به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری ایسکانیوز، شهرستان خنداب با دارا بودن حدود ۸ هزار هکتار سطح زیر کشت انگور و تولید سالانه بیش تا ۲۰۰ هزار تن انگور، بیش از 70 درصد آن را به کشمش تبدیل می‌کند و سهم تولید 10 درصدی کشمش ایران را داراست. با توجه به صادرات سالانه بین 250 تا 300 هزار تن کشمش از ایران به بازارهای هدف، سهم شهرستان از این رقم بین 40 تا 50 هزار تن است که 25 درصد ارزش دلاری صادرات کشمش ایران را به خود اختصاص داده‌است.
شاید کمتر کسی باشد که در ایران ، آوازه کشمش شهرستان خنداب را نشنیده باشد؛ چراکه با توجه به اقلیم خاص این شهرستان ازنظر آب‌وهوایی و حجم جغرافیایی، کشمش بی‌دانه شرا دارای شهد ویژه‌ای است که آن را در کل کشور متفاوت کرده‌است، اما متأسفانه این محصول نیز به درد سایر محصولات کشاورزی در این شهرستان دچار شده و علاوه بر اینکه هنوز به روش سنتی و روی گونی خشک می‌شود، بسته‌بندی مناسبی نیز ندارد.عدم بسته‌بندی مناسب، نبود صنایع تبدیلی و فرآوری باعث شده این محصول ازنظر اقتصادی با مشکل روبه‌رو شود و بازار را به رقبای خود واگذار کند.
همچنین توسعه این مهم از بهترین روش‌های توسعه اشتغال پایدار است. بطور متوسط هر هکتار باغ انگور زمینه اشتغال ۳۰ شغل بطور فصلی و مقطعی و همچنین ۲ شغل بصورت دائم را فراهم می‌کند.
علاوه بر مراتب فوق الذکر صنایع تبدیلی پربازده سبب افزایش درآمدهای غیر کشاورزی و از مؤثرترین راهکارها درزمینهٔ کاهش حجم ضایعات کشاورزی نیز به شمار می‌رود و یکی از سودمندترین ارتباطات بین بخش کشاورزی و صنعت است.
البته تردیدی نیست که باغداران باید تلاش کنند این محصول را مطابق استاندارهای بین‌المللی کشورهایی که کشمش خنداب به آن‌ها صادر می‌شود، تولید کنند. کارشناسان معتقد هستند با افزایش کیفیت کشمش تولیدشده، از میزان ضایعات آن کاسته می‌شود و با سرمایه‌گذاری در بخش تحقیقات و استفاده از دستگاه‌ها و تجهیزات فرآوری پیشرفته و ارتقای بسته‌بندی، قدرت رقابت با محصول کشمش خارجی افزایش می‌یابد که این امر در شرایط کنونی برای تصاحب بازار جهانی ضروری است و موجب رشد اقتصادی باغداران و ارزآوری برای اقتصاد استان و شهرستان خنداب می‌شود.
باوجود واضح بودن این موضوع که توسعه صنایع تبدیلی، تکمیلی و فرآوری محصولات کشاورزی در توسعه اقتصاد، رونق تولید، ایجاد اشتغال، افزایش ارزآوری حاصل از صادرات و کاهش وابستگی به درآمدهای نفتی تأثیر بسزایی دارد، اما غفلت مسؤولان ذی‌ربط نسبت به این موضوع، خام‌فروشی محصولات به بازارهای هدف به دنبال داشته است.
همچنان این سؤال جدی مطرح است که چرا مسؤولان با بی‌توجهی به ایجاد زیرساخت‌های لازم همچون صنایع تکمیلی، فرآوری و بسته‌بندی مناسب تنها به سمت‌وسوی توسعه باغ‌ها رفته‌اند که در بلندمدت زمینه را برای تولید مازاد و زیان کشاورزان فراهم می‌کند؟
تمام مطالب گفته شده مهر تاییدی بر این است که توجه به حوزه ی کشاورزی و دنبال کردن راه حل های کارشناسانه قادر خواهد بود اقتصاد این شهرستان به تبع آن استان را به اقتصادی مولد و پویا تبدیل کند و طبق منویات مقام معظم رهبری زمینه جهش تولید را فراهم آورد.
از سه سال پیش اتفاقات تازه و خوبی در حوزه کشاورزی صورت گرفته که از جمله آن میتوان به احیا مجدد تعدادی از کارخانه های منحل شده و برگزاری جشنواره های متعدد برداشت محصول اشاره کرد .
از انجا که جشنواره های برداشت محصول بعنوان یک بازاریابی مدرن در نظر گرفته می‌شوند قادر خواهند بود سود بسیاری را روانه این شهرستان کنند .
همانطور که آمار نشان می دهد و منابع محلی تایید می کنند پس از سالها جمعیت رو به داخل شهرستان تغییر کرده و بسیاری از جوانان که پیشتر به خارج از شهرستان به دلایل اقتصادی مهاجرت کرده بودن راه بازگشت را در پیش گرفتند و به کشاورزی مشغول شده اند و باید تدابیری اتخاذ شود که باز امید جوانان به ناامیدی تبدیل نشود.
داده های آماری در منطقه گویای افزایش ۱۵۰۰ هکتاری سطح زیر کشت تاکستانهای انگور است. اتفاقی که هم میتوان تهدید قلمداد کرد و هم به منزله ی یک فرصت طلایی در نظر گرفت.
باید دید که تشکیل پویش مطالبه گرایانه «نه به فروش ارزان محصولات» توسط اصحاب رسانه و فعالان حوزه کشاورزی سرانجام سبب تحقق آرزوی دیرینه ی مردم خواهد شد یا خیر.
انتهای پیام/
نظر شما