به گزارش خبرنگار اجتماعی ایسکانیوز، در سالهای اخیر به جهت کمبود پرستار فشار کاری وارد بر پرستاران افزایش پیدا کرده و بارها شاهد تجمعات متعدد بودیم. پرستاران معتقدند که علاوه بر موضوع فشار کاری تبعیضهای بسیاری میان کادر درمان وجود دارد و حقوق دریافتی پرستاران متناسب با حجم کاری که انجام میدهند، نیست.
اخیرا عباس عبادی معاون پرستاری وزارت بهداشت از افزایش ۲.۵ برابری ضریب ریالی اضافه کاری پرستاران خبر داد اما اگرچه این اقدام قدم مثبتی در راستای مطالبات پرستاران است اما چندان به مذاق آنها خوش نیامد و معتقدند که عدالت در پرداخت و کاهش فشار کاری باید محقق شود و افزایش مبلغ اضافهکاری دردی دوا نمیکند.
از پرستاران خواستیم تا نظر خود را در این باره بیان کنند. یکی از پرستاران در این خصوص به ایسکانیوز گفت: با توجه به این سنگینی کار و فشار کار، این اضافهکاری که از ۲۰هزار تومان به ۵۰ هزار تومان رسیده، هیچ ارزشی ندارد. لازم به ذکر است که اضافهکاری اجباری هم در قانون ممنوع است. برای جلب رضایت پرستاران این حجم کار را کاهش دهند و تعداد شیفتها را کم کنند.
اضافهکاری اجباری یعنی فرسودگی شغلی
پرستار دیگری هم معتقد است که با توجه به فشار کاری روز افزون که از یک پرستار بخش داخلی میخواهند که تعداد بیمار تحت نظر را ۲ برابر کند، ساعت اضافهکار اگر به ساعتی ۴۰۰ هزار تومان هم برسد، ارزشی ندارد.
بنا به گفته این پرستار، فرسودگی شغلی که با اضافهکاری متعدد ایجاد میشود، ۱۰ برابر بیشتر از مبلغ اضافهکار هزینه دارد؛ به جای اضافهکار کمبود پرستار را جبران کنید.
یکی از پرسنل فوریتهای پزشکی هم با اشاره به سختی کاری که دارند، گفت: شیفتهای ما جادهای است و بیش از ۲۰۰ کیلومتر را طی میکنیم و عملا به صرفه نیست که اضافهکاری کنیم.
همان مبلغ اضافهکار را هم برای مالیات میدهیم
پرستار دیگری هم به مالیاتها اشاره کرد و گفت: اضافهکار اجباری یعنی یه جای جبران کمبود نیرو، پرسنل را مجبور به گذراندن ساعت اضافه در بیمارستان کنند. ما جای چند نفر کار میکنیم اما در زمان محاسبه مالیات تمام پول اضافه کار بابت پرداخت مالیات کسر میشود.
فوقالعاده خاص را اجرا کنید
برخی هم بر این باور هستند که تصمیماتی از این دست، تقلیل دادن مطالبات پرستاران است. یکی از پرستاران در این باره توضیح داد: هیچ همکاری اضافهکار اجباری نمیخواهد، فوقالعاده خاص باید اجرا شود که حقوق افزایش پیدا کند.
برخی مطرح کردند که همان اضافهکاری اجباری هم به درستی محاسبه نمیشود. یکی از پرستاران در این خصوص توضیح داد: به اجبار هر ماه ۸۰ ساعت اضافهکاری میکنیم اما هر ماه به دلیل اهمالکاری کارگزینی و حسابداری چند ساعت از اضافهکار ما محاسبه نمیشود. یا مثلا اگر سر پرستار و مترون به موقع تایید نکنند، هزینه با تاخیر حساب میشود.
پرستار با سابقه دیگری هم عنوان کرد: نفس انجام اضافهکار اشتباه است و موجب بهرهکشی از پرسنل میشود. پرسنلی که همین الآن هم جای چند نفر کار میکند، شاید تمایلی به انجام اضافهکار نداشته باشد، در این صورت تکلیف چیست؟
تعرفهگذاری را به درستی اجرا کنید
وی افزود: دوستان وزارتخانه آدرس غلط را دنبال میکنند درحالی که اعتراضات پرستاران برای بهبود معیشت بود. ما میخواهیم احکاممان اصلاح شود، فوقالعاده خاصی که مجلس تصویب کرده، پرداخت شود. یا تعرفهگذاری درستی انجام شده و به اندازه واقعی عملکرد، حقوق بگیریم نه این که در هر بیمارستانی بخش زیادی از کار را پرستاران انجام دهند اما در فاکتور بیمه به اسم پزشکها ثبت شود.
ما نیاز به رفاهیات داریم نه رفاهیات با مبالغ نجومی که بانکها و بعضی ارگانها میگیرند، بلکه همین رفاهیات اندکی که دولت تصویب کرده را هم وزارت بهداشت پرداخت نمیکند.
مطالبه ما اعمال سختیکار است
پرستار دیگری هم به خودکشی و مهاجرت پرستاران اشاره کرد و گفت: هیچکدام از پرستاران اضافهکار نمیخواهند. اکثر همکاران دچار افسردگی شدید شدهاند. آمار خودکشی زیاد شده. فقط خواسته من برقرای سختی کار است تا بتونیم زود بازنشسته شویم.
دبیرکل خانه پرستار هم میگوید که اضافهکار اجباری طبق بند پنج آییننامه قانون ارتقای بهرهوری، خلاف قانون است و فقط تا ۸۰ ساعت باید با رضایت طرفین باشد اما دانشگاههای علوم پزشکی خلاف قانون عمل میکنند و بدون رضایت پرستاران تا ۱۷۵ ساعت هم اضافه کار اجباری حضوری میگذارند تا کمبود پرستار را به صورت کاملا ارزان قیمت جبران کنند.
به گزارش ایسکانیوز، گفتوگو با پرستاران نشان میدهد که عمده مطالبه آنها اصلاح احکام شغلی، اعمال فوقالعاده خاص و اجرای تعرفهگذاری است. از طرفی آنها میخواهند که سختی کار اعمال شده و تعداد شیفتها کاهش پیدا کند و عملا تمایلی برای اضافهکاری اجباری ندارند به همین جهت اخباری از این دست نه تنها نظرشان را جلب نمیکند بلکه موجبات افزایش اعتراضات را هم مهیا میکند.
انتهای پیام/
نظر شما