به گزارش باشگاه خبرنگاران دانشجویی(ایسکانیوز)، اگر منظومه شمسی را بزرگ کرده و از فاصله دور به آن نگاه کنیم سیارات  را خواهیم دید که کم و بیش  در یک صفحه مسطح تراز شده و دور خورشید می چرخند. به این سیستم دائرةالبروج گفته می شود و تصور می شود که این بازمانده ای از چگونگی شکل گیری منظومه شمسی باشد (دیسک صافی از گرد و غبار که به دور خورشید می چرخد).

با این حال  چند جسم دیگر وجود دارد که در خارج از این صفحه حرکت می کنند (عمدتا دنباله دارهای با مدارهای صدها تا ده ها هزار ساله که در دورترین نقاط منظومه شمسی، در ابر Oort از اجسام یخی می چرخند.)

طبق تحقیقات جدید به نظر می رسد برخی از این دنباله دارها در یک صفحه مداری متفاوت قرار دارند چیزی که کاشفان آن را دایره البروج خالی می نامند و ۱۸۰ درجه نسبت به قطب کهکشانی چرخانده شده است.

این یافته می تواند روش جدیدی برای شکل گیری دنباله دارها در منظومه شمسی را روشن کند.

در واقع نمی توانیم کل مدارهای دنباله دارها را مشاهده کنیم. آنها کوچک و کم نور هستند و ما از فناوری خاص آن ها برخوردار نیستیم، و مدار آنها بسیار بیشتر از طول عمر انسان است. با این حال وقتی آنها به خورشید نزدیک می شوند آن را تشخیص داده و از مسیرها و سرعت آنها برای استنباط کل مدار استفاده می کنیم.

آریکا هیگوچی ستاره شناس دانشگاه بهداشت حرفه ای و محیط زیست و رصدخانه ملی نجوم ژاپن و همکارانش مدتی است که در زمینه محاسبه مدار دنباله دارها کار می کنند. با انجام این کار، آنها متوجه نکته جالب توجهی در مدار دورترین فاصله از خورشید شدند.به این نقطه aphelion گفته می شود و باید برای اجسامی که مدار آنها از در صفحه واقع شده است باید تقریباً نزدیک به دایره البروج باشد؛ در مورد بعضی از دنباله دارهای چنین بود.

اما یک گروه دوم از دنباله دارها وجود داشت که پیش بینی ها نشان دهنده یک aphelion سازگار با دایره البروج نبود. به ظر می رسید که آنها در امتداد یک صفحه مداری ثانویه قرار می گیرند.دائرةالبروج نسبت به صفحه کهکشانی ۶۰ درجه است. دایره البروج خالی نیز ۶۰ درجه از صفحه کهکشانی جهت دارد (اما در جهت دیگر) و این می تواند سرنخی از چگونگی به وجود آمدن دائرةالبروج خالی باشد.

به گفته محققان، این ماده می توانست توسط جزر و مد کهکشانی(یعنی میدان گرانشی خود کهکشان) تولید شود.این تحقیق در مجله Astronomical Journal منتشر شده است.

انتهای پیام/