چهارم سپتامبر ۲۰۲۵ ورزشگاه ماس مونیومنتال بوئنوس‌آیرس، تیم ملی آرژانتین در چارچوب بازی‌های مقدماتی جام جهانی ۲۰۲۶ به مصاف ونزوئلا رفت. صعود آلبی‌ سلسته مدت‌ها پیش قطعی شده بود؛ اما آنچه در این شب رخ داد، چیزی فراتر از یک مسابقه فوتبال بود. روی سکوها نوشته‌ای درخشان دیده می‌شد: بابت همه چیز متشکریم.

وقتی بازیکنان برای گرم‌ کردن وارد زمین شدند، نگاه‌ها به‌سرعت به یک نقطه دوخته شد؛ اشک‌های لیونل مسی! اسطوره‌ای که سال‌ها زمین فوتبال را به صحنه‌ای برای جادو بدل کرده بود، حالا با چشمانی خیس تمرین می‌کرد. همه می‌دانستند این اشک‌ها نشانه شروع یک پایان تلخ اما ناگزیر است.

پیش از این دیدار مسی اعلام کرده بود که این آخرین حضور ملی او در خاک آرژانتین خواهد بود. خبری که جهان فوتبال را شوکه کرد و میلیون‌ها هوادار را در سراسر دنیا به فکر فرو برد. ورزشگاه یک‌ صدا تشویقش می‌کرد و خانواده‌اش نیز از جایگاه ویژه این لحظه تاریخی را نظاره‌گر بودند.

مسی اما در میدان، همچنان همان کاپیتان تأثیرگذار باقی ماند. با یک گل چیپ زیبا دو مدافع و دروازه‌ بان ونزوئلا را مغلوب کرد. در نیمه دوم پاس گل داد و سپس با ضربه‌ای استادانه سومین گل تیمش را به ثمر رساند. حتی گل سومش هم اگرچه مردود شد، اما چیزی از شکوه هنرنمایی او کم نکرد.

پس از سوت پایان، اشک‌های اسکالونی حلقه زدن بازیکنان به دور کاپیتان و در آغوش کشیدن فرزندان توسط مسی، صحنه‌ای ماندگار ساخت. وداعی تلخ اما باشکوه؛ همه می‌دانستند فوتبال بدون او دیگر همان فوتبال همیشگی نخواهد بود.

شاید این آغاز فصلی جدید در فوتبال باشد؛ فصلی بدون اسطوره‌ای که فوتبال برای او ساخته شده بود و او برای فوتبال.

این شب تاریخی فقط خداحافظی نبود؛ مسی باز هم رکورد زد. او رکورد بیشترین بازی در مقدماتی جام جهانی در قاره آمریکا را هم به نام خود ثبت کرد.

برای درک بزرگی این لحظه، باید به عقب برگشت. لیونل مسی فوتبالش را از خیابان‌های روساریو آغاز کرد. پسری ریزنقش که با پای چپ جادویی‌اش توپ را رام می‌کرد. مشکلات جسمی در دوران کودکی می‌توانست آینده‌اش را نابود کند، اما او با پشتکار و حمایت خانواده مسیر متفاوتی را رقم زد.

بارسلونا نقطه عطف زندگی مسی بود. از نخستین بازی رسمی‌اش در سال ۲۰۰۴ تا سال ۲۰۲۱، این باشگاه صحنه هنرنمایی او شد. بیش از ۶۷۰ گل، ۱۰ قهرمانی در لالیگا، ۴ لیگ قهرمانان اروپا و ۷ توپ طلا تنها بخشی از کارنامه درخشان او در نیوکمپ است.

افتخارات ملی نیز مسی را در جایگاهی بی‌ همتا قرار داده است. از ناکامی‌های تلخ در کوپا آمریکا و جام جهانی گرفته تا قهرمانی باشکوه در کوپا ۲۰۲۱ و نهایتاً فتح جام جهانی ۲۰۲۲ قطر. او در قامت رهبر آرژانتین بالاخره تاج افتخار را بر سر گذاشت و رؤیای یک ملت را محقق کرد.

آمار و رکوردها گویای همه‌چیز است، بیشترین گل در تاریخ بارسلونا، بیشترین گل ملی برای آرژانتین، بیشترین توپ طلا در تاریخ فوتبال و همین‌طور عبور از علی دایی، اسطوره محبوب ایرانی.

هر آمدنی رفتنی دارد و خداحافظی مسی از فوتبال نیز دیر یا زود فرا می‌رسد. اما او چیزی فراتر از یک بازیکن بود. اسطوره‌ای که روح فوتبال را به نمایش گذاشت، امید را به زمین آورد و میلیون‌ها نفر را شیفته این بازی کرد. شاید او دیگر در مستطیل سبز دیده نشود، اما نامش برای همیشه در قلب تاریخ فوتبال خواهد ماند.

فعال رسانه‌ای*

انتهای یادداشت/