به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز، سامانه نان (نظام ایده‌ها و نیازها) اردیبهشت ماه ۱۴۰۱ رونمایی شد. هدف از راه‌اندازی این سامانه با طرح نیازهای فناورانه از سوی صنایع و ارائه‌ ایده‌هایی برای پاسخ به این نیازها از سوی محققان و پژوهشگران بود.

بر اساس گزارش‌‍‌های اعلام شده از سوی مسئولان وزارت علوم، تاکنون ۴ هزار و ۸۰۰ نیاز فناورانه و پژوهشی در این سامانه ثبت شده است. علی خیرالدین معاون فناوری و نوآوری وزیر علوم، ایجاد همکاری بین دانشگاه‌ها و پارک‌های علم و فناوری را یکی از اهداف سامانه نان دانست و تاکید کرد که مکاتبات لازم برای برای پیوستن دستگاه‌های اجرایی کشور به این سامانه انجام شده است.

راهکارهای دانشگاه‌های موفق جهان برای حل نیازهای صنعت چیست؟

مجله نیچر در مقاله اخیر خود با عنوان « نوآوری؛ ارمغان تقاضاهای صنعت از دانشگاه» بر این موضوع تاکید می‌کند که دانشگاه‌های جوان برنامه‌ریزی‌های بهتری برای حل نیازهای صنعت دارند.

در این گزارش آمده است که دیده شدن سه دانشگاه جوان در بین ۲۰ موسسه با رشد سریع در شاخص کل نیچر برای سال‌های ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۰، گواه این است که سابقه فعالیت نمی‌تواند پیش‌بینی‌کننده میزان بهره‌وری باشد.

برای مثال موسسه علوم و فناوری پیشرفته کره (KAIST) با هدف هدایت رشد اقتصادی با پیشرفت علم و فناوری تاسیس شد. به همین دلیل، این موسسه معمولا از رویکردهای پویا و استراتژی‌های متمایز استفاده می‌کند، مانند این که دانشجویان KAIST می‌توانند برای یک استارت‌آپ ۱۰ سال مرخصی بگیرند، درحالی که فرصت استاندارد دیگر دانشگاه‌ها ۲ ساله است.

برقراری همکاری قوی بین دانشگاه و صنعت نیازمند تغییر سنت‌های مرسوم دانشگاهی است. وقتی صنعت برای حل مشکلی به دنبال کمک است، به رشته‌ها فکر نمی‌کند، تنها راه حل نیاز دارد.

دانشکده TD در UTS سیدنی به همین منظور راه‌اندازی شد تا محققان رشته‌های مختلف را در کنار هم جمع کرده و به همکاری هرچه بیشتر دانشگاه و صنعت کمک کنند. دانشجویان این دانشکده با متخصصان علوم میان رشته‌ای و شرکای صنعتی درباره راه حل‌های مشکلات صنعت گفت‌وگو می‌کنند و در نتیجه، یاد می‌گیرند که با افراد داخل و خارج از دانشگاه کار کنند.

آیا سامانه نان می‌تواند نیازهای صنعت را به ایده‌های پژوهشگران وصل کند؟

کارشناسان معتقدند که سامانه‌هایی مانند سامانه نان می‌تواند ابزار خوبی برای جمع‌آوری اطلاعات باشد؛ اما اکتفا به فعالیت این سامانه به تنهایی قادر به ایجاد همکاری بین دانشگاه و صنعت نیست. به همین دلیل، لازم است برنامه‌ریزی‌های جدی‌تری مانند تغییر روش فعالیت دانشگاه‌ها مانند آنچه در موسسه KAIST کره جنوبی و TD استرالیا تدوین شود. چرا که وقتی دانشگاه دانشجویان خود را در راستا حل نیازهای صنعت تربیت نکند و دانشجویان مهارت کافی نداشته باشند، آگاهی از نیازهای صنعت کمکی به حل آن‌ها نمی‌کند. 

انتهای پیام/