به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه(ایسکانیوز)؛ استکبارستیزی و مقاومت در میان آرمان‌ها و اهداف اصلی انقلاب اسلامی، از جایگاه محوری برخوردار بوده؛ چرا که آزادی، عزت و استقلال ذیل مبارزه با استکبار و در راس آن آمریکا معنی می‌شود. ۱۳ آبان نماد ایستادگی، مقاومت و فریاد حق طلبی در برابر نظام‌های استکباری است.

نشست دانشجویی «تشکل‌های دانشجویی و تبیین مفاهیم استکبارستیزی» با حضور رضا رضائیان مسئول بسیج دانشجویی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب و میلاد پاسدار دبیر سیاسی جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال برگزار شد.

رضائیان در این نشست با انتقاد از عملکرد سازش کارانه دولت روحانی در هفت سال گذشته بیان کرد که هزینه‌های سازش و مقاومت برای مردم و نظام به مراتب بیشتر از مبارزه با استکبار و آمریکا است.

در حال حاضر روحیه استکبارستیزی و مقابله با کشورهای غربی  بین مردم چگونه است؟

زمانی که دولتمردان و مسئولان در راستای استکبارستیزی برنامه و اراده خاصی نداشته باشند و به آن بها ندهند؛ قطعاً بی‌اعتنایی مسئولان نسبت به این موضوع به بطن جامعه نیز کشیده خواهد شد. جریان دانشجویی در جبهه مقاومت و مبارزه با استکبارستیزی همانند ۴۰ سال گذشته عملکرد بهتری نسبت به مسئولان داشته و در مقابل اسلام‌هراسی و اسلام‌ستیزی که توسط غرب انجام می‌شود؛ موضع‌گیری‌های بهتری انجام داده است.

زمانی که مردم در چهل و اندی سال پیش پرچم انقلاب را برافراشتند با اهداف و شعارهای مبارزه با استکبار، غرب و آمریکا به مبارزه با رژیم پهلوی پرداختند. «نه به ظلم و آری به جمهوری اسلامی» یکی از ارزش‌های انقلاب بوده که مردم با این هدف اقدام به تسخیر لانه جاسوسی آمریکا در تهران کردند.

تا زمانی که انقلاب اسلامی به حیات خود ادامه می دهد روح استکبارستیزی و مبارزه با غرب در جامعه جریان دارد؛ اما گاهی با توجه به مسئولیت برخی از افراد و جریانات سیاسی این میزان از لحاظ کمی و کیفی دستخوش تغییراتی خواهد شد.

در سال‌های اخیر مبارزه با استکبار هر میزان در دولتمردان کاسته شده؛ در جریان دانشجویی و نهادهای مردمی  قوت بیشتری پیدا کرده است.

 متاسفانه در سال‌های اخیر شاهد بودیم مسئولان به توصیه‌های دانشجویانی بهای زیادی نداده‌اند. دولت روحانی در سال‌های گذشته نشان داد که سازش و  مقابله نکردن با استکبار برای کشور سود چندانی در مباحث مختلف از جمله اقتصاد به همراه نداشته است.

تشکل‌های دانشجویی اگر فعالیت‌های خود را محدود به روزهای خاص سال مانند 13 آبان و 16آذر بکنند؛ می‌توانند در تبیین مفاهیمی مانند مبارزه با استکبار موفق باشند؟

جریان دانشجویی اگر بخواهد براساس تقویم و مناسبت‌های تقویمی عمل کند؛ قاعدتا نمی‌تواند به درستی مسائل و وقایع تاریخی از جمله ۱۳ آبان را برای دانشجویان به ویژه دانشجویان ورودی جدید تبیین کند و تنها به برگزاری مراسم  تقویمی و نمایشی در راستای آن روز خاص  بسنده خواهد کرد.

استمرار گفتمان بین جریان دانشجویی می‌تواند وقایع انقلاب اسلامی و علل آن را به‌خوبی حفظ کرده و به نسل جدید از جوانان و دانشجویان ارائه دهد.

اگر دانشجویان تنها چند روز مانده به یک واقعه تاریخی نظیر 13 آبان اقدام به برگزاری مراسم یا  مصاحبه کنند و بعد از آن موضوع را رها کند؛ قطعاً به نتیجه مناسب نخواهند رسید؛ اما اگر دانشجویان منظومه فکری امامین  انقلاب را مطالعه کرده و تولید محتوای مناسب داشته باشند و به یکدیگر منتقل کنند؛ می‌توانند به خوبی به وقایع تاریخی انقلاب و استکبار ستیزی حیات ببخشند.

به عقیده شما در حال حاضر و با توجه به مشکلات کشور؛ سازش با غرب به صلاح است یا مبارزه با استکبار؟

تقریبا در هفت سال گذشته که حسن روحانی به عنوان رئیس جمهور در راس امور کشور فعالیت دارد؛ دستگاه دیپلماسی کشور رویکرد مقاومت را کنار گذاشته و در دستور العمل‌های سیاست‌های خارجه نیز قرار ندارد. در واقعیت، کشور سال‌هاست در دوره سازش با غرب و آمریکا قرار داشته است.

در حال حاضر تبیین هزینه‌های سازش یا مقاومت در جامعه خیلی ضرورت ندارد؛ چرا که مردم با بررسی ساده در قیمت‌ها مثل صنعت خودروسازی، دلار و طلا در دوره مقاومت و سازش و مذاکره دولت تدبیر و امید متوجه می‌شوند که هزینه‌های سازش برای کشور بیشتر است.

 پذیرفتن سازش به معنای اجازه دادن به غرب و استکبار برای دخالت در امور داخلی کشور است. در سال‌های اخیر سازش دولت با غرب اوضاع کشور در حوزه‌های مختلف از جمله اقتصاد، قدرت بین‌الملل و کنشگری نسبت به مسائل روز مثل ترور سردار شهید سلیمانی را به مرز وخامت و بی‌تاثیری  کشانده است.

در سال‌های اخیر سازش و مذاکره نقطه ضعف کشور بوده و در مسائل مختلف توانسته  ایران را با مشکل مواجه کند.

دولت بعد از هفت سال هنوز به این نتیجه نرسیده است که سازش و مذاکره به نفع مردم، دولت و نظام نیست و متاسفانه هنوز به دنبال فرصت یا روزنه‌ای است تا با غرب یا آمریکا بر سر میز مذاکره قرار گیرد. به عنوان مثال سال گذشته بعد از شهادت سردار حاج قاسم سلیمانی؛ آمریکا از موضع تهدید واکنش نشان می‌داد؛ اما متاسفانه وزیر امور خارجه به غرب پالس مذاکره ارسال می‌کرد.

اگر فارغ از ارزش‌های انقلاب و مذهب بخواهیم دوران سازش و مقاومت را با یکدیگر قیاس کنیم؛ قطعا دوران مقاومت به مراتب نتیجه بهتری برای کشور به همراه داشته است. امیدواریم دولت از رویکرد و سیاست مذاکره توام با ذلت کوتاه آمده و به آرمان‌های آزادی‌خواهانه انقلاب بازگردد.

برخی از مردم در اثر جوسازی رسانه‌های معاند و معارض عقیده دارند که دشمنی آمریکا با ایران توهم بوده و واقعیت ندارد؛ این موضوع را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

اگر بخواهیم در خوشبینانه‌ترین حالت ممکن بپذیریم که آمریکا با ایران دشمنی ندارد بعد از دی ماه سال 98 و ترور سردار حاج قاسم سلیمانی توسط آمریکا، دشمنی و کینه‌ورزی این کشور نه تنها برای مردم ایران بلکه جهان به اثبات رسیده است.

آمریکا زمانی که نماد ایستادگی در مقابل داعش و تروریسم یعنی سردار سلیمانی را به صورت رسمی ترور می‌کند، رسما اعلام دشمنی با ایران به جهان صادر کرده است. دشمنی آمریکا تنها به مسائل و فناوری هسته‌ای ایران محدود نمی‌شود و با اصل انقلاب و استقلال یک کشور مسلمان مشکل دارد.

سردار حاج قاسم سلیمانی فردی سیاسی نبودند و تقریبا با تمامی جناح‌ها مثل اصولگرا و اصلاح‌طلب و حتی گروه‌های مختلف کشورهای جهان اسلام ارتباط مناسب داشتند و محبوب ملت‌های مسلمان جهان بودند. سیاست‌گذاری و خط مشی سیاسی آمریکا در مقابل انقلاب اسلامی توام با دشمنی و دسیسه بوده  و تا جایی که توان و امکان داشته باشند برای ایران در حوزه‌های مختلف سیاسی، اقتصادی و نظامی مشکل ایجاد می‌کنند.

شاید تا قبل از سال 98 به دلیل و لطف جوسازی دولت؛ مردم گمان داشتند دشمنی آمریکا توهم بوده و به برکات برجام آمریکا دوست ایران شده است ولی بعد از ترور سردار سلیمانی این دشمنی برای مردم نیز به یقین تبدیل شده است.

به عقیده شما جریان دانشجویی در مباحث استکبار ستیزی عملکرد مناسبی داشته است؟

کم کاری جریان دانشجویی در قبال تبیین اهداف مبارزه با استکبار بین مردم، اصطلاح مناسبی نیست و بهتر است از واژه تغیر رویکرد و روش جریان دانشجویی در این حوزه استفاده شود.

جریان دانشجویی که موذن جامعه است و اگر خواب بماند نماز ملت قضا خواهد شد؛ جنبش دانشجویی است که سال‌های اول پیروزی انقلاب سفارت آمریکا در تهران را تصرف کرد که این موضوع نیز مورد حمایت و تایید امام خمینی(ره) نیز قرار می‌گیرد.

متاسفانه در حال حاضر رویکرد بسیار امنیتی که در بطن دولت حاکم است به دانشگاه‌ها نیز سرریز شده و فعالیت تشکل‌های دانشجویی به  محیط دانشگاه محدود شده است. دانشجویان اگر بخواهند صدای مظلومان و کارگران جامعه باشد با برخوردهای امنیتی دولت و دستگاه‌های امنیتی مواجه می‌شوند. زمانی که محیط و دایره فعالیت‌های جریان دانشجویی محدود شود؛ دانشجویان رفته رفته برای فعالیت‌ سیاسی و اجتماعی بی‌انگیزه خواهند شد.

مواجهه و رفتار جمهوری اسلامی با تشکل‌های دانشجویی با گذشت زمان با احتیاط تر می‌شود زمانی که دانشجو نتواند صدای مردم یا کارگر باشد نمی‌توان از آن بازخواست کرد که چرا فعالیت مناسب و تاثیر گذار در جامعه ندارد. البته برخی از تشکل‌های دانشجویی نیز در حوزه‌های خاص کم کاری دارند و در مباحث مسئله محوری و مطالبه‌گر عملکرد مناسبی ندارند.

انتهای پیام/