محمدصادق عبداللهی، مدیر گروه آموزش و پرورش مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی در گفت‌وگو با خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز درباره افزایش سن ورود به دانشگاه فرهنگیان به ۳۰ سال و تأثیر آن بر تربیت و کمبود معلم توضیح داد: مسئله اصلی آسیب به جامعه معلمی نیست، بلکه فرایند تربیت معلم در دانشگاه فرهنگیان ممکن است تحت تأثیر قرار گیرد. سن هویت‌پذیری و تربیت گذر کرده و فردی که ۲۸ تا ۳۰ سال دارد، با دانشجویان ۱۸ تا ۲۲ ساله هم‌گروه می‌شود. این تفاوت تجربه و شخصیت می‌تواند روند تربیت را مختل کند.

عبداللهی افزود: دانشگاه فرهنگیان با ایجاد جامعه هم‌سالان، محیطی فراهم کرده که دانشجویان با سن‌های نزدیک، به صورت همگن تحصیل کنند و فرآیند تربیت معلم به بهترین شکل انجام شود. آوردن افراد مسن‌تر به این محیط، هویت و شخصیت دانشجویان جوان را تحت تأثیر قرار می‌دهد و نمی‌توان انتظار داشت تربیت مؤثر صورت گیرد.

وی درباره ارتباط افزایش سن با کمبود معلم گفت: ظرفیت دانشگاه فرهنگیان ثابت است و افزایش سن تنها بازه سنی را تغییر می‌دهد، نه ظرفیت. بنابراین افزایش سن نمی‌تواند کمبود معلم را پوشش دهد. اگر هدف جبران کمبود بود، باید همزمان ظرفیت پذیرش افزایش می‌یافت.

عبداللهی به تجربه افزایش سن اشاره کرد: دو سال افزایش سن نشان داد که تنها حدود یک درصد پذیرفته‌شدگان در سنین بالاتر قرار می‌گیرند. این نشان می‌دهد افزایش سن به تنهایی، نه تنها کمبود معلم را جبران نمی‌کند، بلکه فرایند تربیت را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد. تجربه‌ها و مطالعات روانشناختی نیز نشان می‌دهد که سن مناسب تربیت معلم همان سن ۱۸ تا ۲۲ سال است و بازگرداندن افراد بالاتر به این فرایند، نتیجه‌ای مطلوب ندارد.

وی تأکید کرد: آرمان ما این است که همه معلمان از دریچه تربیت معلم دانشگاه فرهنگیان عبور کنند و کیفیت تربیت حفظ شود. افزایش سن بدون افزایش ظرفیت و برنامه‌ریزی تربیتی، نه کمبود معلم را جبران می‌کند و نه به رشد دانشجویان کمک می‌کند.

انتهای پیام/