باشگاه خبرنگاران دانشجویی ایسکانیوز-فرشاد اعظمی؛ استقلال بازی را با نتیجه‌ای نزدیک واگذار کرد.داور عمانی بازی می‌توانست در دقایق پایانی بازی یک پنالتی برای آبی‌ها بگیرد و شاید آن پنالتی سرنوشت بازی را به کلی تغییر می‌داد. بسیاری از هواداران باشگاه استقلال طی ۲۴ ساعت گذشته انتقادات زیادی از عملکرد برخی بازیکنان، کادرفنی و هیات مدیره وارد کردند. برخی رسانه‌ها و خبرنگاران خواستار شفاف‌سازی شده و هیات مدیره را به مشخص کردن نیمکت آینده باشگاه در روزهای پیشرو مکلف کردند. اما واقعیت این است که بازی شب گذشته استقلال و پاختاکور ماحصل بسیاری از اتفاقات است که بعضا از چشم کارشناسان و هواداران و رسانه‌ها دور مانده است.
پاختاکور برنده فنی بازی بود
ازبک‌ها در زمین بسیار هوشمند و تمرین شده بازی کردند. بازیکنان پاختاکور در این بازی به خوبی هافبک‌های استقلال را تحت فشار قرار داده بودند و عملا علی کریمی به جز همان ضربه کاشته دیدنی هیچ کار دیگه‌ای نتوانست مانند بازی الاهلی انجام بدهد. ازبک‌ها آنقدر در این فشردگی میانه زمین موفق بودند که مجید نامجومطلق یکی از ستارگان بازی قبل خود یعنی ارسلان مطهری را از زمین بیرون کشید.
پاختاکور همچنین توانست با فشردگی در میانه زمین، یک بازی روان همراه با پاسکاری‌های کوتاه و انتقال بازی در عرض و سپس حرکت به سمت عمق در دستور کار قرار بدهد. استقلالی‌ها که در یک سال گذشته ضعف دفاعی در عمق دارند، در این بازی هم ۲ بار روی پاس‌ها و ارسال‌ها در عمق دروازه خودشان را بازشده دیدند و کاری از حسینی هم برای دفاع از سنگر آبی ساخته نبود.
استقلال در این بازی به جز در مواردی نتوانست بازی خود را بر ازبک‌ها دیکته کند. ضربه کاشته خوب علی کریمی در این بازی هم نه یک کار تیمی بلکه ماحصل یک استعداد فردی بود و باید همان گل استقلال را به پای یک نفر نوشت؛ مردی که ماندنش در استقلال هم در هاله‌ای از ابهام قرار دارد و همین می‌تواند یک زنگ خطر جدی برای آبی در فصل آینده باشد.گل کریمی هرچند بهترین گل بازی بود و حتی اجازه حرکت به دروازه‌بان را هم نداد ولی برای پیروزی گل زیبا کافی نیست.
فوتبال ایران؛ قربانی سیاست‌های غلط
استقلال به عنوان نماینده ایران در آسیا بازی را فقط دیروز نباخت. فوتبال ایران زمانی برابر ازبکستان عقب نشست که فوتبال به عنوان یک ورزش درگیر حواشی و مسائلی خارج از مستطیل سبز شد. ازبکستان همان روزی مقابل فوتبال ایران به پیروزی رسید که تیم ملی ایران دنبال حواشی رفت و حاشیه را بر اصل ترجیح داد. ما هنوز در ذهنمان دنبال اشتباهات داوری هستیم. صحنه معروف گل اول ژاپن به ایران در جام ملت‌های آسیا که ژاپنی‌ها دنبال توپ دویدند و ما دنبال داور می‌دویدیم، آینه تمام نمای فوتبال ایران است.
البته اتفاقات غیرورزشی در فوتبال ما کم نبوده و نیست. نمونه آخر آن، بحث ممنوعیت جذب بازیکن و مربی خارجی است. این قانون عملا درهای فوتبال را بر کشور می‌بندد. ما نه بازیکن خارجی و نه مربی خارجی را به ایران راه می‌دهیم و مسابقات بین‌المللی تنها زمان و فرصت مقایسه بین فوتبال ایران و جهان است؛ آزمونی که طی ۹۰ دقیقه نتیجه خود را پس می‌دهد و مشخص می‌شود که ما هنوز تا رسیدن به سطح برتر آسیا هم فاصله زیادی داریم. اگر فینالیستی پرسپولیس در لیگ قهرمانان آسیا و البته شکست برابر ژاپنی‌ها را از نتایج اخیر فوتبال ایران حذف کنیم؛ فوتبال ایران طی چند دهه اخیر عملا حرفی برای آسیا چه در سطح ملی و چه باشگاهی نداشته است.
مقصران باخت استقلال
ما همیشه در تشخیص مقصر، دست بالا را داریم. این آسان‌ترین کار برای ماست. ما همیشه به دنبال مقصر بدون درک واقعیات هستیم. استقلال که تا پیش از بازی مقابل ازبکستان، فینال جام حذفی را با ۳ گل متوالی در نیمه اول از دست داد و در لیگ برتر نیز با اختلاف ۱۴ امتیازی نسبت به پرسپولیس نائب قهرمان شد، واقعا پتانسیل و توانایی قهرمانی در آسیا را مگر وابسته به اتفاقات و استثنائات نداشت. پیروزی پرگل استقلال برابر الاهلی هم نتیجه آن بود که عربستانی‌ها در بازی آخر مرحله گروهی با خیال آسوده از صعود و حتی صدرنشینی در گروه وارد میدان شده بودند و ترجیح دادند با احتیاط از مصدومیت و محرومیت آماده مراحل حذفی شوند. البته که هیچ کس منکر عملکرد خوب بازیکنان و کادرفنی در این بازی نیست ولی نباید فراموش کرد که برای بهترین بودن در آسیا ۹۰ دقیقه زمانی کافی نیست.
اما اگر بخواهیم اتفاقات دیگر را هم ضمیمه این شکست کنیم باید بحث اختلاف زیاد بین ترکیب اصلی و نیمکت را پیش بکشیم. همه ما می‌دانیم که استقلال در فصلی که گذشته، اگرچه بازیکنان خوبی در ترکیب اصلی داشت ولی از یک نیمکت ذخیره طلایی محروم بود. یک دلیل این مساله عدم اعتماد به بازیکنان جوان و در راس آن محمد بلبلی و زکریا مرادی بود. دلیل بعدی بسته بودن پنجره نقل و انتقالاتی استقلال به خاطر عدم پرداخت مطالبات وینفرد شفر سرمربی اخراجی آبی در فصل‌های قبلی بود. این اتفاق نیز ثمره مشکلات و اتفاقاتی بود که هیات مدیره استقلال طی ادوار گذشته و البته فعلی رخ داده است.
بحث سوم ماجرا آنجایی بود که استقلال بعد از فشردگی مرکز میدان و عدم کارایی هافبک‌ها، نتوانست با یک نقشه جایگزین راهی برای پس گرفتن میدان در پیش بگیرد. این عملا مربوط به عملکرد کادر فنی استقلال مربوط می‌شود. مجید نامجومطلق که در سخت‌ترین شرایط هدایت آبی‌ها را به صورت موقت در دست گرفته است، در بازی مقابل پاختاکور نتوانست نظرات خودش را در میدان و بر ازبک‌ها تحمیل کند. البته این روزها صبحت‌ها درباره انتخاب برخی مربیان برای استقلال زمزمه می‌شود ولی تا امروز و به هردلیلی هیات مدیره استقلال ترجیح داده تا فعلی خبری درباره مربی آینده استقلال تایید یا رد کند تا همه موضوعات در حد شایعه باقی بماند.
چرا از بازیکن‌های پایه و آکادمی استقلال در ترکیب اصلی خبری نیست؟
استقلال که روزی معدن بازیکن در همه خطوط بود، حالا به یک انبار متروکه تبدیل شده است. انگار خسرو حیدری‌ها، مجتبی جباری‌ها، آندرانیک تیموریان‌ها و ... همگی افسانه بودند. استقلال حالا مانند یک باشگاه تازه تاسیس شده که برای حفظ قدرت در لیگ باید سراغ بازیکنان دیگر تیم‌ها برود و در میان آنقدر بودجه ندارد که حتی بهترین‌ها را صید کرده و نهایتا به چند بازیکنی که ستاره نیستند، بسنده کند. مگر رضا حسن‌زاده بارها و بارها از کادرفنی تیم استقلال درخواست نکرده که در لیست تیم بزرگسالان ، اسامی بازیکنان امید و جوانان استقلال را جا بدهد. ما تا چه زمانی قرار است بازیکنان میلیاردی یک فصله بخریم و بعد از رفتن آنها زانوی غم بغل بگیریم؛ استقلالی که زمانی صخره عقاب‌های ایران و آسیا بود، چطور بعد از یک دهه در جستجوی یک دروازه‌بان خوب باید این باشگاه و آن باشگاه را جستجو کند؟ این یکی از همان سیاست‌های غلط مدیریتی و درآمدزایی در باشگاه استقلال است که البته در سایر باشگاه‌های قدرتمند و با اصالت ایران متاسفانه تکرار می‌شود.
هر شروعی می‌تواند مقدمه‌ای برای پیروزی باشد
البته این شکست پایان کار استقلال نیست. آنها در فصل آینده فرصت آن را داشته تا از آبروی خود در ایران و آسیا دفاع کنند. البته این مهم نیازمند چند بحث و مساله اصلی است که مهمترین آن تامین بودجه مورد نیاز باشگاه برای سال آینده خواهد بود. بحث بعدی انتخاب یک ترکیب مناسب برای کادرفنی و نیکمت استقلال است.
استقلال در سال‌های اخیر اگرچه خریدهای خوب و جوانی برای آینده خود داشته ولی هنوز نتوانسته است از تمامی این مهره‌ها به خوبی استفاده کند. استقلال برای فصل آینده مکلف است که میدان را برای بازیکنان آینده‌دار باز کند. همچنین لازم است که استقلال در هیات مدیره جلوی تکرار بسیاری از حواشی گذشته را بگیرد. هواداران نیز در این کارزار همچنان امیدوار هستند و انتظار دارند که استقلال در فصل آینده همان قدرت اول ایران باشد. این ماموریتی است که باید بازیکنان و هیات مدیره و کادرفنی به نتیجه برسانند.
نظر شما