به گزارش گروه اقتصادی ایسکانیوز؛ مجید رضا حریری درباره تاثیرات حذف ارز ترجیحی بر روی صادرات گفت: مهمترین تاثیری که دارد، سوبسید صادرات تا حد زیادی قطع می شود و بخش زیادی از صادرات غیرنفتی‌ ما که دارای یارانه است صادر می شود. بنا به آماری که وجود دارد حدود ۸۰ درصد از صادرات محصولات مواد معدنی خام یا محصولاتی بر پایه نفتی است. فلذا محصولاتی که بر پایه نفتی بخش عظیمی از صادرات ما را به خود اختصاص داده عموما پتروشیمی‌ها و میعانات گاز و فراورده‌های گازی که در حوزه پتروشیمی مشاهده می کنیم که بخش زیادی را یارانه صادر می کنیم و قیمت‌های خوراک سوختی که به پتروشیمی‌ها می دهیم بخش زیادی از آن یارانه است.

در حال حاضر به هر شکلی نیاز به ارز داریم و فعلا نمی توانیم خیلی به پتروشیمی‌ها سخت بگیریم. به دلیل اینکه، یکی از منابع اصلی تامین ارز برای واردات کشور و نیازهای ارزی کشور پتروشیمی‌ هستند.

وی ادامه داد: اگر یارانه را از این اقلام بگیرم قدرت صادرات نیز کم می شود. در حال حاضر به هر شکلی نیاز به ارز داریم، فعلا نمی توانیم خیلی به پتروشیمی‌ها سخت بگیریم. به دلیل اینکه، یکی از منابع اصلی تامین ارز برای واردات کشور و نیازهای ارزی کشور پتروشیمی‌ هستند. اگر در شرایط طبیعی قرار بگیریم قطعا باید سیاست‌ گذاری جدیدی بارگذاری کنیم که در آن صنعت باید صادرات صورت بگیرد که صادرات آن حاصل از تکنولوژی یا نیروی کار ایرانی باشد و گرنه اگر ما صادراتی انجام دهیم که حاصل از سوخت ارزان یا خوراک ارزان به پتروشیمی باشد خیلی افتخاری ندارد. ولی در حال حاضر از روی ناچاری این کار را انجام می‌دهیم.

رئیس اتاق بازرگانی ایران و چین در خصوص صادرات به چین گفت: در حال حاضر تنها کشوری در دنیا هستیم که فعالیت‌های صادراتی داریم و معاف از مالیات هستیم. در تمام دنیا هر فعالیت اقتصادی اگر به سود برسد باید بخشی از آن سود را به عنوان مالیات پرداخت کنند. بنا به یک سیاست‌هایی در سال‌های گذشته آمدیم نرخ مالیاتی مجموع صادرات را صفر کردیم که به خودی خود امتیاز بزرگی به کارخانجات و تولید کننده‌هایی که صادر می کنند، بود.

حریری اظهار کرد: در حال حاضر، به صنعت فولاد، برق را به یک پنجم قیمت جهانی و سوخت را به یک دهم قیمت جهانی ارائه می دهیم که صادرات صورت گیرد. ولی زمان برگشت ارز شاهد بهانه برای برگشت ارز هستیم. به نظر من، وضع عوارض صادراتی یکی از پیشرفته‌ترین نوع سیاست‌های صادراتی است.

وی بر این باور است: وقتی به چین صادرات داشته باشیم باید ۱۸ درصد مالیات ارزش افزوده را بدهیم که اینجا ۹ درصد پرداخت می شود و معاف است. ولی در کشور چین حساب می کنند که از این ۱۸ درصد هر چقدر کالایی که صادر می شود عمر ساخت داخل بیشتری داشته باشد و از خام فروشی فاصله بگیرد بخشی از مالیات ارزش افزوده را به شما برمی گردانند، که در ایران مالیات ارزش افزوده را ۱۰۰ درصد به صادرکننده‌ ها برمی گردانیم.

رئیس اتاق بازرگانی ایران و چین عنوان کرد: متاسفانه سنگ آهن را به قیمت جهانی به کارخانه ذوب فلزات نمی دهیم و فولادی که تولید می شود در هزینه تمام شده‌ انرژی نقش بسیار زیادی دارد. همچنین در شرایطی که ایران دچار بی آبی ولی به کارخانجات برای ذوب فلزات آب می دهیم. قاعدتا بابت اینها باید یک عوارضی از تولید کننده‌ها برای مصارف صادراتی بگیریم که این اتفاق نمی افتد.

حریری در ادامه افزود: وقتی عوارض نگذاریم قطعا میل بیشتری به صادرات وجود دارد. به این دلیل، به جای اینکه محصول خود را در بازار داخل بفروشد و بخواهد قیمت‌هایی که در بورس گذاشته می شود و قیمت‌هایی که در کشور تعیین می شود به اضافه اینکه ۹ درصد هم باید مالیات ارزش افزوده دهد، ترجیح می دهد از همه اینها فرار کند و صادرات را انجام بدهد.

او خاطر نشان کرد: در حال حاضر به دلیل سیاست گذاری صورت گرفته که ما بتوانیم بازار داخل را تحت فشار قرار ندهیم و آنچه که در قالب سوبسید صادر می کنیم بخش اندکی از آن را بتوانیم با این عوارض از تولید کننده بگیریم همه این اتفاقات در شرایط فعلی است. به دلیل اینکه کشور به شدت دچار تنگناهای ارزی است و قطعا اگر کشور از این شرایط بیرون آید باید یک تجدید نظر کلی در حوزه صادرات و تولید داشته باشیم. یعنی تولید و صادرات سوبسیدی هیچ کدام رقابت پذیر نیستند.

وی تصریح کرد: تا چند وقت پیش در بازارهایی که به آنها کالا صادر می کردیم، خیلی از کالاهایمان به دلیل دامپینگی که انجام می شد کشورهای مقابل برای این کالاها عوارض وارداتی وضع می کردند. اگر عوارض صادراتی بگیریم قاعدتا آنها نمی توانند نرخ‌ها را به این راحتی بشکنند و مجبور هستند به بازار رقابتی بروند و یک مقداری در حوزه تولید سر و سامان می گیرند.

رئیس اتاق بازرگانی ایران و چین عنوان کرد: قاعدتا اگر در شرایط نرمال اقتصادی قرار گیریم و بخواهیم به WGO بپیوندیم، باید سوبسیدها را ممنوع کنیم. یعنی اگر ما به WGO بپیوندیم حق پرداخت سوبسید در تولید را نداریم چون این رقابت پذیری باید در دنیا بر اساس تولید باشد نه بر اساس سوبسیدی که به تولید می دهند و این کار باعث می شود هر چقدر ما تولید را از سوبسید بیشتر تهیه کنیم بهره‌وری در آن بالا می رود و تولید کننده می فهمد که باید کالای خود را به گونه ای تولید کند که تمام نهاده‌هایی که در تولید به کار می برد باید به قیمت جهانی محاسبه شود. در نتیجه این باعث رقابت پذیری تولید و باعث بهره‌وری بیشتر می شود.

حریری بیان کرد: در حال حاضر منابع ارزی درستی در اختیار نداریم و چون نفت به عنوان مهمترین تامین منابع ارزی ما تحت فشار تحریمی است و همین صادراتی که انجام می دهیم تحت عنوان پتروشیمی یا کالاهای دیگر به دلیل تحریم‌ها هزینه‌های مبادلاتی بالایی به آنها می خورد، در همین حدی که الان اعمال می شود درست است و بیشتر از این می تواند فشار مضاعف باشد. اما به محض اینکه به شرایط نرمال جهانی برسیم باید یک سیاست گذاری‌های جدید و به روزی برای تولید و صادرات خود داشته باشیم.

منبع: خبرگزاری بازار