به گزارش باشگاه خبرنگاران دانشجویی(ایسکانیوز)؛ یکی دیگر از اقدامات دیپلماتیک آمریکا علیه ایران تلاش آنها در احیای کمیته تحریم‌های سازمان ملل متحد بوده که به زعم خودشان احیای آن کمیته می تواند ایران را بیش از گذشته تحت فشار قرار دهد، اما نتیجه به دست آمده علی‌رغم میل آنها بود چرا که با ۱۱۰ رای مخالف، ۳۲ رأی ممتنع و تنها ۱۰ رای موافق شکست دیگری برای آنها رقم خورد.

نکته‌ای که در این میان وجود دارد آن است که بار دیگر آمریکا در صحنه بین المللی نتوانست علیه ایران اقدامی دیپلماتیک را پیش برد که این می تواند مسیر روند شکست های ترامپ در شورای امنیت علیه ایران را تکمیل کرده و سه‌گانه شکست‌های سیاست خارجی ترامپ علیه ملت ایران را ایجاد کند.

از طرف دیگر اینکه برخی کشورها از جمله افغانستان و ترکمنستان حتی حاضر به شرکت در جلسه فوق هم نشدند که این می‌تواند نکته قابل توجه و حائز اهمیتی در عُرف دیپلماتیک به حساب آید.

اما آنچه که شاید بیشتر از سایر نکات مورد توجه محافل سیاسی و رسانه‌ای ایران قرار گرفت، رأی ممتنع نمایندگی عراق در سازمان ملل نسبت به تصمیمی بود که نتیجه آن می توانست علیه ایران تمام شود.

این موضوع وقتی می‌تواند جالب تر باشد که بدانیم «عبدالمحسن عبدالله» سفیر جمهوری عراق در تهران از ارسال پیام مصطفی کاظمی نخست وزیر آن کشور به تهران خبر داده و گفته که عراق از هیچ تصمیمی علیه ایران مطلقا حمایت نمی کند.

به بیان دیگر دولت مرکزی بغداد با ورود مستقیم به موضوع واکنش نشان داده اما گویا وزارت امور خارجه عراق به ریاست «فواد حسین» هیچ‌گونه واکنش و موضع گیری خاصی در این خصوص اتخاذ نکرده است.

این رفتار دستگاه دیپلماسی عراق باعث تقویت گمانه ای شد مبنی بر اینکه اقدام نمایندگی عراق در سازمان ملل که حتماً با هماهنگی شخص وزیر امور خارجه عراق آقای فواد حسین عمل کرده، تحت تاثیر برخی عُلقه ها و وابستگی های جناحی و بعضا قومی شخص وزیر امور خارجه آن کشور بوده است.

فواد حسین ارتباط نزدیکی با «مسعود بارزانی» رئیس اقلیم کردستان عراق دارد و گواه این مدعا هم خدمات بی شائبه وی در دوران تصدی گری وزارت دارایی عراق نسبت به اقلیم کردستان است که مبالغی را بدون حساب و کتاب های معمول و قانونی به آن منطقه سرازیر کرد.

وجه مشترک دیگری که می توان میان این دو چهره سیاسی کُرد عراقی یافت، علاقه و تمایل زیاد آنها به موضوع استقلال و خودمختاری کردستان عراق است که تلاش بسیاری را جهت برگزاری و نتیجه بخش بودن «رفراندوم» در آن کشور داشتند که البته تحولات به سمتی نرفت که مدنظر آنها بود و رفراندوم به عنوان یکی از گزینه‌های جدی و قطعی حامیان خودمختاری کردستان با شکست مواجه شد.

اما نکته اینجا هست که از نظر آنهایی که حامی استقلال و خودمختاری کردستان بوده و هستند مهمترین عامل شکست طرح رفراندوم که خیلی هم به آن دل بسته بودند، اعمال نفوذ ایران بر دولت مرکزی عراق بوده است، چرا که به زعم آنها در آن بازه زمانی دولت عراق به شدت مشغول مبارزه با تروریست های حاضر در خاک آن کشور بود و از شرایط ناپایدار و ضعیفی برخوردار بوده که به موجب آن نمی‌توانست در برابر خواست و اراده حامیان خود مختاری کردستان مقاومت کند.

به نظر می آید رأی ممتنع هیئت عراقی در سازمان ملل به طرح آمریکا اگر به درستی مدیریت و کنترل نشود می تواند به روابط حسنه میان دو کشور آسیب وارد کرده که قطعاً این مهم خواست هیچ یک از طرف ها نیست و کاملا به نفع بدخواهان روابط این دو کشور دوست، برادر و همسایه تمام خواهد شد که سالهاست در راستای تخریب روابط آنها توطئه پردازیها کردهاند.

در پایان آنکه امیدواریم با مصلحت اندیشی، هوشمندی و تدبیر مسئولین عالیرتبه عراقی، برخی بدسلیقگی ها و کج اندیشی ها منجر به لطمه وارد شدن به روابط عمیق و راهبردی تهران و بغداد نشود و اجازه ندهند که دشمنان و بدخواهان بتوانند در چنین شرایط حساسی که در منطقه و عرصه بین‌المللی وجود دارد به اهداف و نیات شوم خود دست پیدا کنند.