به گزارش خبرنگار گروه ورزشی خبرگزاری ایسکانیوز،حسن صانعی پور؛ اگر بخواهیم برای فوتبال مصداق و نمونه ای تعریف کنیم، بی شک باید به دیگو آرماندو مارادونا ستاره سال های گذشته آرژانتین و جهان اشاره کنیم. در واقع کاپیتان فراموش نشدنی آرژانتین فرا تر از یک بازیکن بوده و قدرت رهبری او در مستطیل سبز بی نظیر و مثالزدنی بود.
تولد
دیگو آرماندو مارادونا 30 اکتبر 1960 در بوینس آیرس چشم به جهان گشود. او هنگامی که کودکی هشت ساله بود با انجام حرکات نمایشی با توپ فوتبال در اماکن عمومی سعی می‌کرد بخشی از خرج خانواده فقیرش را تأمین کند. اسطوره فوتبال آرژانتین عاشق کیک بود و از همان ابتدا روحیه تهاجمی و تند خویی را در خود داشت. همان مقوله ای در دوران بازنشستگی او را به سیاست و اظهار نظرهای تند سیاسی کشاند.

شروع بازی
دیگو فوتبال را در باشگاه آرجنتینوس جونیورز آغاز نمود و ۱۵ساله بود که به تیم اول باشگاه پیوست. وی در حالی که تنها ۱۷ سال داشت به تیم ملی آرژانتین دعوت شد و در برابر مجارستان یک نیمه بازی کرد. قدرت بازی‌ سازی، پاس‌ های بلند و کوتاه میلیمتری، قدرت حفظ توپ و هوش سرشار رهبری تیم در میانه میدان، ضربه‌ های ناگهانی و حیاتی، حفظ تعادل و قدرت پا به توپ عالی از خصوصیات بارز مارادونا بود.
تیم ملی و قهرمانی
مارادونا از سال ۱۹۷۷ میلادی در تیم جوانان و بزرگسالان آرژانتین بازی کرد و ۹۱ گل به ثمر رساند. بوکا جونیورز، بارسلونا، ناپولی، سویا باشگاه هایی بودند که مارادونا در آن به بازی پرداخت. او در مدت ۲۰ سال فعالیت باشگاهی در سراسر جهان، ۲۵۹ گل به ثمر رساند. دیگو پس از درخشش در بوکا جونیورز جذب بارسلونا شد.  اما داستان مارادونا در جام جهانی با فراز و نشیب های فراوانی همراه بوده است. دیگو در جام جهانی ۱۹۸۲ علی‌رغم انجام بازی‌های دیدنی به دلیل یک حرکت غیر ورزشی در دیدار برابر برزیل در دور دوم از زمین اخراج شد.  چهار سال بعد در جام جهانی ۱۹۸۶ در مکزیک مارادونا فوتبال زیبای خود را به نمایش گذاشت. دراوج حساسیت‌های این جام دو تیم آرژانتین و انگلستان در مرحله یک چهارم نهایی در برابر هم قرار گرفتند.  مارادونا با به ثمر رساندن دو گل تاریخی موجب پیروزی آرژانتین شد. نخستین گل مسابقه را مارادونا در ابتدای نیمه دوم با دست به ثمر رساند و چند دقیقه بعد در حالی که در میانه‌های میدان صاحب توپ شده بود با دریبل زدن هفت بازیکن انگلیسی توپ را وارد دروازه پیتر شیلتون نمود. هنرنمایی خارق‌العاده مارادونا، آرژانتین را به قهرمانی جهان در سال ۱۹۸۶ ‌رساند. در جام جهانی ۱۹۹۰ که به میزبانی ایتالیا برگزار می‌شد تیم آرژانتین توانست به کمک مارادونا ایتالیای میزبان را در مرحله نیمه نهایی در ورزشگاه شهر ناپل شکست دهد؛ البته با وجود این درخشش آرژانتین نتوانست در دیدار نهایی همانند دورهٔ قبلی جام جهانی بر آلمان غلبه کند و با کسب عنوان دومی به خانه بازگشت. با این حال مارادونا در رده ملی ۹۱ بار برای تیم ملی آرژانتین به میدان رفت و ۳۴ بار گلزنی کرد. و گل اول مارادونا در مقابل انگلستان  که توپ را زیرکانه با دست وارد دروازه کرد، به گل «دست خدا» معروف شد.
مارادونا اولین بازیکن در تاریخ فوتبال بود که دو مرتبه رکورد نرخ نقل و انتقالات را در جهان شکست. او در بارسلونا و ناپولی به بیشتر موفقیت‌های باشگاهی‌ دست یافت. مارادونا همچنین توانست باشگاه ناپولی ایتالیا را دو بار در سال‌های ۱۹۸۷ و ۱۹۸۹ به مقام قهرمانی لیگ ایتالیا برساند؛ و در سال ۱۹۹۰ نیز به همراه این تیم جام یوفا را فتح نمود.

حواشی و سیاست
با شروع مسابقات جام جهانی ۱۹۹۴ تماشاگران بار دیگر توانایی‌های مارادونا را به چشم دیدند و آن را تحسین نمودند. هنگامی که در بازی برابر یونان گل زیبایی را برای تیمش به ثمر رساند کمتر کسی تصور می‌نمود که آرژانتین قهرمان جهان نشود. اما در پایان بازی آرژانتین و نیجریه که مارادونا به عنوان بهترین بازیکن زمین شناخته شده بود آزمایش دوپینگ شماره 10 آرژانتین مثبت اعلام شد. فیفا مارادونا را دو سال از شرکت در مسابقات فوتبال محروم کرد. بسیاری بر این باورند که با محرومیت مارادونا راه برای قهرمانی برزیل پس از ۲۴ سال هموار گشت. مارادونا مدعی شد که دارویی که او را به آن جهت از مسابقات محروم کرده بودند با هماهنگی فیفا و جهت کاهش وزن استفاده کرده بود. این جریان سرآغازی شد که مارادونا، بعد ها نسبت به ایدئولوژی‌های دست چپی سمپاتی نشان بدهد. او زمانی که در کوبا تحت درمان بود با فیدل کاسترو رهبر کوبا ملاقات نمود. او تصویری از فیدل کاسترو را بر بازوی چپ و چه گوارا را بر بازوی راست خود نقش کرده‌ بود و فعالیت های سیاسی خود را آغاز کرد.
زندگی خصوصی اسطوره آرژانتین، با فراز و نشیب های فراوانی همراه بوده است و همین امر اعتبار مارادونا در مستطیل سبز را زیر سوال برده و آنچه از او باقی مانده و ذهن جوانان دهه های گذشته را به خود مشغول کرده است همان هنرنمایی هایی است که او در زمین فوتبال داشته و او را در تمام دوران فوتبال جهان بی بدیل کرده است.
مربیگری و ناکامی
دیه گو مارادونا همیشه با پله مقایسه شده و عموم کارشناسان فوتبال معتقدند که پله اندکی بهتر از مارادونا بوده است. ولی با این حال، مارادونا محبوبیتی دارد که پله فاقد آن است. پله محافظه کارانه از ورود به عالم مربیگری پرهیز کرد اما مارادونا اصولا انسانی رادیکال است و از پروا کردن، نمی هراسد، و بر خلاف پله قصد داشت جام جهانی را به عنوان مربی نیز بدست آورد. با این حال مارادونا هرگز نتوانست همچون دوران بازی در مربیگری موفقیت چندانی بدست آورد. او پس از هدایت تیم ملی آرژانتین و چند تیم باشگاهی در آرژانتین و کشورهای عربی کارنامه کاملا ناموفقی را از خود بجا گذاشته و شاید درگیری های سیاسی، تمرکز لازم برای پرداختن به مربیگری را از او گرفته است.

انتهای پیام/