به گزارش خبرنگار علم و فناوری ایسکانیوز؛ همانطور که متفکران عمیقی مانند آلبرت انیشتین فیزیکدان و «دکتر هو»، مسافر زمان خیالی، به وضوح فهمیدند، زمان یک چیز لغزنده است. حتی در اپیزودی از سریال علمی تخیلی دکتر هو، زمان به عنوان «لرزان لرزان» توصیف شد.

دانشمندان در مطالعه‌ای که از مشاهدات دسته‌ای از سیاه‌چاله‌ها به نام اختروش‌ها برای نشان دادن «اتساع زمان» در کیهان اولیه استفاده می‌کرد، این نکته را دوباره بیان کردند و نشان دادند که چگونه زمان در آن موقع تنها حدود یک پنجم سرعت امروز می‌گذشت. مشاهدات به حدود ۱۲/۳ میلیارد سال پیش بازمی‌گردد؛ یعنی زمانی که جهان تقریباً یک دهم سن کنونی خود بود.

از کوازارها که یکی از درخشان‌ترین اجرام در جهان هستند، به عنوان «ساعت» در مطالعه برای اندازه‌گیری زمان در گذشته عمیق استفاده شد. کوازارها سیاه‌چاله های بسیار پرجرم فعالی هستند که میلیون‌ها تا میلیاردها برابر خورشید ما جرم دارند و معمولاً در مراکز کهکشان‌ها قرار دارند. آنها اجرام دیگر را توسط کشش گرانشی عظیم به سمت خود می‌کشند و آنها را می‌بلعند و سیلاب‌های تشعشع از جمله فواره‌های ذران پرانرژی را آزاد می‌کنند؛ در حالی که یک صفحه درخشان از ماده به دور آنها می‌چرخد.

کهکشان ما در حال بلعیدن ۱۲ منظومه ستاره‌ای است

محققان در این مطالعه از مشاهدات مربوط به روشنایی 190 اختروش در سراسر کیهان استفاده کردند که مربوط به حدود ۱/۵ میلیارد سال پس از رویداد بیگ بنگ بود. آنها روشنایی این اختروش‌ها را در طول موج‌های مختلف با اختروش‌های موجود امروزی مقایسه کردند و دریافتند که نوسانات خاصی که امروز رخ می‌دهد، در قدیمی‌ترین اختروش‌ها پنج برابر کندتر بوده است.

این در حالی است که انیشتین هم در نظریه نسبیت عام خود نشان داد که زمان و مکان در هم تنیده شده‌اند و از زمان انفجار بزرگ جهان در تمام جهات منبسط شده است.

گراینت لوئیس، اخترفیزیکدان از دانشگاه سیدنی در استرالیا، نویسنده اصلی مطالعه منتشر شده در مجله «نیچر آسترانامی» گفت که این انبساط مستمر توضیح می‌دهد که چگونه زمان در اوایل تاریخ جهان نسبت به امروز کندتر جریان داشته است.

در واقع، اینطور نیست که همه چیز در حرکت آهسته باشد. اگر می‌توانستید به آن زمان برگردید، یک ثانیه هنوز برای شما مثل یک ثانیه خواهد بود. اما از منظر یک فرد امروزی، یک ثانیه آن زمان به اندازه پنج ثانیه حال حاضر طول می‌کشد.

لوئیس افزود: در فیزیک مدرن، زمان یک چیز پیچیده است. ما واقعاً زمان و محدودیت آن را درک نمی‌کنیم، و برخی چیزها هنوز منتفی نیستند: سفر در زمان، درایوهای چرخشی و غیره. آینده می‌تواند بسیار هیجان انگیز باشد!

دانشمندان با نگاه کردن به اجرام دور، به دلیل مدت زمانی که طول می‌کشد تا نور در فضا حرکت کند، به گذشته نگاه می‌کنند. آنها قبلاً بر اساس مشاهدات انفجارهای ستاره‌ای به نام ابرنواخترها، اتساع زمانی را به حدود ۷ میلیارد سال قبل مستند کرده بودند. آنها از قبل با دانستن زمان لازم برای روشن شدن و محو شدن ابرنواخترهای امروزی، این انفجارها را در گذشته مطالعه کردند - آنهایی که در فواصل بسیار دور از زمین بودند - و دریافتند که این رویدادها از دیدگاه زمانه ما کندتر رخ می‌دهند.

انفجار ستارگان منفرد را نمی‌توان فراتر از فاصله معینی دید و استفاده از آنها را در مطالعه جهان اولیه محدود می‌کند. کوازارها به قدری درخشان هستند که می‌توان آنها را تا مراحل نوزادی کیهان مشاهده کرد.

لوئیس گفت: آنچه در طول زمان مشاهده می‌شود، روشنایی اختروش‌هاست. این درخشندگی بالا و پایین است، نتیجه فیزیک پیچیده زیادی در قرص ماده است که با سرعت تقریباً نور به دور سیاهچاله می‌چرخد. این تغییر در روشنایی صرفاً یک روشن شدن و محو شدن نیست. یعنی بیشتر شبیه بازار سهام است، با لرزش‌های کوچک در تغییرات بلندمدت، با نوسانات شدید.

انتهای پیام/