به گزارش ایسکانیوز، در سال ۱۸۹۳ در شهری در شمال شرقی آلمان نخستین شرکت تاکسیرانی جهان تأسیس شد. دیگر به جای درشکه، «بنز ویکتوریا»ی چهارسرنشین مسافران را جابهجا میکرد. اینک «تاکسیرانی سنتی» پس از چندین دهه در حال دگرگونیهای ژرفی است.
بنز ویکتوریا - نخستین شرکت تاکسیرانی مدرن جهان
مدل چهارسرنشین این خودرو را برای خدماترسانی انتخاب کرد
وقتی «فریتس کُخ» و «فریدریش لوتسمان» در ۱۷ سپتامبر ۱۸۹۳ در شهر «دِساو» آلمان نخستین شرکت تاکسیرانی مدرن جهان را تأسیس کردند، احتمالا انتظار نداشتند که چند دهه بعد یک راننده تاکسی سابق، وزیر امور خارجه کشورشان شود.
«یوشکا فیشر»، سیاستمدار آلمانی از حزب سبزها که در نخستین ادوار مذاکرات هستهای با ایران با نمایندگان تهران به سرپرستی «حسن روحانی» سر میز مذاکره مینشست، سرشناسترین راننده تاکسی آلمان برشمرده میشود. او که دیپلم نداشت، تصمیم گرفت به «دانشگاه زندگی» برود و از طریق رانندگی تاکسی هر چه بیشتر با مردم در تماس باشد.
این مسلما تنها داستان شنیدنی تاریخچه ۱۲۵ ساله تاکسیرانی مدرن نیست. بحثهای سیاسی و اجتماعی گهگاه عجیب و غریب در تاکسیهای ایران هم از جمله همین داستانها هستند. تاکسی و رانندگی تاکسی بهدلیل تنیدگی در زندگی شهری بارها دستمایه کار هنرمندان نیز بوده است؛ از جمله «راننده تاکسی» مارتین اسکورسیزی با هنرمندی «رابرت دنیرو»
یوشکا فیشر، وزیر خارجه وقت آلمان (نفر اول از راست) در مذاکرات هستهای با طرف ایرانی در سال ۲۰۰۴؛ فیشر تجربه کار به عنوان راننده تاکسی را دارد و گفته است که تاکسیرانی به او درسهای زیادی راجع به زندگی آموخته است
گذشته از جنبه اجتماعی، تاکسی به عنوان یکی از ابزارهای رفتوآمد از بدو تولد متأثر از تغییرات تکنولوژیک هم بوده است. شرکتهای تاکسیرانی برای بهبود خدمات خود همواره از فناوری کمک گرفتهاند.
تأسیس نخستین شرکت تاکسیرانی مدرن جهان در سال ۱۸۹۳ خود گام بلندی در جهت اتوماسیون حملونقل بود. با آمدن خودرو به عنوان تاکسی، نه اسبی لازم بود برای کشیدن درشکه و نه خدمهای برای حمل تخت روان. نیاز تنها به رانندهای بود که خودرو را هدایت کند.
این روند اتوماسیون همچنان ادامه دارد. تازهترین نمونه آن کار بر روی «روبوتاکسی»ها یا تاکسیهای خودران است.
از سوی دیگر، در سالهای اخیر با تأسیس شرکتهایی مانند اوبر و نمونههای ایرانی آن، مدل «سنتی» تاکسیرانی به چالش کشیده شده است. طرحهای اشتراک خودرو هم رفتهرفته تغییرات شگرف دیگری در پدیده تاکسیرانی ایجاد خواهند کرد.
دست شرکتهایی مانند «اوبر» برای خدماترسانی در همه کشورها باز نیست. در آلمان به عنوان نمونه قانون برای حمایت از شرکتهای تاکسیرانی، رانندهها و البته مسافران به «اوبر» اجازه فعالیت نمیدهد. «اوبر» و دیگر شرکتهای فعال در عرصه حملونقل به همین خاطر به دنبال طرحهای دیگری هم رفتهاند. اوبر مثلا با خودروسازی تویوتا در ژاپن برای طراحی و ساخت خودروهای خودران تفاهمنامه همکاری امضا کرده است.
تاکسی برقی بدون راننده به نام "کیوب" ساخت شرکت کونتیننتال در نمایشگاه ۲۰۱۷ فرانکفورت
رقابت در این عرصه دیگر رقابت شرکتهای تاکسیرانی بر سر تصاحب بازار محلی نیست، بلکه کشمکش غولها بر سر ارائه کارآمدترین طرحهای نوین حملونقل شهری است. «گوگل» و «اپل» و «تسلا» در حال کار روی خودروهای خودران هستند؛ دایملر و بامو برای تسلط بر بازار «حملونقل آینده»، شرکتهای اشتراک خودروی خود را در هم ادغام کردهاند؛ شرکت اشتراک خودروی «فولکسواگن» آلمان خدماتدهی خود را سال آینده میلادی (۲۰۱۹) آغاز میکند و «جنرالموتورز» آمریکا هم قصد دارد در پایان همان سال سرویس روبوتاکسی خود را معرفی کند.
به اعتقاد کارشناسان، به اشتراک گذاشتن خودرو مدل خوشآتیهای است. کارشناسان شرکت مشاورهای PwC آلمان معتقدند که در سال ۲۰۳۰ بیش از یکسوم مسافت طیشده در خیابانها و جادههای اروپا، با خودروهای اشتراکی خواهد بود. PwC همچنین پیشبینی میکند که تا آن زمان چهار کیلومتر از هر ۱۰ کیلومتر مسافت طیشده در اروپا را خودروهای خودران طی کنند.
car2go؛ خودروهای اشتراکی دایملر
طرحهای خودکار حملونقل مسافر تنها در مرزهای اروپا رشد سریعی را تجربه نخواهند کرد. طبق پیشبینی کارشناسان، در ۱۰ سال آینده در خیابانهای کلانشهرهای آسیایی و آمریکای شمالی هم بخش چشمگیری از بار حملونقل به دوش سیستمهای خودران خواهد بود.
در این مسیر بدون شک اینترنت اشیاء و هوشمند شدن خودروها نقشی اساسی ایفا میکند.
همه این تغییرات نه تنها خودروسازان، بلکه قانونگذاران، شرکتهای بیمه، سندیکاها و دولتها را هم در برابر چالشهای مهمی قرار داده است؛ چالشهایی که ابعاد آنها ۱۲۵ سال پیش برای پایهگذاران نخستین شرکت تاکسیرانی مدرن جهان غیر قابل تصور بود.
انتهای پیام /