به گزارش گروه فرهنگ و هنر ایسکانیوز، سریال «داریوش» به کارگردانی و نویسندگی هادی حجازی‌فر و تهیه‌کنندگی نوید محمودی در ۱۳قسمت تولید شده که مدتیست در شبکه نمایش خانگی عرضه شده است.

این سریال حول محور زندگی مردی به نام داریوش می‌چرخد که پس از سال‌ها زندگی در ترکیه به ایران بازمی‌گردد. با بازگشت به ایران، داریوش با پیشنهاد بهمن درباره بازگرداندن طلاهایی که پانزده سال پیش پنهان کرده بود، مواجه می‌شود. این مسیر او را با چالش‌ها و مشکلات فراوانی روبرو می‌کند که تمام زندگی‌اش را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

با توجه به فیلم و سریال های موفق هادی حجازی فر بخصوص نقش آفرینی در سریال موفق «پوست شیر» و بالا رفتن توقع مخاطب از این بازیگر محبوب، اما قسمت اول «داریوش» شروع قوی ای نداشت و آنگونه که باید نتوانست مخاطب قابل توجهی را جذب کند و پس از گذشت ۵ قسمت از این سریال شاید بتوان بهتر به نقد این فیلم پرداخت.

جلوه های ویژه ناپخته، سکانس های رئال و سورئال و موسیقی متن از جمله مواردیست که دست به دست هم داد تا این سریال در قسمت اول جاذبه موفقی نداشته باشد.

از قسمت دوم این سریال برخی اتفاقات باعث شد تا مخاطب، بیشتر این سریال را پس بزند. انتخاب دارک کمدی یا همان کمدی سیاه برای ساخت این اثر و وجود برخی سکانس های شوخی مانند مرد موتورسوار فضول تا تمرینات رزمی کاظم و شخصیت ترسوی داریوش از جمله مواردیست که به ضعف این سریال کمک می کند زیرا مخاطبی که پای تماشای این سریال نشسته است توقع تماشای فرم جدیدی از «پوست شیر» را دارد که در واقع باید گفت «داریوش» هیچ ارتباطی با «پوست شیر» ندارد به جز اینکه تصویربرداری این سریال را مرتضی غفوری بر عهده دارد که همان تصویربردار «پوست شیر» است.

از دیگر مواردی که شدیدا می توان به این سریال نقد وارد کرد استفاده از نام داریوش و همچنین استفاده از تیتراژ بخشی از ترانه داریوش خواننده لس آنجلسی به نام «یاور همیشه مومن» است که ترکیب نام داریوش و استفاده از ترانه ای که داریوش آن را خوانده باعث تداعی خاطر خواننده نه چندان خوش نامی می شود که علاوه بر حمایت از فتنه زن، زندگی، آزادی واکنش تندی نسبت به استفاده از نام و اثرش در این سریال داشته است. شاید اگر برای سریال فقط از نام داریوش استفاده میشد و اشاره به ترانه این خواننده نمیشد حاشیه ای هم وجود نداشت.

حتی در سکانسی از این سریال شخصیت داریوش که در حمام در حال اصلاح ریش خود است ترانه ای داریوش خواننده را زمزمه میکند که این موارد می تواند نقد جدی نسبت به این سریال باشد.

انتخاب بازیگران با وجود اینکه به درستی انتخاب شده اما چندان بدون نقد هم نیست، برای مثال اختلاف سن ژیلا شاهی با هادی حجازی فر انقدر زیاد نیست که در نقش پدر و دختر در کنار یکدیگر قرار بگیرند کمااینکه مخاطب در سینمایی «موقعیت مهدی» این دو بازیگر را در نقش زن و شوهر به یاد دارد و نقش پدر و دختر چندان دلنشین نیست حتی اگر به خوبی از عهده نقش برآمده باشند. همچنین با گذشت ۵ قسمت از این سریال، بود و نبود نوه داریوش چندان فرقی ندارد و اصلا وجود چنین شخصیتی در سریال هیچ جذابیت یا دافعه ای ایجاد نکرده است.

همچنین شخصیت سحر دولتشاهی بر خلاف سریال «افعی تهران» برای این سریال چندان جذاب نیست و با گریم تلاش شده سن سحر دولتشاهی برای شخصیتش در سریال «داریوش» کمتر دیده شود که به جای گریم، استفاده از بازیگر جوان تری میتوانست گزینه بهتری برای این سریال باشد.

با وجود گذشت ۵ قسمت از سریال اما روند داستان به کندی پیش می رود و به اصلاح قلاب داستان به ذهن مخاطب گیر نمی کند و همچنان این سریال در حال معرفی خود و جا انداختن شخصیت های داستان است.

اینکه با پیش روی سریال و انتشار قسمت های جدید در هفته های آینده روند داستان بیش از پیش مشخص شود که بر کسی پوشیده نیست، مهم این است که این سریال در قسمت های اول نتوانسته قلاب خود را گیر بندازند و مخاطب حداکثری را با خود همراه کند بااین حال و با وجود نقدهایی که به سریال «داریوش» وارد است اما در مجموع جزو رده فیلم های بد قرار نمی یگرد و میتوان هرهفته منتظر قسمت جدید آن بود.

انتهای پیام/