حسین مختاری عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی شریف در گفتوگو با خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز درباره درآمدزایی دانشگاهها اظهار کرد: ارتباط دانشگاهها با صنایع از جهات مختلف دستاورد دارد. اول اینکه بخشی از مبالغ قرادادها مثلا ۱۰ یا ۲۰ درصد نصیب دانشگاه میشود.
بیشتر بخوانید:
بودجه پایاننامهها و رسالهها جوابگوی هزینه آنها نیست
وی با ذکر مثالی بیان کرد: مثلا دانشگاهی قرارداد ۱۰۰ میلیون تومان امضا کند، حدود ۱۵ میلیون را به عنوان مقام بالا دستی بر میدارد. این مبلغ بخش کوچکی از هزینههای جاری دانشگاه را تامین میکند. البته این موضوع جزو کمترین روشها برای کسب عایدی و درآمدزایی دانشگاهها محسوب میشود.
مختاری با بیان اینکه موضوعات تحقیقاتی دانشگاهها باید جهتدار باشد، گفت: یعنی موضوعات به سمت نیازهای کشور به ویژه صنعت هدایت شوند. در چنین شرایطی فرمهای شبیه سازی و مطالعات کتابخانهای که مورد نیاز صنعت نیست، از دستور کار دانشگاهها خارج میشود.
عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی شریف ادامه داد: همچنین دومین دستاورد این است که بخشی از مبلغ قراردادهای بین دانشگاه و صنایع در اختیار اساتید قرار میگیرد تا تحقیقات مورد نیاز برای طرح مورد نظر را انجام دهد؛ البته این مبلغ هم در دانشگاه هزینه میشود. به عنوان مثال با این مبلغ تجهیزات آزمایشگاهی مورد نیاز خریداری خواهد شد و باعث بهروزرسانی آزمایشگاهها تحقیقاتی میشود.
وی با تصریح براینکه دانشگاهها با بخشی از مبالغ قرادادها از دانشجویان مقاطع تحصیلی دکتری و کارشناسی ارشد حمایت مالی میشود، گفت: این سومین دستاورد درآمدزایی دانشگاهها یا ارتباط با صنعت است که اهمیت بسیاری هم دارد. دانشجویان برای انجام پژوهش و تحقیق مبلغی را دریافت کنند. البته امکان دارد که مبلغ قابل توجهی نباشد؛ اما به عنوان کمک هزینه تحصیلی مناسب است.
مختاری دانشگاههای نسل فعلی را کارآفرین دانست و گفت: در حال حاضر دانشگاهها برای فعالیتهای تحقیقاتی علاوه بر درآمدزایی، دانش و فناوری و محصول هم تولید میکنند. در ادامه این مسیر اشتغالزایی هم صورت میگیرد. مثلا شرکتهای دانشبنیان تاسیس میشوند، در این صورت زمینه برای فعالیت دانشجویان و استادان فراهم خواهد شد. علاوه بر این؛ دانشگاهها هم جزو ذینفع این شرکتها هستند.
این استاد دانشگاه با بیان اینکه در حال حاضر شاهد تغییر نسل دانشگاهها و صنایع هستیم، گفت: دانشگاهها در گذشته فقط فعالیت آموزشی داشتند، بعد از آن در فعالیتهای پژوهشی هم مشارکت میکردند. اکنون هم دانشگاهها فناور و کارآفرین و اشتغالزا هستند، پس دانشگاهها به عرصه اشتغال و درآمدزایی ورود پیدا کردهاند. البته از آغاز ارتباط دانشگاه و صنعت حدود ۱۵ سال میگذرد، صنعت کشور در گذشته وابسته به واردات بود. تحریمها و نوسانهای ارزی باعث شد تا صاحبان این صنعت به توانمندیهای داخلی رو بیاورند.
وی افزود: نمیتوان گفت در عدم برقراری ارتباط دانشگاه و صنعت برای درآمدزایی یا حل نیازهای صنعت، کدام یک مقصر هستند چرا که آنها به صورت دو سویه مشکلات یکدیگر را برطرف میکنند.
مختاری؛ نبود مدیریتی ثابت در کشور و صنعت، زمان ندادن به فعالیتهای پژوهشی و نبود نقدینگی را مشکلات دیگر ارتباط دانشگاه با صنایع برای همکاری و درآمدزایی برشمرد.
عضو هیئت علمی دانشگاه شریف در پاسخ به پرسشی مبنی بر اینکه برخی افراد درآمدزایی را جزو وظایف دانشگاهها نمیدانند، گفت: پول، درآمد و کسب بودجه بد نیست. به عقیده بنده، اگر دانشگاهها بتوانند از بودجههای تحقیقاتی استفاده کنند، ایراد ندارد. البته دانشگاه نباید تبدیل به بنگاه اقتصادی شود. به این معنا که دانشگاه برای کسی درآمد، نباید فعالیتهایی انجام دهد که در شان این نهاد عملی نباشد. ولی اگر این بنگاه محلی برای فعالیت تحقیقاتی، ساخت مدل آزمایشگاهی و ایجاد فناوری باشد، بسیار هم سودمند است.
وی در پایان خاطرنشان کرد: برخی آییننامههای اداری و مالی در مسیر ارتباط با صنعت و کسب درآمد دانشگاهها مشکل ایجاد میکنند. مثلا اگر بخواهیم با شرکتهایی که بودجه ارزی دارند، قرارداد منعقد کنیم، برای ورود ارز به چرخه اقتصاد دانشگاه دچار مشکل میشویم.
انتهای پیام/
نظر شما