستگی به دنیا ندارند؛ مال و مسئولیت برایشان اهمیتی ندارد. اگر انسان بتواند از خویش بگذرد، جزو جنود حضرت حق خواهد شد.
در نگاه او، شهدا بارزترین نمونههای این جنود بودند؛ کسانی که از خود گذشتند، جهاد کردند و برای رضای خدا ایستادند. اما پرسشی بزرگ در دل من نقش بست: چگونه باید از خود گذشت؟ واژهای آشنا اما دشوار و دردناک. شهید آوینی میگوید: ما هنوز شهادت بیدرد میطلبیم، غافل از آنکه جز اهل درد نیستند که شهادت را میپذیرند.
آری، شهادت یعنی گذشتن از خویش؛ یعنی رهایی از دنیا، مال و مسئولیتها. اگر کسی بتواند از خود بگذرد، عضوی واقعی از جنود حق خواهد بود و میتواند با شهادت به نزد او برد، اگر نتواند، جز انتظار چیزی نخواهد داشت.
دکتر طهرانچی، فارغالتحصیل دانشگاه مسکو، برای خدمت به ایران و وطنش بازگشت. بسیاری از دوستانش در جبهههای هشتساله شهید شدند یا به دست دشمن ترور گشتند. او با گذر از دانشگاههای مختلف جهان، مسیر پژوهش را پیمود و دستاوردهای علمی خود را به جامعه کشور هدیه داد. او نشان داد که برای آبادانی وطن و خدمت به مردم باید از خویش گذشت؛ پرچم کشور را برافراشت و با توان علمی وارد میدان شد.
آن روز برفی یادآور این حقیقت است که انسانهایی مانند دکتر طهرانچی با عشق به وطن و ایمان به حق، راهی دشوار اما ارزشمند را پیمودهاند؛ کسانی که با فداکاریهایشان معنای واقعی جنود بودن را آشکار کردند، در راه خدا بودن، در مسیر حقیقت قدم گذاشتن و جز رضایت الهی چیزی نخواستن.
* فعال رسانهای
انتهای پیام/
نظر شما