به گزارش خبرنگار علم و فناوری ایسکانیوز؛ دانشگاه‌ها در زمره مهم‌ترین نهادهای تاثیرگذار در ظهور و شکل دادن به جهان مدرن به شمار می‌آیند. این نهادها نقشی اساسی در پاسخگویی به چالش‌های پایان‌ناپذیری ایفا می‌کنند که بی‌وقفه در جهان مدرن رخ می‌نمایند. شتاب ظهور این چالش‌ها و تنوع آنها در قیاس با آنچه در جهان گذشته پدیدار می‌شد، به مراتب افزایش یافته است.
دانشگاه‌ها می‌توانند برای مقابله با چالش‌های جهان در سطوح مختلف نقش ایفا کنند. آنها تحقیقات پیشگامانه‌ای را در مورد علل ریشه‌ای چالش‌های آب و هوایی و امیدوار کننده‌ترین راهکارها را برای مقابله با آنها ارائه می‌دهند و در عین حال رهبران امروز و فردا را آموزش می‌دهند.
علاوه بر این، دانشگاه‌ها دائما در حال نوآوری و پرورش فناوری‌های جدید، شرکت‌ها و ابزارهای پشتیبانی برای تصمیم‌گیری‌های درست هستند که می‌توانند این چالش‌ها را حل کنند. البته با وجودی که دانشگاه‌ها نهادهایی تاثیرگذار روی جامعه هستند، دانش، قابلیت‌ها و اکوسیستم‌های نوآوری آنها در حمایت از جوامع و برای رسیدگی به بحران پایداری جهانی تحت تاثیر قرار نگرفته است.
مجمع اقتصاد جهانی در گزارش اخیر خود با پرداختن به موضوع نقش دانشگاه‌ها در رفع چالش‌های بزرگ جهان می‌گوید که همکاری بیشتر و استراتژیک‌تر بین دانشگاهی - و همکاری‌های جاه‌طلبانه و مؤثرتر با شرکای خارجی - می‌تواند تلاش‌های مشترک مؤثرتری را برای اطمینان از توسعه اقتصادی و نجات طبیعت و آب و هوا ممکن کند. البته خود این همکاری کار ساده‌ای نیست.
چالش‌های همکاری
رقابت برای بودجه کمیاب، ساختارهای انگیزشی تحصیلی و مسیرهای پیشرفت شغلی همیشه برای همکاری در داخل یا خارج از دانشگاه کارساز نیست. هیو برادی، رئیس دانشگاه امپریال کالج می‌گوید: هنگامی که صحبت از کار با شرکای خارجی می‌شود، بخشی از مشکل در «ویترین مغازه» دانشگاه نهفته است. ذینفعان بیرونی اغلب درک روشنی از توانایی‌های دانشگاه ندارند و ممکن است برای هدایت این مؤسسات اغلب غیرمتمرکز تلاش کنند.
علاوه بر این، به نظر می‌رسد که شانس‌ها به طور فزاینده‌ای در برابر اتحادهای بین‌المللی مؤثری که می‌توانند پیشرفت گام به گام را امکان‌پذیر کنند، انباشته شده است.
سیاسی شدن فزاینده چالش‌های جهانی، افزایش نظارت بر منابع مالی، حمایت‌گرایی ملی در مورد مالکیت معنوی و فناوری‌ها و عدم سرمایه‌گذاری بلند مدت دولت در تحقیق، نوآوری و آموزش موانع اصلی هستند. با این حال، علیرغم این چالش‌ها، رویکردهای نوآورانه تأثیر قابل توجهی را ایجاد می‌کنند.
ایجاد ساختارها و همکاری‌های جدید
همکاری در داخل و بین دانشگاه‌ها برای ترکیب نقاط قوت آنها در حمایت از تأثیر دنیای واقعی در مقیاس بزرگ ضروری است. امپریال کالج برای مقابله با چالش همکاری با دانشگاه‌های دیگر، چهار کالج جدید علوم همگرایی ایجاد کرده است تا بتواند قابلیت دانشگاه‌ها را بررسی کند. این کالج‌ها محدودیت‌ها و مرزهای دپارتمانی و اساتید دانشگاهی را درنوردیده‌اند تا جوامع بزرگ‌تری از محققان را با تمرکز بر حوزه‌های استراتژیک مانند هوش مصنوعی، پزشکی و علوم آب و هوا ایجاد کنند.
علاوه براین، یک همکاری بین رشته‌ای جدید بین محققان دانشگاه پنسیلوانیا شکل گرفته است که در آن محققان در حال بررسی آینده مالی آب و هوا پس از تصمیم مهم کنفرانس ۲۰۲۴ آب و هوای سازمان ملل یا COP۲۹ هستند.
این همکاری با ادغام رشته‌هایی چون اقتصاد، ژئوپلیتیک، حقوق و چندین رشته دیگر، متخصصان را در ارائه ایده‌های نوآورانه برای کمک به جهان در دستیابی به اهداف مالی آب و هوایی خود درگیر می‌کند.
دانشگاه کمبریج نیز با همکاری با دانشگاه‌های دیگر قصد دارد در حول محور امیدوارکننده‌ترین راه‌حل‌های سیاستی و ایجاد نوآوری‌ها حرکت کند و در این راستا، با کالج اقتصاد لندن در مسیرهای صفر خالص همکاری می‌کند که رشد و شکوفایی اقتصادی را به همراه خواهد داشت. اصطلاح صفر خالص به معنی خودداری از افزودن به تولید گازهای گلخانه‌ای در جو زمین است. دستیابی به صفر خالص مستلزم کاستن از میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای تا حد امکان و متعادل کردن تولید کربن ناشی از فعالیت‌های مختلف از طریق جذب و حذف مقدار کربن معادل کربن تولیدی است.
دانشگاه کمبریج همچنین با کالج حکمرانی دانشگاه ویتواترسرند در آفریقای جنوبی همکاری می‌کند تا کسب‌وکارهای پیشرو را برای مشارکت در سیاست‌های عمومی تشکیل دهد.
به غیر از این با دانشگاه منچستر نیز قراردادهایی امضا کرده است تا یک خوشه نوآوری بین بریتانیایی برای تقویت رشد شرکت‌های نوپا، جذب سرمایه‌گذاری و توسعه اقتصادی فراگیر در سراسر بریتانیا ایجاد کند.
تأثیرگذاری از طریق مشارکت
برای ایجاد تغییرات در دنیای واقعی، مشارکت ضروری است. این موضوع به رسمیت شناخته شده است که پرداختن به چالش‌های جهانی مستلزم اقدام بلندپروازانه برای ایجاد استراتژی‌های موثر ملی، منطقه‌ای و مکان محور است.
به عنوان مثال، موسسه تحقیقات پایداری و نوآوری وابسته به اندونزی- سنگاپور با همکاری با صندوق وقف اندونزی، وزرات آموزش عالی، دانشگاه فنی نانیانگ سنگاپور و چهار دانشگاه اندونزی سعی دارد محققان و دانشجویان و شرکای صنعتی اندونزی و سنگاپور را درگیر تحقیقاتی کند که تمرکز آن بر کاهش تغییرات آب و هوا و پایداری برای آب و هوای گرمسیری جنوب شرقی آسیا است.
این همکاری همچنین ابتکاراتی مانند آزمایشگاه زنده انرژی‌های تجدیدپذیر را برای پل زدن تحقیقات دانشگاهی و کاربردهای صنعتی توسعه می‌دهد.
همکاری‌های مبتنی بر مکان، قدرت مشارکت ذینفعان را بیشتر برجسته می‌کند. در دانشگاه علم و صنعت ملک عبدالله، با همکاری شرکت الکتریک عربستان، فناوری جذب کربن پیشرفته متناسب با انتشار گازهای گلخانه‌ای نیروگاه و شرایط محیطی عربستان سعودی انجام شد.
این مشارکت با استقرار یک سیستم جذب کربن در کارخانه تولید انرژی رابغ به اوج خود رسید که از انتقال کم کربن و اهداف صفر خالص عربستان سعودی حمایت کرد.
به طور مشابه، ابتکار حفاظت از کمبریج نمونه‌ای از همکاری دانشگاهی- عملی است که تحقیقات را در رشته‌های مختلف با ۱۰ سازمان بین‌المللی حفاظتی متمرکز می‌کند تا حفاظت از تنوع زیستی را تغییر دهد.
تنها تعدادی از تأثیرات ملموس این خوشه شامل کمک به استراتژی تنوع زیستی و مدیریت یک برنامه در مقیاس بزرگ برای بازسازی مناظر و سواحل دریایی در سراسر اروپا است.
شرایط ضروری برای موفقیت
در حالی که نمونه‌های زیادی در سطح جهانی وجود دارد، به دلیل بدتر شدن تغییرات آب و هوا و بدتر شدن بحران طبیعت، خیلی بیشتر از راه‌حل‌هایی که بتوان آن را اجرا کرد، مورد نیاز است. اقدام فوری واقعا ضروری است.
در این مسیر، دانشگاه‌ها نقش مهمی دارند، اما تنها از طریق همکاری می‌توانند به پتانسیل کامل خود دست یابند. دولت‌ها می‌توانند بودجه و سیاست‌هایی را برای تقویت نوآوری ارائه دهند، در حالی که مشاغل و نیکوکاران منابع را فراهم می‌کنند و تلاش‌های دانشگاهی را با نیازهای دنیای واقعی هماهنگ می‌کنند.
انجمن‌هایی که دانشگاه‌ها، بخش‌های دولتی و خصوصی و جامعه مدنی را تشکیل می‌دهند برای گفت‌وگو، شناسایی شکاف‌ها و ایجاد اعتماد حیاتی هستند – که هر کدام کلیدی برای همکاری مؤثر است.
مدل مشارکت دانشگاهی که همکاری در مقیاس بزرگ بین اساتید، بخش‌های دولتی، خصوصی و بشردوستانه را ترویج می‌کند، توسط مجمع جهانی اقتصاد پیشگام است.
یکی از نمونه‌ها شتاب دهنده تاثیر هوانوردی است، مشارکتی که شامل محققان، مدل‌سازان، صنعت، دولت و امور خیریه برای پیشبرد هوانوردی پایدار است.
گزارش مربوط به این موضوع، پنج سال برای ترسیم آینده‌ای جدید برای هوانوردی، در حال شکل‌گیری سیاست‌های دولت، تحقیق و توسعه صنعت و استراتژی‌های سرمایه‌گذاری، با کاربردهای بالقوه در بخش‌های غذا، استفاده از زمین و زیرساخت‌ها است.
با رشد چالش‌های پایداری، دانشگاه‌ها باید راه‌حل‌هایی را از طریق همکاری استراتژیک ارائه دهند. دانشگاه و شرکای آن با پرورش ایده‌ها و گسترش آنها می‌توانند تأثیرات تحول‌آفرینی ایجاد کنند. اکنون زمان عمل فرا رسیده است و پاداش‌های بالقوه آن بسیار زیاد است.
انتهای پیام/
نظر شما