به گزارش خبرنگار علم و فناوری ایسکانیوز؛ این ایمپلنت به اندازه یک نخود است و می‌تواند به صورت بی‌سیم از طریق یک فرستنده خارجی تغذیه شود و غشای محافظ متصل به پایین جمجمه را برای درمان برخی اختلالات عصبی تحریک کند. محققان معتقدند که این ایمپلنت در درمان افسردگی‌های مقاوم به دارو و سایر اختلالات روان‌پزشکی یا عصبی کاربرد خواهد داشت و از آنجا که نسبت به سایر رابط‌های مغز و کامپیوتر کمتر تهاجمی است، تحولی را در درمان بیماران ایجاد خواهد کرد.

محققان می‌گویند: در مطالعات‌مان نشان دادیم که دستگاه ما می‌تواند قشر حرکتی را فعال کند که در نتیجه بیمار دست خود را حرکت می‌دهد. در آینده، می‌توانیم ایمپلنت را در بالای سایر قسمت‌های مغز، مانند قشر پیشانی مغز قرار دهیم، جایی که انتظار داریم عملکرد اجرایی را در افراد مبتلا به افسردگی یا سایر اختلالات بهبود بخشد.

فناوری‌های قابل کاشت موجود برای تحریک مغز توسط باتری‌های نسبتاً بزرگی تغذیه می‌شوند که باید زیر پوست در جای دیگری از بدن قرار گیرند و از طریق سیم‌های بلند به دستگاه تحریک کننده متصل شوند. چنین محدودیت‌هایی در طراحی نیاز به جراحی بیشتری دارد و فرد را در معرض بار بیشتری از کاشت سخت‌افزار، خطرات شکستگی یا خرابی سیم و نیاز به جراحی‌های جایگزین باتری در آینده قرار می‌دهد. اما محققان می‌گویند: با تغذیه بی‌سیم دستگاه با استفاده از یک فرستنده خارجی، نیاز به باتری را از بین بردیم.

این فناوری بر ماده‌ای متکی است که میدان‌های مغناطیسی را به پالس‌های الکتریکی تبدیل می‌کند. این فرآیند تبدیل در مقیاس‌های کوچک بسیار کارآمد است؛ به این معنی که برای فعال‌سازی و کنترل نیازی به مانور پیچیده یا دقیق ندارد. در واقع، ایمپلنت تمام انرژی خود را از طریق این اثر مغناطیسی دریافت می‌کند.این دستگاه دارای عرض ۹ میلی‌متر است و می‌تواند برای تجریک مغز ۱۴/۵ ولت برق تولید کند.

به گفته محققان،‌ تحریک عصبی کلیدی برای توانمندسازی درمان‌ها در فضای سلامت روان است؛ جایی که عوارض جانبی دارو و فقدان اثربخشی، بسیاری از افراد را بدون گزینه‌های درمانی کافی رها می‌کند.

تست‌های بالینی و دستورالعمل‌های آینده

محققان این دستگاه را به طور موقت روی یک بیمار انسانی آزمایش کردند و از آن برای تحریک قشر حرکتی ⎯ بخشی از مغز که مسئول حرکت است ⎯ و ایجاد پاسخ حرکت دست استفاده کردند. آنها سپس نشان دادند که دستگاه به مدت ۳۰ روز در خوک‌ها به طور پایدار با مغز ارتباط برقرار می‌کند. این کار قبلاً انجام نشده بود زیرا کیفیت و قدرت سیگنال مورد نیاز برای تحریک مغز از طریق سخت شامه قبلاً با انتقال انرژی بی‌سیم برای ایمپلنت‌های کوچک غیرممکن بود.

محققان معتقدند که این فناوری به راحتی در خانه استفاده می‌شود. یک پزشک درمان را تجویز می‌کند و دستورالعمل‌هایی را برای استفاده از دستگاه ارائه می‌کند، اما بیماران کنترل کاملی بر نحوه انجام درمان خواهند داشت.

در بازگشت به خانه، بیمار کلاه یا لباس پوشیدنی خود را به سر می‌گذارد و با ایمپلنت ارتباط برقرار می‌کند، آیفون یا ساعت هوشمند خود را فشار می‌دهد و سپس تحریک الکتریکی آن ایمپلنت شبکه عصبی را در مغز فعال می‌کند.

بیشتر بخوانید:

اولین ایمپلنت مغز کامپیوتر توسط یک محقق ایرانی کاشته شد

کاشت به یک روش حداقل تهاجمی ۳۰ دقیقه‌ای نیاز دارد که دستگاه را در استخوان روی مغز قرار می‌دهد. هم ایمپلنت و هم برش عملاً نامرئی خواهند بود و بیمار همان روز به خانه می‌رود.

رای برخی از شرایط، به عنوان مثال، صرع، ممکن است دستگاه به طور دائم یا بیشتر اوقات روشن باشد، اما برای اختلالاتی مانند افسردگی و OCD، فقط چند دقیقه تحریک در روز می‌تواند برای ایجاد تغییرات مورد نظر کافی باشد.

انتهای پیام/