به گزارش خبرنگار استانی ایسکانیوز از همدان؛ فاطمه حسینی متخصص صنایع‌دستی و گردشگری در تشریح جایگاه سفال لالجین اظهار داشت، لالجین به عنوان شهر جهانی سفال یک عنوان افتخارآمیز است که پتانسیل‌های عظیمی برای ارزآوری و اشتغال پایدار در استان همدان ایجاد می‌کند. او معتقد است، هنر سفالگری لالجین که ریشه در تاریخ کهن این منطقه دارد، از نظر کیفیت مواد اولیه، تکنیک ساخت و تنوع محصول در سطح جهانی رقیب کمی دارد، اما متأسفانه همچنان در مرحله تولید سنتی و خام‌فروشی متوقف مانده است.

وی در گفت‌وگو با ایسکانیوز تأکید کرد، یکی از بزرگترین چالش‌های پیش روی سفال لالجین، فقدان برندسازی واحد و جهانی است. او گفت، تولیدکنندگان متعددی در این شهر فعالیت می‌کنند که هر کدام محصولات خود را با نام‌های مختلف و بدون انسجام در بازار عرضه می‌کنند. این پراکندگی برند، قدرت چانه‌زنی در بازارهای بین‌المللی را کاهش داده و امکان رقابت با برندهای قوی صنایع‌دستی سایر کشورها را سلب می‌کند.

حسینی افزود، برای ورود موفق به بازارهای جهانی مانند اروپا، آمریکا یا شرق آسیا، سفال لالجین باید از صرفاً یک کالای تزئینی به یک اثر هنری کاربردی و باکیفیت بالا تبدیل شود. او تصریح کرد، این امر نیازمند نوآوری در طراحی محصولات بر اساس نیازهای روز بازار جهانی است؛ یعنی تولید محصولاتی که تلفیقی از اصالت ایرانی و کاربرد مدرن برای زندگی امروزی باشند. توجه به کیفیت بسته‌بندی صادراتی و استانداردهای حمل‌ونقل برای جلوگیری از آسیب دیدن کالا نیز بسیار حیاتی است.

او تصریح کرد، یکی دیگر از موانع مهم، مسئله استانداردسازی صادراتی و رعایت گواهی‌های لازم است. وی بیان داشت، بسیاری از کشورهای مقصد، به خصوص در اتحادیه اروپا، برای واردات ظروف غذاخوری و محصولات کاربردی، به رعایت استانداردهای خاصی در زمینه مواد اولیه، رنگ‌ها و عدم وجود سرب و کادمیوم تأکید دارند. تولیدکنندگان لالجین باید با حمایت دولت، گواهی‌های لازم را کسب کرده تا موانع غیرتعرفه‌ای صادرات برطرف شود.

این متخصص صنایع‌دستی، نقش گردشگری را در معرفی سفال لالجین بسیار مهم دانست. وی افزود، گردشگران خارجی که از لالجین بازدید می‌کنند، بهترین مبلغان این هنر در کشورهای خود هستند. ایجاد کارگاه‌های آموزشی تعاملی برای گردشگران، طراحی مسیرهای گردشگری جذاب در شهر و تأسیس یک موزه تخصصی برای نمایش تاریخ و سیر تحول سفال لالجین، می‌تواند این شهر را به یک مقصد هنری بین‌المللی تبدیل کند.

حسینی خاطرنشان کرد، استفاده از پلتفرم‌های فروش آنلاین جهانی و بازاریابی دیجیتال باید در اولویت تولیدکنندگان قرار گیرد. او تأکید کرد، دیگر نمی‌توان تنها به روش‌های سنتی فروش اتکا کرد. حضور فعال در نمایشگاه‌های بین‌المللی و استفاده از عکاسی حرفه‌ای و تولید محتوای جذاب برای معرفی داستان و پشتوانه تاریخی هر قطعه سفال، لازمه جذب مشتریان مدرن و کلکسیونرها است.

وی افزود، حمایت از کارگاه‌های کوچک و هنرمندان خلاق جوان برای ایجاد تنوع در طرح‌ها و رنگ‌ها ضروری است. باید به هنرمندان اجازه داده شود تا با حفظ اصول، از چارچوب‌های سنتی خارج شده و محصولات خلاقانه با جذابیت جهانی تولید کنند تا سفال لالجین تنها محدود به طرح‌های چند دهه گذشته باقی نماند.

در بخش پایانی این گفتگو فاطمه حسینی بر لزوم نقش‌آفرینی سازمان میراث فرهنگی و صنایع‌دستی تأکید کرد. او گفت، این سازمان باید با ایجاد یک کارگروه تخصصی، متولی ایجاد یک برند مادر و چتر حمایتی برای تمام تولیدکنندگان لالجین باشد. این برند مادر می‌تواند مسئولیت بازاریابی جهانی، اخذ گواهی‌های استاندارد و حضور در مجامع بین‌المللی را بر عهده گیرد.

وی تصریح کرد، برای حل مشکل مواد اولیه و افزایش بهره‌وری، باید یک مرکز تأمین مواد اولیه متمرکز و استاندارد در لالجین تأسیس شود. او افزود، این مرکز می‌تواند خاک و لعاب با کیفیت و یکنواخت را برای تمام کارگاه‌ها تأمین کند تا کیفیت محصول نهایی در سراسر شهر حفظ شود و محصولات صادراتی از یکنواختی لازم برخوردار باشند.

حسینی همچنین به اهمیت آموزش و انتقال دانش فنی به نسل جدید اشاره کرد. او افزود، باید دوره‌های آموزشی تخصصی با محوریت طراحی صنعتی و بازاریابی بین‌المللی برای جوانان لالجین برگزار شود تا این هنر از صرفاً یک صنعت کارگاهی به یک صنعت خلاقانه با دانش روز تبدیل شود. حفظ اصالت و همگامی با فناوری دو روی یک سکه هستند.

این متخصص صنایع‌دستی در خاتمه سخنان خود اعلام کرد، لالجین با عنوان شهر جهانی سفال، ظرفیت این را دارد که به یک قطب مهم صادراتی در خاورمیانه تبدیل شود. این موفقیت نیازمند کنار گذاشتن رویکردهای سنتی و اتخاذ یک استراتژی جامع برندسازی جهانی، استانداردسازی فنی و حمایت از خلاقیت هنرمندان است.

خبرنگار: نازنین مولایی منظر

انتهای پیام./