به گزارش گروه فرهنگ و هنر ایسکانیوز، زمستان سال گذشته بود که تصمیم برای افزایش قیمت بلیت سینما در سال ۱۴۰۴، صدای بسیاری از منتقدین و دلسوزان این صنعت را درآورد و در این بین برخی معتقد بودند که با افزایش قیمت بلیت سینما نمی توان هزینه تولید و سینماداری را جبران کرد بلکه با پایین نگه داشتن قیمت بلیت و در ازای آن افزایش تعداد مخاطبان می توان به میزان فروش بالا دست یافت و برخی نیز معتقد بودند که قیمت بلیت سینما در ایران بسیار ناچیز است و باید به قیمت های جهانی نزدیک شود.
حالا با اتمام اکرانهای ویژه نوروزی و مقایسه میزان فروش نوروز ۱۴۰۴ با سال های قبل بهتر میتوان در خصوص نتیجه افزایش قیمت بلیت سینما نتیجه گیری کرد.
میزان فروش آثار سینمایی اکران نوروزی در بازه زمانی ۸ اسفند ۱۴۰۳ لغایت ۱۴ فروردین ۱۴۰۴ مبلغی بالغ بر ۲۱۳ میلیارد و ۱۱۰ میلیون تومان با فروش تعداد ۲ میلیون و ۲۸۰ هزار و ۴۳ عدد بلیطت را ثبت کرده است.
میزان فروش آثار سینمایی اکران نوروزی در بازه زمانی ۱۶ اسفند ۱۴۰۲ لغایت ۱۳ فروردین ۱۴۰۳ مبلغی بالغ بر ۱۸۱ میلیارد و ۸۱۴ میلیون تومان با فروش تعداد یک میلیون و ۳۳۹ هزار و ۸۶۸ عدد بلیت را ثبت کرده است.
میزان فروش آثار سینمایی اکران نوروزی در بازه زمانی ۲۴ اسفند ۱۴۰۱ لغایت ۱۳ فروردین ۱۴۰۲ مبلغی بالغ بر ۵۵ میلیارد و ۱۷۲ میلیون تومان با فروش تعداد یک میلیون و ۱۱۶ هزار و ۴۶۸ عدد بلیت را به ثبت رسانده است.
فروش نوروز امسال به دلیل طولی بودن زمان اکران نوروزی بیش از سالهای گذشته و شرایط نابرابری که ایجاد کرده است باعث شده تا به ظاهر، میزان فروش بلیت بیش از سالهای گذشته نشان داده شود این در حالی است که اگر بخواهیم میزان مخاطبان نوروز ۱۴۰۴ را تنها در بازه ۱۴روز تعطیلات در نظر بگیریم، آمار تعداد بلیت فروخته شده امسال به شدت نازل میشود.
رضا منتظری منتقد سینما در گفتوگو با خبرنگار فرهنگی ایسکانیوز با بیان اینکه یکی از مهمترین واژههایی که ما در ادوار گذشته از زبان مسئولان فرهنگی دولتهای مختلف به خصوص برخی از مدیران سینمایی شنیدیم همواره روی مساله عدالت فرهنگی تاکید داشتند گفت: این عدالت فرهنگی شعار قشنگی است اما واقعاً در عمل این موضوع را میبینیم؟ متاسفانه اغلب مدیران فرهنگی بر ضد این شعار زیبا عمل کردند.
منتظری با اشاره به اینکه کالای فرهنگی را نباید فقط به نام برای یک عده از افراد متمول بخواهیم بلکه کالای فرهنگی باید در اختیار عموم مردم قرار بگیرد اظهار داشت: دولت و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی باید یارانه ویژهای را به کالای فرهنگی اختصاص دهد. برخی معتقدند که هزینه ۱۰۰ هزار تومان برای بلیت سینما پول زیادی نیست و آن سینمادار چگونه باید پول خود را دربیاورد؟
وی با بیان اینکه من هم معتقدم ۱۰۰ هزار تومان واقعا امروز پول یک سطل ماست هم نیست افزود: باید ببینیم آیا یک خانواده طبقه متوسط یا طبقه کارگر این ۱۰۰ هزار تومن را میتواند برای خانواده چهار پنج نفره خودش تامین کند؟ امروزه سینما رفتن با احتساب اینکه مثلاً یک خانواده چهار نفره چهار عدد بلیت سینما بخرند و با هزینه رفت و آمد و احیانا مقداری خوراکی حداقلی چیزی حدود یک میلیون تومان آب خواهد خورد در صورتی که حداقل حقوق یک کارگر رقم بسیار ناچیزی است و با آن یک میلیون تومان میتواند بخشی از مشکلات زندگی خود را حل کند که قطعاً سینما، فرهنگ و هنر از سبدش حذف میشود.
این منتقد سینما اظهار کرد: وقتی ما در کشورمان دم از عدالت فرهنگی میزنیم این عدالت را میبایست ترویج و گسترش بدهیم. من دیدم یک سری از مدیران با برخی رسانهها مصاحبه کردند و قیمت بلیت سینما را با دلار و با برخی کشورهای منطقه قیاس کردند که دو تا سوال مطرح می شود؛ اول اینکه کدام یکی از سالنهای سینمای ما به کیفیت سالنهای سینمای کشورهایی که مثال زدند است؟ دوم اینکه کدام یکی از فیلمهای کیفیتی مانند کیفیت فیلمهای آنان را دارد؟
وی سرانه درآمد قشر متوسط و کارگری کشورمان را با سرانه درآمد قشر متوسط و کارگری سایر کشورها مقایسه کرد و گفت: این قیاس یک قیاس مع الفارق است که فقط انجام میدهیم تا از سر خودمان باز کنیم. یک سری مسائل را انگار اساساً برای خودفریبی و دگر فریبی انجام میدهیم. ما نباید خودمان را قیاس کنیم که مثلاً در امارات متحده عربی قیمت بلیت سینما چقدر است و ما بر آن اساس جلو برویم.
منتظری در پایان با اشاره به اینکه مبحث ما در مورد اقتصاد فلج سینماست گفت: در ماه مبارک رمضان طرح افطار تا سحر طرحی که یک زمانی استقبال خوبی از آن میشد هم شکست خورد و باید یک بار از خودمان بپرسیم درد کجاست؟ مشکل کجاست؟ چرا نمیتوانیم عموم افراد جامعه را به سالنهای سینما دعوت کنیم؟ آن صفهای طویلی که یک زمانی برای تماشای فیلمهای سینمایی شکل میگرفت کجاست؟
با یک مقایسه ساده بین میزان فروش اکران نوروزی امسال با سال های گذشته میتوان پی برد که نظر آن دسته از منتقدین سینما که معتقد به پایین نگه داشتن قیمت بلیت و افزایش تعداد مخاطبان مخاطبان هستند به واقعیت و نجات صنعت سینما و همچنین بازگشت پول و سرمایه به سرمایه گذار و سینمادار نزدیکتر است.
انتهای پیام/
نظر شما