محسن مظلوم فارسی‌باف در گفت‌وگو با خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز، با بیان این که شکل‌گیری ارتباط دانشگاه و صنعت در ابتدا نیازمند درک واقعی از توانمندی‌های دانشگاه و از نیازهای صنعت است، اظهار کرد: برای مثال صنایع باید در ابتدا مطالبات خود را شناسایی کنند.

برخی به دلالان خارجی اعتماد دارند؛ اما به محققان داخلی نه!

مدیر پژوهشی و فناوری شرکت ملی گاز ایران گفت: اگر صنعت بداند چه نیازهایی دارد و بی‌هدف به دنبال تعریف کار پژوهشی نگردد، می‌تواند هسته اولیه شناسایی تقاضا را شکل دهد. همچنین صنعت باید بداند که دانشگاه تا اندازه می‌تواند خواسته‌هایش را برآورده کند. محول کردن صفر تا ۱۰۰ یک پروژه به دانشگاه، نمی‌تواند موفقیت‌آمیز باشد چرا که متناسب با شرح ماموریت نیست و همه دانشگاه‌ها هم این پتانسیل را ندارند.

وی افزود: اگر به دنبال دستاوردهای ملموسی از ارتباط صنعت و دانشگاه باشیم، نیازمند شناسایی‌ تقاضاهای واقعی صنعت هستیم. همچنین لازم است که بدانیم چه نقاط قوتی داریم و برای ارتقای آن‌ها تلاش کنیم و چه نقاط ضعفی داریم که در آن‌ها آسیب‌پذیر هستیم. به علاوه باید بررسی کنیم که با چه تهدیداتی در حوزه‌های خارجی مواجه هستیم و چه فرصت‌هایی پیش‌روی صنعت وجود دارد. اگر این موارد را شناسایی کنیم، در ادامه امکان شناسایی دانشگاه هدف‌ را هم داریم.

واگرایی بین صنعت و دانشگاه با خواهش و تمنا از بین نمی‌رود

فارسی‌باف با تصریح بر این که واگرایی بین صنعت و دانشگاه در ایران سبقه تاریخی دارد، گفت: تبدیل این واگرایی به همگرایی، نیازمند کار مطالعاتی، تبلیغی و تبیینی است. واگرایی بین صنعت و دانشگاه با خواهش و تمنا به همگرایی تبدیل نمی‌شود.

مدیر پژوهشی و فناوری شرکت ملی گاز ایران تاکید کرد: سالهاست که شعار ارتباط صنعت و دانشگاه داده می‌شود؛ اما اتفاق مثبتی نیفتاده است. چون همدلی وجود نداشته و احساس نیازی برای شکلگیری ارتباط به وجود نیامده است.

وی در ادامه خاطرنشان کرد: ارتباط دانشگاه و صنعت یک چرخه تکمیلی است. همانطور که قرار نیست یک ورزشکار حوزه دو میدانی، در زمینه فوتبال یا والیبال هم موفق باشد، دانشگاه هم قرار نیست همه حوزه‌های فناوری را پوشش دهد. نهادهای متعددی در فرایند شکل‌گیری علم، ایده تا تبدیل به محصول دخیل هستند مانند پژوهشگاه‌ها، شرکت‌های دانش‌بنیان و مراکز نوآوری.

فارسی‌باف با اشاره به اکوسیستم نوآوری، یادآور شد: این اکوسیستم در همه دنیا وجود دارد و هر کدام از اجزای اکوسیستم، وظیفه مشخصی دارند. حذف هر کدام از این اجزا، عملکرد اکوسیستم را با مشکل مواجه می‌کند. دانشگاه هم یکی از مهم‌ترین ارکان اکوسیستم فناوری است؛ اما همه آن نیست. صنایع باید بپذیرند که همکاری با دانشگاه یعنی همکاری با بخشی از این اکوسیستم که بخشی از مشکلات را حل خواهد کرد. در زنجیره تبدیل ایده به محصول باید به نقش‌افرینی‌ها توجه کرد.

انتهای پیام/