کامبد امینی حسینی عضو هیئت علمی برتر ارتباط با صنعت در گفت‌وگو با خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز درباره چالش‌های تامین منابع مالی انجام تحقیقات در کشور اظهار کرد: محدودیت‌های مالی فعالیت‌های علمی را کند و در مواردی متوقف کرده‌اند. این مشکل هم به دلیل تحریم‌ها و هم به دلیل نبود اولویت‌بندی درست برای تامین اعتبارات است. به طوری که همین منابع محدود هم به درستی تخصیص داده نمی‌شوند.
بیشتر بخوانید:
قهر مردم با رشته تاریخ/ به روز نبودن نظام آموزشی دلیل نارضایتی دانشجویان است
وی افزود: دسترسی به منابع علمی مورد نیاز برای انجام تحقیقات، در برخی موارد با چالش‌های زیادی مواجه است.به عنوان مثال محدودیت‌هایی که برای استفاده از اینترنت وجود دارد در برخی موارد سبب اتلاف وقت زیادی از محققان برای دسترسی به یک سایت علمی می‌شود. البته این مشکل با تدبیر مسئولان ذیربط در حوزه ارتباطات در هماهنگی با وزارت علوم به راحتی قابل رفع و رجوع بوده که خوب است به آن توجه بیشتری شود.
نبود برنامه جامع برای شناسایی نیازهای کشور چالش اصلی عدم دستیابی به پژوهش‌های نیاز محور
امینی تصریح کرد: نبود برنامه جامع برای شناسایی و رفع مشکلات کشور در حوزه‌های مختلف، چالش اصلی در عدم دستیابی به پژوهش‌های نیازمحور در کشور است. این مسئله سبب روزمرگی و برنامه‌ریزی برای افق‌های کوتاه مدت می‌شود، حال آنکه رفع نیازهای جامعه، نیازمند برنامه‌ریزی بلند مدت است. در حال حاضر ظرفیت‌های بسیاری در دانشگاه‌ها و مراکز پژوهشی وجود دارند و نیروهای نخبه فراوانی در حال انجام موضوعات رساله کارشناسی ارشد یا دکترا هستند یا در آینده در این مسیر ورود پیدا می‌کنند. در بسیاری موارد دیده می‌شود که موضوعاتی در قالب رساله یا پایان‌نامه تعریف و اجرا می‌شوند که چندان مورد نیاز کشور نیست و بسیاری از دانشجویان و حتی اساتید در تعریف موضوع مناسب برای تز با مشکل مواجه هستند.
عضو هیئت علمی پژوهشگاه بین‌الملی زلزله‌شناسی و مهندسی زلزله تاکید کرد: اگر برنامه جامعی برای شناسایی و رفع مشکلات کشور تهیه شود، امکان استفاده از این ظرفیت انسانی بی‌بدیل در راستای انجام طرح‌های مورد نیاز کشور فراهم می‌شود، به عنوان مثال در بسیاری از کشورهای جهان، نیازهای تخصصی دستگاه‌های اجرایی توسط نهادهای بالادستی گردآوری و در قالب موضوعات مشخصی برای دانشگاه‌ها و مراکز پژوهشی تعریف می‌شوند. این مراکز با استفاده از منابع تامین شده توسط دستگاه های اجرایی، موضوعاتی را برای دانشجویان در قالب پایان نامه یا رساله تعریف می‌کنند که رافع نیازهای تعیین شده باشد. بسیاری از این برنامه‌ها، دارای چشم‌اندازهای بیست ساله و بیشتر هستند. متاسفانه چنین فرایندی تاکنون در کشور شکل نگرفته است و این موضوع یکی از چالش‌های اساسی در زمینه تولید علم نافع و عدم رفع نیازهای کشور توسط مراکز علمی–پژوهشی است.
جهت‌دهی نامناسب نظام ارتقای اساتید به پژوهش‌ها
وی خاطرنشان کرد: مشکل دیگر در این رابطه، مرتبط با ضوابط ارتقا و ترفیع اعضای هیئت علمی است. علیرغم اینکه اقدامات خوبی در سال‌های اخیر برای لحاظ شدن فعالیت‌های ارتباط با صنعت در نظام ترفیع و ارتقا صورت گرفته است؛ اما همچنان تولید مقاله و نظام ارجاعات، شاخص اصلی سنجش فعالیت‌های علمی اساتید است. این مسئله سبب می‌شود که بسیاری از اعضای هیئت علمی از ابتدای شروع به خدمت به جای فعالیت در حوزه‌های مورد نیاز کشور که لزوما به مقاله منتهی نمی‌شود و مسیر پرچالشی است، به سمت انجام تحقیقاتی سوق پیدا کنند که منتهی به چاپ مقاله شود و شاید اغلب مورد نیاز فوری کشور نباشند.
انتهای پیام/
نظر شما