به گزارش گروه فرهنگ و هنر ایسکانیوز، سریال «غربت» جدیدترین اثری است که توسط مجموعه نمایش خانگی و در ژانر درام و جنایی به کارگردانی امیر پورکیان و به تهیه‌کنندگی صادق یاری تولید شده که در آن بازیگران مطرحی چون مهدی حسینی‌نیا، آناهیتا درگاهی، بهاره کیان‌افشار، ترلان پروانه، حسین مهری، سوسن پرور، مهدی میامی و لادن ژاوه‌وند به ایفای نقش می پردازند.

«غربت» داستان گروهی از قاچاقچیان مواد مخدر را روایت می کند که برای دور زدن صاحب کارشان و مهاجرت نیاز به سرمایه هنگفتی دارند و به همین دلیل دست به سرقتی بزرگ می‌زنند.

این سریال که هنوز بیش از یک قسمت آن عرضه نشده می توان در همین یک قسمت شکست سنگین سریال را پیش بینی کرد، سریالی که با وجود بازیگران خوش کارنامه، لوکیشن های متنوع و حتما بودجه زیاد اما هیچ حرفی برای گفتن ندارد؛ سریالی که زمان قسمت اول آن حدود یک ساعت و ۲۰ دقیقه است که چنین زمانی برای یک سریال آن هم در قسمت اول نیاز به اعتماد به نفس خیلی بالایی دارد که حتی در گیم آف ترونز هم شاهد قسمتی با زمان بالای یک ساعت نبودیم.

این سریال با پخش یک بیانیه در خصوص معضلات حاشیه نشینی به عنوان یک معضل اجتماعی کار خود را شروع می کند که متاسفانه در هیچ کجای این فیلم نه در شخصیت پردازی و نه در دیالوگ شاهد پرداختن به معضل حاشیه نشینی نیستم بلکه فقط زندگی شخصیت های سریال در یک مکان نامعلوم به نام حاشیه سپری می شود و شما با گذشت یک ساعت و ۲۰ دقیقه شاهد دغدغه ای برای این معضل نیستین و گویا عوامل ساخت صرفا به صدور بیانیه در ابتدای فیلم بسنده کرده اند تا خود را دغدغه مند نشان دهند.

در اولین گام برای نقد این فیلم باید نگاهی به بازیگران سریال بیندازیم. با وجود بازیگران نام آشنایی چون بهاره کیان افشار، ترلان پروانه و آناهیتا درگاهی اما پرداختن به موضوع حاشیه نشینی (به ادعای بیانیه ابتدای سریال) چیزی نیست که از عهده بازیگرانی که عمدتا نقش های لاکچری و عاشقانه را در کارنامه خود دارند بربیاید.

در سکانسی از این سریال یکی از شخصیت های خانم سریال که مثلا حاشینه نشین هم هست با یک موتور و کاپشن چرم دیده می شود که این مدل در واقعیت هیچ شباهتی به حاشیه نشینی در تهران ندارد و بیشتر سبک زندگی لاکچری را بیان می کند که بهتر بود عوامل سازنده از جمله کارگردان قبل از تولید سریالشان سری به حاشیه های تهران و کوره های آجرپزی می زدند تا کمی بهتر با واقعیت روبرو می شدند.

یکی دیگر از نقاط ضعف شدید این سریال در همان قسمت اول مواجه شدن یکباره مخاطب با تعداد زیادی از شخصیت ها است که هرکس از گوشه ای وارد صحنه شده و اصلا مخاطب متوجه خط و ربط ها نمی شود و نمی داند اسم هرکسی چیست و رابطه اش با آن یکی شخصیت داستان چگونه است.

از دیگر نقدهای وارد به سریال «غربت» صداگذاری شدیدا اذیت کننده ای است که گاها متوجه کلماتی که بین شخصیت های فیلم رد و بدل می شود نمی شویم و دیالوگ ها گنگ و نامفهوم است.

در این سریال بنری از لوگوی کمیته امداد روی درب یه مغازه بسته زده شده که پلان های زیادی را با این بنر شاهد هستیم و سوالی که ذهن مخاطب را درگیر می کند این است که آیا کمیته امداد اسپانسر این فیلم است و اگر جواب مثبت است باید به حال بیت المال تاسف خورد که خرج چنین سریال های ضعیفی می شود.

در پایان باید گفت کارگردان هیچ گونه برداشت درستی از معضل حاشیه نشینی در ایران ندارد و شناختی از سبک زندگی در حاشیه و تیپ و شخصیت افرادی که درگیر حاشیه نشینی هستند به دست نیاورده و صرفا یک اثر ضعیف با بهره گیری از حاشیه نشینی در غرب را و الگوگیری از فیلم های هایوودی را به مخاطب عرضه کرده و حتی در پرداختن به شخصبت های داستان نیز شاهد تعدادی بازیگر صورت عملی و لاکچری سینما هستیم که هیچ سنخیتی با روند داستان ندارند و نمی توان این افراد را به عنوان لات های حاشیه شهر باور کرد و باید گفت با یک اثر گانگستر عروسکی طرف هستیم.

انتهای پیام/