ابوالفضل خلخالی در گفتگو با خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز، درباره موانع شکل‌گیری ارتباط دانشگاه و صنعت در ایران، اظهار کرد: گرفتن یک پروژه از صنعت چالش‌های بسیاری به همراه دارد، مانند این که صنایع نیاز خودشان را نمی‌دانند و دانشگاه باید آن‌ها را توجیه کند که این نیاز شماست و بعد از این مراحل می‌توان وارد کار شد.
وی با بیان این که انجام دادن یک پروژه صنعتی به مراتب مشکل‌تر از نوشتن یک مقاله است، افزود: نوشتن یک مقاله ISI برای استادان ثمرات زیادی دارد، از ارتقای جایگاه بین‌المللی گرفته تا رشد شاخص H ایندکس. برای ارتقای استادان هم مقاله خیلی بیشتر کمک می‌کند تا پروژه‌هایی که برای صنعت انجام داده باشند.
خلخالی نبود نظام برای شکل‌دهی ارتباط دانشگاه و صنعت را بزرگترین مانع این ارتباط دانست و گفت: یعنی صنایع بر پایه طراحی و توسعه محصولات جدید پیش نمی‌روند که نیاز فناورانه‌ای داشته باشند و لازم باشد دانشگاه آن نیاز فناورانه را برطرف کند.
عضو هیئت علمی دانشگاه علم و صنعت در ادامه خاطرنشان کرد: متاسفانه سازمان یا ساختار و نظامی وجود ندارد که این نیاز فناورانه را شناسایی کند و آن را به بخشی از دانشگاه که می‌تواند نیاز را برطرف کند، متصل کند.
بهترین الگوی ارتباط دانشگاه با صنعت، الگوی رشته‌های پزشکی است
وی در پاسخ به انتقاد برخی دانشجویان مبنی بر این که فعالیت استادان در صنعت و مشغله آن، سبب می‌شود استادان انرژی کافی برای آموزش نگذارند، یادآور شد: من با این انتقاد موافق نیستم. به نظر من، بهترین الگوی ارتباط دانشگاه با صنعت، الگوی رشته‌های پزشکی است.
خلخالی تصریح کرد: استاد رشته پزشکی با صنعت خودش ارتباط مستقیم و توامان دارد. من هم به عنوان استاد یک رشته فنی باید با صنعت مرتبط خودم در ارتباط کامل باشم. اصلاً باید دانشگاه به جای اینکه به استاد بگوید شما باید ۲۴ ساعت در اتاقت باشی، از استاد بخواهد که بخشی از صنعت را معرفی کند و زمان حضور خود در آن بخش را به دانشگاه اعلام کند. مانند برنامه‌ای که در دانشگاه‌های علوم پزشکی اتفاق می‌افتد و معلوم است استاد چه ساعت‌هایی در دانشگاه و چه ساعت‌هایی در بیمارستان و چه ساعت‌هایی در مطب حضور دارد.
عضو هیئت علمی دانشگاه علم و صنعت با تاکید بر این که با اجرای این الگو، دانشجوها هم برای پروژه‌ها و پایان‌نامه‌های خود می‌توانند با صنعت همکاری کنند، افزود: در نتیجه، پایان‌نامه‌های دانشجویان، صنعتی و کاربردی خواهند بود و از انتزاعی بودن خارج می‌شوند.
وی در ادامه خاطرنشان کرد: در خصوص آموزش هم این انتقاد را وارد می‌کنند، چون درسی که استاد می‌دهد با کاری که استاد می‌کند، دو مقوله متفاوت است. اگر ارتباط استادان با صنعت تقویت شود، درسی که تدریس می‌کند متناسب با نیاز صنعت خواهد بود و به این صورت آموزش کاربردی می‌شود. همچنین مثال‌هایی که سرکلاس از آن صحبت می‌کنند، مثال‌های واقعی خواهد بود.
انتهای پیام/
نظر شما