به گزارش خبرنگار فرهنگی ایسکانیوز، هنر تئاتر در کشورمان از سابقه‌ای دیرینه برخوردار است و از دیرباز نیز مورد توجه مردم بوده است، با این وجود اما این روزها حال هنر ششم چندان خوب نیست و با مشکلات و معضلات فراوانی روبرو شده است. هنرمندان این عرصه نیز دلایل گوناگونی را برای آن برمی‌شمرند. تا جایی که برخی مشکلات اقتصادی را دلیل وجود چنین معضلی عنوان می‌کنند.
بیشتر بخوانید:
گرانی عامل خروج تئاتر از سبد خانوارهاست / هنر ششم نیازمند برنامه کارآمد فرهنگی
در همین رابطه، جواد انصافی بازیگر سینما، تلویزیون و تئاتر در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی ایسکانیوز عنوان می‌کند: این روزها مردم جامعه با گرانی و مشکلات گوناگون دست و پنجه نرم می‌کنند و همین باعث شده تا چندان رقبتی برای هنر تئاتر نشان ندهند.
بازیگر سریال مستوران با اشاره به وضعیت کنونی تئاتر می‌گوید: اوضاع تئاتر در حال حاضر چندان خوب نیست چرا که تماشاچی‌ها هنوز با تئاتر آشتی نکرده‌اند و بسیار کم برای تماشای تئاتر مراجعه می‌کنند این در حالی است که ما تمام تلاشمان را برای ارائه کار خوب انجام می‌دهیم زیرا برای ما مهم است که مردم کارهای خوب ببینند و همواره شاد باشند.
انصافی ادامه می‌دهد: بیشترین عاملی که در این مسئله تاثیرگذار بوده همه‌گیری کرونا بود که باعث شد تا تئاتر به مدت دو سال تعطیل شود و بعد از آن وضعیت کنونی جامعه و شرایط اقتصادی که در کشور حاکم است بر مشکلات مردم افزود.
برخی دیگر نیز سیاستگذاری‌های اشتباه مدیریتی را نتیجه اوضاع بد این روزهای تئاتر عنوان می‌کنند. تا جایی که، امیر امیری کارگردان تئاتر در گفت‌وگویی عنوان می‌کند: اوضاع تئاتر خوب نیست و این بلایی که سر این هنر آمده ریشه در امراض فرهنگی بزرگ‌تری دارد که تنها به تئاتر محدود نمی‌شود و فقط یکی از جلوه‌های آن در این بخش نمایان شده است.
وی ادامه می‌دهد: سیاستگذاری‌های اشتباه مدیریتی، چه در گذشته و چه در حال نیز نشأت گرفته از همان امراض فرهنگی است. به عقیده من یکی از این امراض فرهنگی که اشاره شد مسأله کمیت‌گرایی است. آنچنان که حتی اگر کسی و سازمانی دم از کیفیت می‌زند آن را با شاخص‌های کمی می‌سنجد. به عنوان نمونه در سینما فیلمی را موفق‌تر و حتی کیفی‌تر می‌دانند که تماشاگر بیشتری را جذب کرده و افراد قابل توجهی از تماشای آن راضی بوده‌اند. در تئاتر هم این گونه است. از چند دهه پیش که شعار «تئاتر برای همه مردم» سرلوحه فعالیت‌های مدیران تئاتری شد، نگاه کمی بیش از ضرورت‌های کیفی به آن حاکم شد. هدف این شعار این بود که تعداد بیشتری از مردم به تماشای تولیدات تئاتری کشور بنشینند. این‌طور هم شد و طی نزدیک به یک دهه هر روز تعداد تماشاگران تئاترمان بیشتر شد، اما به چه قیمتی؟!
امیری می‌افزاید: یکی دیگر از پیامدهای کمی‌گرایی این است که اکثر نهادهای فرهنگی دولتی و حتی غیردولتی با توجه به تعداد محدود مخاطبان تئاتر، رغبت چندانی برای سرمایه‌گذاری در این عرصه ندارند. وقتی تئاتر تنها می‌ماند باید به هر طریقی هزینه‌های حداقلی خود را تأمین کند. در چنین شرایطی اولین قربانی، کیفیت حقیقی آثار می‌شود، یعنی معنا. تئاتر امروز از معنا خالی شده، حتی اگر نمایشنامه‌ای از آثار بزرگان تئاتر جهان مورد توجه سازندگان قرار بگیرد به گونه‌ای ساخته می‌شود که از معنا تهی و عوام‌زدگی سرشار خواهند بود.
به گزارش ایسکانیوز، اهمیت تئاتر و تاثیری که بر فرهنگ یک جامعه می‌تواند داشته باشد، قابل اقماض است، بنابر این بهتر است مسئولان امر فکری برای بهبود اوضاع هنر ششم کشور داشته باشند.
انتهای پیام/
نظر شما