به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز، مقصود فراستخواه عضو هیئت علمی موسسه پژوهش و برنامه‌ریزی آموزش عالی در کنفرانس بین‌المللی ارزیابی و تضمین کیفیت در نظام‌های دانشگاهی که سه‌شنبه ۲ اردیبهشت ماه ۱۴۰۴ برگزار شد، اظهار کرد: ارزیابی کیفیت در دانشگاه‌های ایران ساختارمند و نهادمند نشده‌اند. کیفیت وقتی ایجاد می‌شود که سیستم رویت‌پذیر و شفاف باشد. با این وضعیت به آینده‌ای پرتاب می‌شویم که
وی افزود: من مطالعه‌ای در دانشگاه‌های تراز جهانی انجام دادم و به این نتیجه رسیدم که یکی از اصلی‌ترین عناصر ارتقای یک دانشگاه به سطح جهانی، ارزیابی کیفیت در نظام دانشگاهی است. کیفیت فقط ارزش معرفت‌شناختی ندارد و باید خیر عمومی ایجاد کند. چرخش‌های کیفیت در جهان حرکت از معرفت‌شناسی به منفعت‌شناسی، از ارزش‌های نظری به ارزش‌های کاربردی و از دانش‌آفرینی به ارزش‌آفرینی است.
فراستخواه خاطرنشان کرد: کیفیت در سال‌های اخیر امری جهانی شده است و دیگر ملت-دولت‌ها مسئول ارتقای کیفیت نیستند. برای مثال دانشگاه تهران برای پیشرفت به حضور استادان بین‌المللی نیاز دارد و فقط یک دانشگاه ملی نیست. یکی دیگر از تغییرات کیفیت در آموزش عالی رسیدن دانشگاه‌ها به ارزش‌های معاملاتی رقابت و شراکت است. هر چند ورود دانشگاه به معاملات و شراکت نگران‌کننده است؛ اما واقعیت جهان جدید است. برخی چرخش‌ها ممکن است دانشگاه را به سمت ابتذال ببرد؛ اما ناگزیر هستند. برای مثال دانشگاه قبلا میگفت من می‌اندیشم و خوانده می‌شوم پس هستم؛ اما امروز می‌گوید من دیده و دنبال می‌شوم، پس هستم.
عضو هیئت علمی موسسه پژوهش و برنامه‌ریزی آموزش عالی گفت: ارزیابی باید وارد سیستم‌های مختلف دانشگاه باشد. تا زمانی که صدای ذی‌نفعان درونی و بیرونی شنیده نشده باشد، کیفیت وجود ندارد. راهکار دیگر این است که تخصیص منابع بر اساس کیفیت و اثربخشی انجام شود. بررسی‌های آماری نشان می‌دهد که وقتی کره جنوبی تصمیم گرفت بر اساس نتایج کیفیتی، بودجه اختصاص دهد، شاهد رشد شدید کیفیت بود. یکی دیگر از اقدامات ایجاد شده در کره جنوبی این است که نهادهای اعتبارسنجی، مستقل و معتبر باشند، نه بخشی از نهادهای دولت.
انتهای پیام/
نظر شما