به گزارش خبرنگار علم و فناوری ایسکانیوز؛ یکی از دغدغه‌های اصلی در طراحی و راه‌اندازی یک پایگاه قمری، یافتن راه‌حلی مطمئن برای تامین انرژی آن است. استفاده از انرژی خورشیدی در حال حاضر بهترین راه‌حل ممکن است، اما با توجه به اینکه شب‌های قمری ۱۴ روز زمینی به طول می‌انجامد، گزینه عملی به نظر نمی‌رسد. دانشمندان به ساخت یک راکتور هسته‌ای کوچک به عنوان جایگزین هم فکر می‌کنند، اما باز هم به دنبال راهی هستند که از انرژی خورشیدی به نوعی استفاده کنند.

تا 100 سال دیگر موجودات فضایی را خواهیم یافت

ایده نیروگاه‌های خورشیدی در فضا بیش از نیم قرن است که وجود داشته است. پنل‌های خورشیدی روی سطح زمین به دلیل شب، مه جوی و آب و هوای بد محدود شده‌اند؛ طوری که فقط قادر به تولید انرژی متناوب با بازده زمانی محدودند. به همین دلیل، دانشمندان به فکر این هستند که نیروی خورشیدی را در فضا برداشت کنند که شب و روزی در کار نیست.

بر اساس مطالعه جدید  آژانس فضایی اروپا، یک نیروگاه خورشیدی در فضا ممکن است به ویژه برای پاسگاه‌های ماه جذاب باشد. تمرکز این مطالعه طراحی جدیدی است که از یک هسته ایستگاه خدمه تشکیل شده است. این هسته از یک جفت پنل خورشیدی V شکل درست شده که در یک پیکربندی مارپیچ خمیده شده‌اند تا پشتیبانی ساختاری را فراهم کنند. این پنل‌ها با پوشش یک کیلومتر مربع مجهز به سلول‌های خورشیدی تک دانه پیریت آهن و آنتن‌های داخلی برای ارسال انرژی جمع‌آوری‌شده به گیرنده‌های روی ماه با بازدهی ۲۳ مگاوات هستند.

کل مجموعه در نقطه لاگرانژ 2 زمین-ماه واقع در ۶۱ هزار و ۳۵۰ کیلومتری سطح ماه قرار خواهد گرفت؛ جایی که نیروی گرانشی زمین و ماه یکدیگر را متعادل می‌کنند و نقطه‌ای را فراهم می‌کنند که ایستگاه می‌تواند به دور آن بچرخد. این سازه نه تنها یک نیروگاه، بلکه یک آزمایشگاه فضایی با قابلیت گرانش مصنوعی، پایگاهی برای ماموریت‌های فضایی عمیق و حتی یک مقصد گردشگری خواهد بود.

شرکت Astrostrom ادعا می‌کند که فناوری مورد نیاز برای ساخت و راه‌اندازی این سازه در حال حاضر وجود دارد یا در حال توسعه است و این امکان را می‌دهد که با کمک سیستم‌های روباتیک و از راه دور، منابع استخراج شده در ماه را کنار هم بچینند. موانع اصلی ساخت چنین ایستگاه‌هایی استفاده از قطعات ساخته شده روی زمین است. با استفاده از ماه، گرانش کمتر هزینه‌های پرتاب را تا حد زیادی کاهش می‌دهد و ماژول‌های ایستگاه را می‌توان برای کاهش هزینه‌های کار جمع‌آوری کرد.

سانجی ویجندران، ناظر بر ابتکار تحقیق و توسعه این پایگاه می‌گوید: پرتاب تعداد زیادی از ماهواره‌های انرژی خورشیدی در مقیاس گیگاوات به مدار از سطح زمین با مشکل کمبود ظرفیت پرتاب و همچنین آلودگی جوی قابل توجه مواجه خواهد شد. اما زمانی که مفهومی مانند GEO-LPS فرآیندهای ساخت قطعات و مفهوم مونتاژ یک ماهواره انرژی خورشیدی در مدار ماه را اثبات کرد، می‌توان آن را برای تولید ماهواره‌های انرژی خورشیدی بیشتر از منابع ماه برای خدمت به زمین، افزایش داد.

این امر علاوه بر تامین انرژی پاک کافی برای زمین، مزایای بسیار دیگری نیز به همراه خواهد داشت، از جمله توسعه یک سیستم حمل و نقل سیس قمری، استخراج معادن، پردازش و تاسیسات تولیدی در ماه و در مدار که منجر به اقتصاد دو سیاره و تولد می‌شود. این یعنی تمدن فضایی!

انتهای پیام/