امان‌الله قرایی مقدم جامعه‌شناس در گفت‌وگو با خبرنگار اجتماعی ایسکانیوز درخصوص معضلات حاشیه‌نشینی گفت: حدود ۱۳ میلیون حاشیه‌نشین در تهران داریم که در اطراف از محدوده حرم امام خمینی تا بومهن و رودهن زندگی می‌کنند. موضوع حاشیه‌نشینی محدود به تهران نمی‌شود و در اطراف همه شهرهای بزرگ با این مشکل مواجه هستیم. پیش از انقلاب هم این معضل به شکل حلبی آبادها وجود داشت.
تهران به اندازه چند استان جمعیت دارد
وی افزود: در سال‌های بعد از انقلاب همه امکانات به شهرهای بزرگ مثل تهران، مشهد، اصفهان و شیراز منتقل شد. قطب‌های صنعتی و شهرک‌هادر اطراف این شهرها تشکیل شدند و در واقع توزیع ناعادلانه صنعت و امکانات اتفاق افتاد.
قرایی مقدم توضیح داد: در مقابل باروری در روستاها و شهرهای کوچک بیشتر از شهرهای بزرگ بود و جمعیتی که کار نداشتند، به دنبال کسب درآمد راهی حاشیه شهرهای بزرگ شدند.
وی با بیان اینکه از منظر جامعه‌شناسی شهری، یکی از عوامل بروز انواع آسیب‌ها حاشیه‌نشینی است، عنوان کرد: اعتیاد در این مناطق بیشتر است زیرا افراد در این مناطق ترس شناخته شدن ندارند و راحت‌تر به هر کاری دست می‌زنند. از جهتی گسترش فقر در این مناطق هم به افزایش آسیب‌ها دامن می‌زند. مهم‌ترین عامل حاشیه‌نشینی توزیع ناعدلانه قطب‌های صنعتی است که به مهاجرپذیری از روستاها به سوی حاشیه شهرها دامن می‌زند.
جامعه‌شناس بیان کرد: حاشیه‌نشینی مساوی با جرم و ناهنجاری‌های اجتماعی است زیرا خلافکاران در انبوه انسان‌ها گم می‌شوند چراکه بی‌هویت هستند و ترس از شناخته شدن ندارند. خودکنترلی در این مناطق ضعیف می‌شود.
قرایی مقدم در پاسخ به این سوال که آیا تغییر پایتخت راهگشا خواهد بود، گفت: تغییر پایتخت سیاسی طرحی بود که در پاکستان اجرا اما با شکست مواجه شد. ما باید قطب‌های صنعتی را در مناطق مختلف کشور ایجاد کنیم و از اطراف تهران به مناطقی که بیکاری بیشتر است، منتقل شوند. باید نیازسنجی کرد و براساس نیاز منطقه صنعت را توسعه داد و امکانات را بر مبنای ساختار و توانمندی مناطق تقسیم کرد.
انتهای پیام /
نظر شما